بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و نگرش نسبت به ایمنی بیمار در پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد در سال 1402

هوش اخلاقی در پرستاران، به واسطه ماهیت انسانی و اخلاقی شغل و حرفه آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است و می تواند قاعده ای را برای عملکرد صحیح انسان ها فراهم آورد و به عنوان یک عامل پیش بینی کننده رفتار محسوب می شود. هوش اخلاقی پرستاران به توانایی آن ها در تشخیص درست از نادرست و پایبندی به اصول اخلاقی اشاره دارد. پرستارانی که هوش اخلاقی بالاتری دارند، تعهد بیشتری به ایمنی بیمار و رعایت پروتکل های حرفه ای نشان می دهند و نگرش مثبت تری نسبت  به ایمنی بیمار خواهند داشت. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و نگرش نسبت به ایمنی بیمار در پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد در سال 1402 بود.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال 1402 انجام شد. نمونه مطالعه شامل 237 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی بود که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد با مقیاس 5 گزینه ای لیکرت استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS 24 و با استفاده از آمار توصیفی، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل شدند.

میانگین هوش اخلاقی پرستاران مورد پژوهش22/30 ± 135/22 و میانگین نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیمار 17/32 ± 72/65 بوده ااست که نشان دهنده ی هوش اخلاقی بالا و نگرش متوسط نسبت به ایمنی بیماران در پرستاران شاغل در بیمارستان شهید صدوقی است. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین هوش اخلاقی و نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیمار، همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (0/19 =r  ،0/003 =p).

هوش اخلاقی، در پیش بینی نگرش پرستاران، نسبت به ایمنی بیماران نقش دارد؛ بنابراین، به نظر می رسد با تقویت هوش اخلاقی پرستاران می توان نگرش آن ها نسبت به ایمنی بیمار را تحت تاثیر قرار داد؛ لذا می توان از آموزش اخلاق حرفه ای، توسعه مهارت های تفکر انتقادی و ایجاد فرهنگ سازمانی اخلاق محور استفاده کرد. همچنین برگزاری کارگاه های بحث درباره موارد اخلاقی و حمایت از سوی مدیریت اخلاق مدار، می تواند پرستاران را در تصمیم گیری های اخلاقی و رفتار مسئولانه تر در زمینه ایمنی بیمار تقویت کند.