ارتباط بین والدگری ذهن آگاهانه و مشکلات رفتاری کودکان پیش-دبستانی: نقش میانجی استرس والدینی

این مطالعه نقش میانجی استرس والدین را در ارتباط بین والدین آگاهانه و مشکلات رفتاری در مادران کودکان پیش دبستانی بررسی می کند. فرض بر این است که فرزندپروری ذهن آگاهانه که با آگاهی و حضور بدون قضاوت در رابطه والد-کودک مشخص می شود، تاثیر مستقیمی بر رفتار کودکان دارد.

روش پژوهش: 

جامعه آماری پژوهش حاضر شامل مادران کودکان پیش دبستانی شهر قزوین در سال 1403-1402 بود که از بین آن ها 220 نفر به شیوه نمونه گیری  در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه فرزندپروری ذهن آگاهانه مک کافری و همکاران (2015)، پرسشنامه استرس والدینی آبیدین (1995) و پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان شهیم و یوسفی (1378) بود.  برای تحلیل مدل علی از الگویابی تحلیل مسیر و نرم افزار ایموس 24 استفاده شد.

نتایج نشان گر برازش کامل مدل با داده ها بود. همچنین نتایج تاثیر مستقیم و معناداری را بین والدگری ذهن آگاهانه و استرس والدینی با مشکلات رفتاری کودکان نشان داد. همچنین تحلیل نقش میانجی نشان داد که استرس والدینی در ارتباط بین والدگری ذهن آگاهانه با مشکلات رفتاری کودکان  نقش میانجی دارد.

در تدوین مداخله های روان شناختی جهت کنترل و درمان مشکلات رفتاری کودکان، باید به نقش والدگری ذهن آگاهانه و استرس والدینی توجه ویژه مبذول شود. همچنین ضروری است درمانگران با در نظر گرفتن این متغیرها برنامه های نظارت و کنترل مناسبی برای این مشکلات رفتاری، طراحی و اجرا کنند