تحلیل جایگاه آیت الله خامنه ای به مثابه نقطه آجیدن نظام جمهوری اسلامی

هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه مقام معظم رهبری در ساختار جمهوری اسلامی ایران از منظر نقطه آجیدن می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بر این فرض استوار است که رهبری به عنوان عامل اصلی حافظ هویت و اتحاد ملت، در نقش نقطه آجیدن ساخت سیاسی موجود، ایفای نقش می کند. آیت الله خامنه ای در مقام رهبری جمهوری اسلامی ایران، نقشی پررنگ در هدایت ملت، تنظیم روابط قوا و مدیریت بحران ها دارند. ایشان در قامت یک پیشوا، با اختیارات قانونی و فرانهادی، کارویژه های حیاتی خود را در گذر نظام اسلامی از بحران های پیش آمده در سه دهه اخیر ایفا نموده اند. با توجه به اهمیت نقطه آجیدن در خلق حس یکپارچگی که هویت آفرین و حافظ هویت است، به نظر می رسد مقام رهبری در قامت نوعی گره گاه، شمار کثیر دال های سیال، یعنی کثرت عناصر ایدئولوژیک را در درون یک حوزه یکپارچه سامان می دهد. همچنین ولی فقیه از منظر احراز جایگاه نقطه آجیدن و اعمال کارویژه هایی خاص، نقش بی همتایی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایفا کرده و با ایجاد هم افزایی و وحدت رویه میان قوا و مسئولان، در مسیر تحقق ثبات، امنیت و پیشرفت، اقدام نموده اند.