مدلسازی ویژگی های شغلی و استرس شغلی با نقش میانجی سرایت هیجانی در بین کادر درمانی زن بیمارستان های شهر تبریز در ایام پاندمی کووید-19

این پژوهش با هدف مدلسازی ویژگی های شغلی و استرس شغلی با نقش میانجی سرایت هیجانی در بین کادر درمانی زن بیمارستان های شهر تبریز در ایام پاندمی کووید-19 انجام گرفت. روش اجرای پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی و طرح پژوهشی همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کارکنان کادر درمانی زن بیمارستان های شهر تبریز در سال 1399-1400 بودند. از بین این کارکنان، 262 نفر از زنان کادر درمانی به صورت هدفمند و به روش نمونه گیری داوطالبانه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های شغلی (JCHQ)، پرسشنامه سرایت هیجانی (ECQ) و پرسشنامه استرس شغلی (JSQ) بود. از مدلسازی معادلات ساختاری جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد بین ویژگی های شغلی با سرایت هیجانی (414/0)، سرایت هیجانی با استرس شغلی (307/0-) و ویژگی های شغلی با استرس شغلی (146/0-) رابطه معنی داری وجود داشت (01/0>P). همچنین نقش میانجی سرایت هیجانی بین مسیر ویژگی های شغلی با استرس شغلی (127/0-) در حد معنی داری قرار داشت (01/0>P). از طرفی پایایی و روایی مدل پژوهشی نیز نشان داد که مدل پژهشی در حد مطلوبی قرار دارد. با توجه به نتایج، دولت باید افزایش سرمایه گذاری در سیستم مراقبت های بهداشتی را برای کاهش استرس شغلی در کادر درمانی که با حجم کاری بالاتری روبرو هستند، در نظر بگیرد.