ارائه مدل یکپارچه مرجع تدریس در معماری و شهرسازی بر اساس برنامه آموزشی در سطوح کلان تا خرد

با توجه به روند جهانی شدن، کشورها به طور فزاینده ای درگیر بستر مسئله جدیدی در بررسی برنامه درسی و آموزشی به عنوان راهی برای تکمیل آموزش با دانش، مهارت ها و قابلیت های مورد نیاز برای فردا شده اند. شباهت و همچنین تمایز اصلاح برنامه درسی بین کشورهای مختلف، پیچیدگی گسترده تری را در مورد اصلاح برنامه درسی منعکس می کند، که مربوط به فعل و انفعال تاثیرات جهانی، بومی و واکنش های آموزشی آنها است. در این بین، مسئله اصلی و مهمی درباره شیوه اجرایی اصلاحات برنامه درسی از نظر مجریان و ارکان آموزش مطرح می باشد.مرجع تدریس بر اساس ماهیت معماری و شهرسازی، مفهومی نظری و چند وجهی است که میتوان از جنبه های مختلفی بدان پرداخت. چارچوب حاضر تلاش کرده است جامع ترین بستر را که در واقعیت، بیشترین نقش در شکل دهی به این ماهیت داشته، یعنی برنامه آموزشی را انتخاب کند. برنامه آموزشی، مفهومی چند مقیاسی است که طیف وسیعی از برنامه ریزی کلان ستادی در حد وزارت خانه، تا برنامه ریزی خرد صفی در مدیریت گروه های معماری و شهرسازی را در بر میگیرد. پژوهش حاضر، با روش نظریه زمینه ای و رویکرد کیفی، ضمن واکاوی نظریات و چارچوب های فکری موجود در نظام آموزش عالی، برای دستیابی به اهداف کاربردی پژوهش، برخی موارد را به صورت تطبیق با ماموریت های کلان این رشته ها، و بخش هایی را نیز به صورت محقق ساخته، بدان اضافه کرده است. یافته های این نظریه پردازی با جمع بندی سطوح مختلفی از محتوا و روش دروس، برای هر کدام از اهداف آموزشی، چارچوبی متناظر با ماهیت آنها در نظر گرفته، که میتوان به آنها اصطلاح الگوی تدریس را اطلاق کرد. استفاده از الگوهای تدریس متناسب، نقش بسزایی در کاهش ناکارآمدی آموزشی، و زمینه سازی افزایش رضایت مندی ارکان آموزش خواهد داشت.