بررسی رابطه رهبری خودشیفته و بدبینی رفتاری کارکنان با نقش میانجی سکوت سازمانی و شایعه پراکنی در محیط کار

افزایش تکرار رفتارهای مخرب رهبران و تاثیرات مهم این رفتارها بر پیامدهای فردی و سازمانی در محیط های کاری، می تواند ناشی از سبک رهبری باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک رهبری خودشیفته بر بدبینی رفتاری کارکنان با نقش میانجی سکوت سازمانی و شایعه پراکنی در محیط کار انجام شد.

مطالعه حاضر، توصیفی پیمایشی از نوع کاربردی است که به صورت مقطعی انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان بیمارستان دکتر غرضی استان اصفهان در سال 1401 بودند که از این جامعه 108 نفر از افرادی که داوطلب شرکت در پژوهش بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های ویژگی های جمعیت شناختی، رهبری خودشیفته، سکوت کارمندان، بدبینی رفتاری و شایعه در محل کار استفاده شد. داده ها با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری و با نرم افزارهای آماری SPSS نسخه 25 و PLS اسمارت نسخه 4 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد سبک رهبری خودشیفته بر بدبینی رفتاری با نقش میانجی سکوت کارمندان تاثیر دارد که مقدار معنی داری 4/445 و ضریب استاندارد 0/147 به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد سبک رهبری خودشیفته بر بدبینی رفتاری با نقش میانجی شایعه پراکنی در محیط کار تاثیر دارد که مقدار معنی داری 3/950 و ضریب استاندارد 0/135 کسب شد.

براساس یافته های مطالعه حاضر، شایعه پراکنی در محیط کار در سازمان ها، سبب کاهش انگیزه خدمت و درنتیجه کاهش بهره وری در این سازمان ها می شود. این فرهنگ به داخل سازمان ها نیز منتقل شده و کاهش رضایت شغلی، تعهد سازمانی، عملکرد و بدبینی سازمانی را در پی دارد.