مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی استقامتی- مقاومتی و مصرف مکمل تائورین بر بیان ژن های AKT و PI3K قلبی و فاکتور IL-1β سرمی در رت های نر دیابتی

AKT، PI3K و IL-1 با دیابت و التهاب قلبی مرتبط هستند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر تعاملی 8 هفته تمرین ترکیبی استقامتی-مقاومتی و مصرف مکمل تائورین بر بیان ژن AKT، PI3K قلبی و فاکتور βIL-1 در رت های نر ویستار دیابتی شده بود.

در این مطالعه تجربی، 40 رت نر ویستار بالغ با دامنه وزنی 300-250 گرم و سن 6 هفته، به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل دیابتی ، گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی، گروه دیابتی+مکمل و یک گروه غیردیابتی به عنوان گروه کنترل سالم قرار گرفتند (هر گروه 10 رت). برای دیابتی کردن رت ها، 55 میلی گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین تزریق داخل صفاقی شد. قندخون بالای 250 میلی گرم بر دسی لیتر در خون به عنوان دیابتی درنظر گرفته شد. تمرینات ترکیبی استقامتی-مقاومتی به مدت 8 هفته و 5 بار در هفته انجام شد. مکمل تائورین به صورت محلول 1% در آب روزانه به مدت 8 هفته مصرف شد. اینترلوکین-1 با الایزا و بیان ژن های AKt و PI3K با وسترن بلات سنجش گردید.

بیان ژن PI3K (0/001=P) و میزان سرمی IL-1β (0/002=P) در گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش معنادار داشت اما در گروه دیابتی+مکمل در مقایسه با گروه کنترل دیابتی تغییر معناداری وجود نداشت. در حالی که بیان ژن AKT در هر دو گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی و دیابتی+مکمل در مقایسه با کنترل دیابتی تغییر معنادار نداشت. همچنین نتایج آزمون آنووا نشان داد در گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی، میزان بیان ژن PI3K 57% و سطح سرمی IL-1  42% افزایش داشت.

به نظر می رسد تمرینات ترکیبی استقامتی- مقاومتی در مقایسه با مصرف مکمل تائورین به تنهایی بتواند باعث افزایش PI3K و IL-1β و ایجاد تغییرات مطلوب در متابولیسم گلوکز شده و عوامل التهاب قلبی در افراد دیابتی را بهبود بخشد.