توانمندسازی حرفه ای مدیران آموزش عالی: ارائه یک الگوی پارادایمی

توانمندسازی در چند دهه اخیر به عنوان یک راهبرد کلیدی در مدیریت منابع انسانی برای ارتقای کارایی، بهره وری و رضایت شغلی مدیران مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به نقش محوری مدیران در پیشبرد رسالت های نظام آموزش عالی و تحولات شگرف و سریع در همه ابعاد و زمینه های علمی و عملی در جهان، به روزرسانی دانش و مهارت های مدیران آموزش عالی از اهمیتی حیاتی برخوردار است. این پژوهش با هدف ارائه یک الگوی توانمندسازی حرفه ای برای مدیران آموزش عالی انجام شده است.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا در زمره تحقیقات کیفی داده بنیاد (گراندد تئوری) با رویکرد اشتراوس و کوربین قرار می گیرد. روش نمونه گیری هدفمند بوده و 10 نفر از مدیران آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی و دانشگاه های آزاد اسلامی با استفاده از تکنیک گلوله برفی و بر اساس اصل اشباع نظری به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای بررسی اعتبار و اطمینان داده ها از بازبینی مشارکت کنندگان و مرور خبرگان غیرشرکت کننده در پژوهش استفاده شد.

تجزیه و تحلیل داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و 180 کد باز، 50 کد محوری و 12 کد انتخابی استخراج شد. یافته ها در قالب یک الگوی پارادایمی شامل عوامل علی (عوامل سازمانی و فردی)، پدیده محوری، عوامل زمینه ای (رهبری بصیر، مدیریت استعداد و مدیریت عملکرد سازمان)، عوامل مداخله ای (محدودیت های سازمانی و فردی و عوامل مدیریتی)، راهبردها (تحول آموزشی و توانمندسازی مدیران) و پیامدها (تعالی گرایی و خودمدیریتی) ارائه شده اند.

طراحی چارچوب توانمندسازی حرفه ای مدیران آموزش عالی در سطوح مختلف سازمان می تواند گامی موثر در جهت ارتقا و توسعه مدیران آموزش عالی در سطح کشور باشد. با اتکا به این چارچوب، موسسات آموزش عالی و همچنین مدیران آموزش عالی می توانند سریع تر و بدون اتلاف منابع به اهداف آموزشی و پژوهشی خود دست یابند.