رابطه سبک های یادگیری فلدر- سیلورمن با عملکرد دانشجویان در دروس نظری و طراحی معماری

در پژوهش حاضر بر اساس یکی از نظریه های موجود در زمینه سبک های یادگیری که متعلق به «فلدر و سیلورمن» است به رابطه میان سبک های یادگیری و عملکرد دانشجویان در دروس نظری و کارگاه طراحی معماری پرداخته می شود. مبنای نظری نظریه ی فلدر- سیلورمن در اصل بر دوگانه بودن ساختار پردازش مغز که از نیمکره های چپ و راست تشکیل شده است، می باشد. آن ها از یک مقیاس پنج بعدی دوقطبی استفاده کرده اند که شامل بعد ادراک (حسی- شهودی)، بعد پردازش (فعال- تاملی)، بعد درون داد (بصری- کلامی)، بعد سازماندهی (استقرایی- قیاسی) و در نهایت بعد فهم یا اندریافت (متوالی- کل نگر) می شود. جهت بررسی رابطه میان عملکرد و سبک های یادگیری، دو نوع آزمون در نظر گرفته شده است که اولی به دسته بندی دانشجویان در سبک های یادگیری بر اساس پرسش نامه «فلدر- سولومان» پرداخته و در دومی، عملکرد دانشجویان در کارگاه طراحی معماری و کلاس دروس نظری مورد بررسی و مقایسه تطبیقی قرار می گیرد. مشارکت کنندگان از دانشجویان سال اول و دانشجویان سال آخر (چهارم) انتخاب گردیده اند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تعداد دانشجویان سال چهارم نسبت به دانشجویان سال اول در سبک های شهودی، بصری و کل نگر افزایش معنی داری دارند. با ارزیابی عملکرد دانشجویان مشخص شد که دانشجویان سال اول در درس مقدمات طراحی معماری 1 با سبک های تاملی و بصری و دانشجویان سال آخر در درس طرح معماری 4 با سبک های کل نگر، بصری و تاملی دارای بهترین عملکرد بوده اند. همچنین دانشجویان سال اول در درس مصالح ساختمانی -که عمدتا به صورت متنی و نوشتاری و استفاده از جزوه بوده است- با سبک های کلامی و تاملی و دانشجویان سال آخر در درس آشنایی با معماری اسلامی 2 -که عمدتا به صورت توصیفی و ارائه پاورپوینت تدریس شده است- با سبک های بصری و حسی بهترین عملکرد را داشته اند.