مدل یابی افکار خودکشی بر اساس سبک دلبستگی نا ایمن، توانایی ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر

دانش آموزان نوجوان یکی از گروه های در معرض خودکشی می باشند و افکار خودکشی یک عامل پیش بینی کننده مهم برای اقدام به خودکشی و تکمیل آن است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف مدل یابی افکار خودکشی بر اساس سبک دلبستگی ناایمن، توانایی ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه انجام شد.

روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه دوم در مدارس منطقه دو شهر تهران که دارای افکار خودکشی بودند، می شد. نمونه آماری شامل 220 دانش آموز دارای افکار خودکشی بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های سبک های دلبستگی، کنش وری تاملی، ناگویی هیجانی و ایده پردازی خودکشی «بک» استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزارهای  Spssو Amos و به کمک روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد.

نتایج نشان داد اثر مستقیم متغیر دلبستگی ناایمن دوسوگرا (80/2 t= ،39/0 = β)، دلبستگی ناایمن اجتنابی (01/3 t= ،68/0 = β)، اطمینان (16/7- t= ،53/0 = β)، عدم اطمینان (68/8 t= ،92/0 = β) و ناگویی هیجانی (91/3 t= ،43/0 = β) بر افکار خودکشی معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم متغیر دلبستگی ناایمن دوسوگرا بر افکار خودکشی از طریق نقش میانجی ناگویی هیجانی (05/0>p، 40/0=b). اثر غیرمستقیم متغیر سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی بر افکار خودکشی از طریق نقش ناگویی هیجانی (05/0>p، 56/0=b) اثر غیرمستقیم متغیر اطمینان (مولفه ذهنی سازی) بر افکار خودکشی از طریق نقش میانجی ناگویی (05/0>p، 42/0- =b) و اثر غیرمستقیم متغیر عدم اطمینان (مولفه ذهنی سازی) بر افکار خودکشی از طریق نقش میانجی ناگویی هیجانی معنی دار است (05/0>p، 61/0=b). نتایج همچنین نشان داد که متغیرهای پژوهش در مجموع 53 درصد از واریانس افکار خودکشی دانش آموزان را تبیین کردند.

براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، درک بالینی بهتر از ناگویی هیجانی در آسیب شناسی افکار خودکشی یک عنصر کلیدی در ارزیابی و کار بالینی با دانش آموزان دختر است. لذا پیشنهاد می شود به درمان های مبتنی بر تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی با هدف کاهش افکار خودکشی در دانش آموزان دختر توجه ویژه ای شود.