اثرات نوع دانه و مکمل های روغنی بر تولید و ترکیب شیر، قابلیت هضم ، فعالیت نشخوار و متابولیت های خون گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی

هدف آزمایش حاضر بهبود کیفیت شیر با استفاده از تغییر در نوع منبع غله و مکمل روغنی در جیره بود بدین منظور از تعداد 32 راس گاو هلشتاین شکم سوم با میانگین روزهای شیردهی 15±60 و تولید شیر 5±36 کیلوگرم بصورت آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا" تصادفی با 4 تیمار و در هر تیمار 8 تکرار، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره حاوی دانه جو + 2 درصد روغن ماهی؛2- جیره حاوی جو + 2 درصد روغن آفتابگردان؛ 3- جیره حاوی دانه ذرت + 2 درصد روغن ماهی و 4- جیره حاوی دانه ذرت + 2 درصد روغن آفتابگردان. طول دوره آزمایشی 45 روز بود که 36 روز اول برای عادت پذیری گاوها به جیره ها و 9 روز آخر برای جمع آوری نمونه ها در نظر گرفته شد. قابلیت هضم ماده خشک به طور معنی داری تحت تاثیر منبع غله و روغن قرار گرفت (0/05>P) و در گاوهای تغذیه شده با جیره هایی بر پایه دانه جو در مقایسه با جیره های بر پایه دانه ذرت بیش تر بود. میان متغیرهای خونی، تنها غلظت تری گلیسرید تحت تاثیر اثر متقابل منبع غله و روغن قرار گرفت (0/01>P). اثر منبع غله بر زمان نشخوار و کل زمان جویدن معنی دار شد (0/05>P) و این زمان برای گاوهای دریافت کننده دانه جو بیش تر از دانه ذرت بود. از بین ترکیبات شیر، تنها درصد چربی شیر به طور معنی داری متاثر از منبع غله جیره قرار گرفت (0/05>P) و در گاوهای تغذیه شده با جیره هایی بر پایه دانه جو در مقایسه با جیره های بر پایه دانه ذرت کم تر بود. بر اساس نتایج حاصل، روغن آفتابگردان می تواند جایگزین مناسبی برای روغن ماهی بدون اثر منفی بر عملکرد تولیدی و کیفیت شیر باشد.