جایگاه استراتژی دفاعی- امنیتی در راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در محور تحت نفوذ

استراتژی دفاعی - امنیتی کشورها بدون توجه به قابلیت ، توانمندی و جهت گیری رفتاری آنها در سطح داخلی ، منطقه ای و بین المللی در حوزه سیاست خارجی امکانپذیر نمی باشد . پژوهش فوق از نوع بنیادی با روش کیفی- تفسیری و استنباط اطلاعات از طریق اسناد موجود با رویکرد توصیفی- تحلیلی و گرداوری اطلاعات و داده ها نیز به طریق کتابخانه ای بوده است. بنظر می رسد استراتژی دفاعی - امنیتی ایران در راهبرد سیاست خارجی خود در منطقه و محور تحت نفوذ، اهمیت و جایگاه ویژه ای داشته و در برنامه ریزی های صورت گرفته و با استفاده از منابع و پارامترهای در اختیار، ایران مصمم است که به قدرت اول و بالقوه منطقه (هژمون منطقه ای) تبدیل شود. استراتژی دفاعی- امنیتی در بعد نظامی با استفاده از امکانات بالقوه خود و متاثر از پارامترهایی همچون: گسترش مرزهای امنیتی- دفاعی (محیط عملیاتی) ، جنگهای نیابتی (تقویت گروه های نیابتی همسو)، دفاع از ژئوپلتیک شیعه (شیعه گرایی) و پیشبرد اهداف میدان (دیپلماسی نظامی) با کمک به راهبرد سیاست خارجی در صدد تحقق این امر مهم (هژمون منطقه ای) بر اید (یافته های پژوهش). هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل نقش و جایگاه استراتژی دفاعی - امنیتی جمهوری اسلامی ایران در راهبرد سیاست خارجی ایران در منطقه و محور تحت نفوذ می باشد.