نقش اضطراب و روابط موضوعی مادران در پیش بینی اضطراب جدایی کودکان دبستانی

اختلال اضطراب جدایی یکی از رایج ترین اختلالات روانی در بین کودکان و نوجوانان است و لذا با توجه به شیوع این اختلال در کودکان و آثار زیان بار آن بر رشد و عملکرد کودکان و جلوگیری از تداوم و درمان آن، پژوهش در حوزه کودک و شناسایی عوامل موثر بر آن بسیار اهمیت دارد. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب و روابط موضوعی مادران در پیش بینی اضطراب جدایی کودکان دبستانی بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر قم در سال 1400 بود که تعداد آن ها براساس آمار اخذشده از اداره آموزش و پرورش برابر با 23864نفر بود. نمونه آماری شامل 378نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده شامل مقیاس سنجش اضطراب جدایی هان و همکاران (2003) و پرسشنامه اضطراب بک (1990) و مقیاس روابط موضوعی بل (1995) بودند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان نرم افزار SPSS نسخه26 استفاده شد. نتایج نشان داد که حدود 6/13درصد واریانس اضطراب جدایی کودکان توسط اضطراب مادران و زیرمقیاس های روابط موضوعی مادران پیش بینی می شود. اضطراب مادران رابطه مثبت و معناداری با اضطراب جدایی کودکان دارد. دلبستگی نا ایمن، بیگانگی، بی کفایتی اجتماعی و خودمیان بینی رابطه مثبت و معناداری با اضطراب جدایی کودکان دارند. از بین متغیرهای پژوهش، بیگانگی در پیش بینی اضطراب جدایی کودکان در رتبه اول قرار دارد.