تاثیر روش های مختلف مدیریتی بر غنای گونه ای و فرم های زیستی گیاهان

در این تحقیق، نظر به اهمیت حفاظت از تنوع زیستی و ارزیابی فعالیت های حفاظتی با هدف مقایسه غنای گونه ای و فرم زیستی سه محدوده با سطوح مختلف حفاظت و مدیریت شامل؛ محدوده با حفاظت کامل یاغ تیکلان پارک ملی گلستان در برابر چرای دام های اهلی، محدوده نیمه حفاظت شده قرخود با چرای فصلی و محدوده اسپاخو با چرای آزاد در تمام طول سال ارزیابی شد. در هر محدوده چهار تکرار انتخاب و در هر تکرار یک پلات ویتاکر با ابعاد 50×20 متر در نظر گرفته شد که مقیاس نمونه بردای 0.1، 1، 10 ، 100 و 1000 مترمربع را پوشش دهد. نتایج نشان داد در مناطق مورد بررسی؛ در منطقه یاغ تیکلان به دلیل عدم چرا و این که در قرق کامل می باشد تولید گیاهی نسبت به کلیماکس به حداکثر خود می رسد که پذیرای تعداد واحد دامی زیادی می باشد ولی به دلیل عدم چرای دام غنای گونه ای و توسعه گیاهی ناشی از چرای متوسط و شیب خط رگرسیون نسبت به منطقه قرخود کمتر ولی نسبت به منطقه اسپاخو کمی زیادتر است. با مقایسه سه منطقه از نظر فرم زیستی طبق نتایج بدست آمده رابطه: همی کریپتوفیت> کامفیت> فانروفیت>تروفیت>ژئوفیت برقرار است.