ارائه الگوی رفتار خودکشی بر اساس اضطراب با میانجیگری نیازهای بین فردی در اقدام کنندگان به خودکشی

اضطراب با تحت تاثیر قرار دادن میزان نیازهای بین فردی موجب رفتار خودکشی می شود. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی علی رفتار خودکشی بر اساس اضطراب با میانجیگری نیازهای بین فردی در اقدام کنندگان به خودکشی بود. 

پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران اقدام کننده به خودکشی شهر تهران در سال 1401 بود که از میان آن ها 396 تن به شیوه نمونه گیری در دسترس از بیمارستان بهارلوی تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "پرسشنامه رفتار خودکشی" (Suicide Behaviors Questionnaire)، "سیاهه اضطراب بک" (Beck Anxiety Inventory) و "پرسشنامه نیازهای بین فردی" (Interpersonal Needs Questionnaire) استفاده شد. در مطالعه حاضر روایی ابزارها بررسی نشده و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس 26 و آموس نسخه 26 تحلیل شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین اضطراب با رفتار خودکشی (32/0=β، 001/0=P)، ادراک سربار بودن با رفتار خودکشی (28/0=β، 001/0=P) و تعلق پذیری خنثی با رفتار خودکشی (29/0=β، 001/0=P) همبستگی مستقیم مثبت و معنادار وجود داشت. ادراک سربار بودن (77/6=Z، 001/0=P) و تعلق پذیری خنثی (78/6=Z، 001/0=P) همبستگی بین اضطراب با رفتار خودکشی را میانجیگری کردند. 

اضطراب همبستگی مثبت مستقیم و غیرمستقیم و با میانجی گری نیازهای بین فردی با رفتار خودکشی دارد. لذا تشخیص و بررسی نیازهای بین فردی در افراد مبتلا به اضطراب جهت کاهش رفتار خودکشی گرا در آن ها پیشنهاد می شود.