افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل با پالس های الکتریکی در رده سلولی سرطان ریه

با وجود پیشرفت های حاصل شده در حوزه های مختلف درمان سرطان ریه، جراحی همچنان به عنوان موثرترین روش درمان این نوع سرطان به همراه رادیوتراپی، با یا بدون شیمی درمانی شناخته می شود. مقاومت های دارویی، عوارض و انتخابی عمل نکردن روش های مذکور باعث شده است که محققان همواره دنبال روش های نوین و هدفمند درمان سرطان ریه باشند. از جمله روش های نوین درمان سرطان استفاده از ویروس های انکولیتیک می باشد. مطالعات مختلف ثابت کرده اند که ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) دارای فعالیت انکولیتیک بوده که در سلول های توموری به دلیل عدم پاسخ مناسب ضد ویروسی آن ها تکثیر انتخابی دارد. هدف از مطالعه حاضر افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل با پالس های الکتریکی (EP) در رده سلولی سرطان ریه می باشد. در این مطالعه بعد از کشت سلول های IC50، A549 ویروس بیماری نیوکاسل تعیین گردید. سپس میزان سمیت، زنده مانی، تولید گونه های فعال اکسیژن و آزاد سازی لاکتات دهیدروژناز در گروه های سرطانی تحت تیمار با ویروس بیماری نیوکاسل با یا بدون پالس های الکتریکی سنجیده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درصد آپوپتوز (7/54±69%)، تولید گونه های فعال اکسیژن (0/037±2/08 برابری) و آزاد سازی لاکتات دهیدروژناز (2/07±73/87%) در گروه تحت تیمار با ویروس بیماری نیوکاسل به همراه پالس های الکتریکی نسبت به سایر گروه های درمانی و گروه کنترل افزایش و همچنین میزان زنده مانی (2/70±45/80%) کاهش معناداری یافت. با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد پالس های الکتریکی موجب افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل در رده سلولی سرطان ریه می گردد.