مقایسه سیدر با تزریقات پروژسترون و eCG با FSH نوترکیب انسانی برای همزمانی فحلی گوسفند

پیشینه: 

در برنامه های همزمانی فحلی در گوسفند، پرهیز در استفاده از ابزارهای داخل واژنی و کوتاه نمودن برنامه از 14 به 6 روز، از اقدامات موثر برای اقتصادی نمودن برنامه، بهداشت و سلامت دام و صرفه جویی در زمان بشمار می روند. همچنین، جایگزینی eCG با یک گنادوتروپین مطمئن و ارزان می تواند به عنوان یک درخواست جهانی محسوب شود.

این مطالعه با هدف جایگزینی FSH نوترکیب انسانی با eCG، در برنامه های همزمان سازی فحلی گوسفند مبتنی بر سیدر (14 روزه) و یا تزریقات پروژسترون (6 روزه) صورت پذیرفت.

میش های نژاد اصف و لاکون (170 راس) به دو گروه تقسیم شده و نیمی از آن ها برای مدت 14 روز سیدرگذاری شدند و نیمی دیگر با استفاده از تزریقات پروژسترون همزمان شدند. میش های دریافت کننده تزریقات پروژسترون، در روز صفر آزمایش، پروژسترون (5/37 میلی گرم، زیرجلدی) و GnRH (5/7 میکروگرم آلارلین استات، عضلانی) دریافت داشتند. در روزهای سوم و ششم به ترتیب 25 و 5/12 میلی گرم پروژسترون (زیرجلدی) تزریق گردید. در روز ششم، میش های هر دو گروه، پروستاگلاندین F2α (250 میکروگرم کلوپروستنول، عضلانی) دریافت داشتند و برای دریافت FSH نوترکیب انسانی (75 واحد بین المللی فولیتروپین آلفا، زیرجلدی) و یا 400 واحد بین المللی eCG (عضلانی) به دو زیرگروه تقسیم شده شدند. در روز هفتم، میش ها برای مدت 21 روز در مجاورت قوچ های بارور قرار گرفتند. آنالیز آماری با رویه Glimmix و GLM انجام شد.

هیچگونه تفاوت معنی داری در نرخ بره زایی، دوقلوزایی و تزاید گله بین گروه های سیدر (1/77، 63/1، و 16/1%) و پروژسترون تزریقی (7/66، 55/1 و 03/1%) و همچنین بین میش های درمان شده با eCG (4/71، 60/1، و 14/1%) و FSH نوترکیب انسانی (3/66، 58/1، و 05/1%) مشاهده نشد (P<0.05).

برنامه شش روزه همزمانی فحلی مبتنی بر تزریقات پروژسترون می تواند جایگزین مناسبی برای برنامه چهارده روزه سیدر بشمار رود. همچنین، از FSH نوترکیب انسانی می توان به عنوان جایگزین مناسبی برای eCG در برنامه های همزمان سازی فحلی گوسفند استفاده نمود.