سناریوهای سیاست خارجی ج.ا.ایران در قبال عادی سازی روابط اعراب و اسرائیل در مجموعه امنیتی خاورمیانه: تحلیلی از منظر مدل پیتر شوارتز

پیمان ابراهیم با محوریت تهدیدسازی از نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی باعث نزدیکی مناسبات اسرائیل و اعراب به ‎عنوان دو نیروی رقیب و مخالف ایران شده است. هدف این پژوهش واکاوی تاثیر و تاثر سیاست خارجی ایران و عادی سازی مناسبات اعراب و اسرائیل  است.

روش شناسی پژوهش:

 این مقاله برای تبیین مسئله از نظریه مجموعه امنیت منطقه ای به عنوان چارچوب نظری و از روش آینده پژوهی با اتکا به دو تکنیک روندپژوهی و سناریونویسی به مثابه محور روشی بهره می گیرد.

این مقاله با صورت بندی این مسئله که کدام سناریو برای سیاست خارجی ایران در برابر عادی سازی مناسبات اعراب و اسرائیل بعد از پیمان ابراهیم می تواند در ارتقای این منافع موثرتر باشد؟ معتقد است که با توجه به سطح فزاینده و رو به گسترش روند عادی سازی، تکمیل ادغام اسرائیل در مجموعه ی امنیتی خاورمیانه، اصول و آرمان های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در خصوص موجودیت اسرائیل، اختلاف های ایدئولوژیک، دخالت قدرت های فرامنطقه ای، نگاه ابزاری و متفاوت کشورهای خلیج فارس و همچنین تصور تهدید از ایران به عنوان برهم زننده موازنه قوا در منطقه، سناریوی پیگیری حفظ و توسعه روابط دو و چندجانبه با همسایگان عربی و کشورهای منطقه با هدف تضعیف توافق عادی سازی میان آن ها ضروری به نظر می رسد.

نتایج این مقاله نشان می دهد که توافق ابراهیم، یک عامل دشمنی و تنش سازی آشکار علیه جمهوری اسلامی است و الگوی مطلوب ایران می تواند تنش زدایی با اعراب در چارچوب روندی تعاملی و تدافعی مبتنی بر دیپلماسی تعامل و پیوند و دوستی با اعراب خصوصا در خلیج فارس باشد.