رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران: نقش میانجی سبک های مقابله ای

بررسی و شناسایی عوامل مربوط بر پریشانی روانشناختی پرستاران نقش مهمی در سلامت شغلی آن ها دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی سبک های مقابله ای در رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران انجام شد.

روش پژوهش توصیفی - همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. از جامعه پژوهش که شامل تمامی پرستاران زن متاهل شاغل در مراکز درمانی دولتی شهر تهران در شش ماه دوم سال 1401 بودند؛ 409 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های سلامت معنوی پالوتزین و الیسون (1982)، سبک های مقابله کالزبیک و همکاران (2006) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و Amos استفاده شد.

بر اساس نتایج در پژوهش حاضر 103 نفر بین 20 تا 30 سال، 188 نفر بین 31 تا 40 سال، 108 نفر 41 تا 50 سال و 10 نفر بین 51 تا 60 سال سن داشتند. همچنین 66 نفر از اعضای پژوهش دارای مدرک دیپلم، 22 نفر فوق دیپلم، 195 لیسانس، 120 نفر فوق لیسانس و 6 نفر دارای مدرک دکتری پرستاری بودند. نتایج نشان داد سلامت معنوی هم به صورت مستقیم (0/162-=β،  0.01 >P)  و هم به صورت غیرمستقیم (0/509-=β،  0.01 >P)  و با میانجی گری سبک های مقابله ای بر پریشانی روانشناختی پرستاران تاثیر دارد.

بر اساس نتایج در رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران، سبک های مقابله ای دارای نقش میانجی بود؛ بنابراین سلامت معنوی از طریق افزایش سبک های مقابله ای مساله مدار در پرستاران می تواند به کاهش پریشانی روانشناختی آن ها کمک کند.