اثر مصرف خوراکی واکسن پروبیوتیک لاکتوکوکوس لاکتیس حامل آنتی ژن BLS بروسلا آبورتوس بر تغییرات نسبت لکوسیت های خون و CRP به عنوان بیومارکر در بروسلوز

واکسن های خوراکی در بیماری های عفونی که عامل آن ها از راه مخاط وارد بدن می شود، باعث القای مسیر ایمنی ذاتی خواهد شد. نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR) و نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) به عنوان بیومارکرهای التهاب سیستمیک بروسلا ثبت شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مصرف خوراکی واکسن پروبیوتیک لاکتوکوکوس لاکتیس حامل آنتی ژن BLS بروسلا آبورتوس بر روی نسبت لکوسیت های خون به عنوان بیومارکرهای زیستی در موش های مبتلا به بروسلوز در مقایسه با گروه کنترل است.

60 موش مبتلا به بروسلوز (چالش) و 60 موش سالم (غیرچالش) وارد مطالعه شدند. گروه چالش به 6 زیر گروه تقسیم شد و 6 نوع مداخله اعم از 1) L. lactis/pNZ8148-Usp45-BLS، 2) L. lactis- pNZ8148، 3) L .lactis، 4) IRIBA Vac، 5) pNZ8148 و 6) PBS را در همه گروه ها به جز IRIBA Vac به صورت گاواژ به معده دریافت کردند. از سرم به منظور بررسی پارامترهای هماتولوژیکی استفاده شد. سطح پروتئین واکنشی (CRP) C اندازه گیری شد. تعداد نوتروفیل و لنفوسیت با استفاده از شمارش کامل سلول های خونی تعیین شد. PLR و NLR محاسبه شد.

در این مطالعه سطح CRP در موش های گروه چالش به طور قابل توجهی نسبت به گروه غیر چالش افزایش یافته است (0001/0<p). موش های دریافت کننده واکسن خوراکی L. lactis/pNZ8148-Usp45-BLS قادر به مهار عفونت و کاهش غلظت CRP در سطح پایه بودند. موش های مبتلا به بروسلوز سطح NLR و PLR کم تری نسبت به گروه کنترل دارند، که پس از دریافت واکسن نوترکیب افزایش نسبت لکوسیت ها مشاهده گردید (0001/0˂p).

موش های گروه چالش و گروه غیر چالش از نظر میزان PLR و NLR و هم چنین CRP تفاوت آماری معنی داری نشان دادند. این پارامترها می توانند نشانگرهای مفیدی در ارزیابی التهاب سیستمیک بروسلوز باشند.