تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش های صحرایی دیابتی

تمرینات ورزشی باعث سازگاری هایی از جمله افزایش ظرفیت آنتی اکسیدان، اندازه میتوکندری و بهبود سیگنالینگ انسولین می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش های صحرایی دیابتی بود.

در این مطالعه تجربی، 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن 5 هفته و وزن 2/15±1/162 گرم) از انستیتو پاستور تهیه شد. 8 موش در گروه کنترل سالم (CN) قرار گرفتند. 32 موش با تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) دیابتی شد و به طور تصادفی به 4 گروه دیابت (DM)، دیابت+تمرین (TDM)، دیابت+سیر (GDM) و دیابت+تمرین+سیر (TGDM) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 8 هفته، برنامه تمرین هوازی را روی نوارگردان انجام دادند. همچنین روزانه به ازای هر صد گرم وزن بدن، یک میلی لیتر (4/0 گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. تغییرات بیان ژن PGC-1α و Nrf2 در بافت قلب اندازه گیری شدند.

القای دیابت باعث کاهش معنی داری در بیان ژن  PGC-1α (0001/0=P) و Nrf2 (0001/0=P) نسبت به گروه کنترل شد. بیان PGC-1α و Nrf2 در گروه های TDM (به ترتیب 038/0=P و 031/0=P) و GDM (به ترتیب 036/0=P و 025/0=P) نسبت به DM افزایش معنی داری داشت. مداخله ترکیبی تمرین با مکمل سیر نسبت به اثر هر مداخله به تنهایی بر PGC-1α و Nrf2 معنی داری نشد (05/0<p).

مکمل سیر و فعالیت ورزشی احتمالا از طریق تنظیم افزایشی مسیر PGC-1α و Nrf2 می تواند آسیب قلبی ناشی از استرپتوزوتوسین را مهار کند. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.