همسنجی اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان وجودی بر بهزیستی روانشناختی و امیدواری زنان سرپرست خانوار شهرستان رشت

زنان سرپرست خانوار با دشواری ها و چالش های روانی و اجتماعی برای دست یابی به بهزیستی روانشناختی مواجه هستند، ازاین رو هدف پژوهش حاضر هم سنجی اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان وجودی بر بهزیستی روانشناختی و امیدواری زنان سرپرست خانوار شهرستان رشت می باشد.

روش کار: 

روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شهر رشت و حجم نمونه شامل 60 نفر که در دو گروه آزمایش (20 نفر در گروه تحت درمان وجودی، و 20 نفر گروه تحت درمان شناختی رفتاری) و یک گروه گواه (20 نفر) به طور تصادفی قرار داده شدند. سپس به هر یک از دو گروه آزمایش 8 جلسه گروهی 90 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری و درمان وجودی ارائه شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی کارول ریف (1989) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (2002) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.

نتایج نشان داد، در متغیرهای بهزیستی روان شناختی و امیدواری، اثر اصلی زمان به لحاظ آماری معنادار و بدین معنی است که بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در متغیرهای بهزیستی روان شناختی و امیدواری زنان سرپرست خانوار در دو گروه آزمایش (درمان شناختی رفتاری و درمان وجودی) تفاوت معناداری وجود داشته که نشان دهنده تاثیر معنادار هر دو روش درمانی بر متغیرهای وابسته پژوهش بود. 

هر دو روش درمانی به یک میزان توانسته اند بر افزایش بهزیستی روان شناختی و امیدواری زنان سرپرست خانوار تاثیرگذار باشند.