تعیین تاثیر هشت هفته تمرین شنا همراه با مکمل دهی زینک بر برخی نشانگرهای عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش های صحرایی

بیماری های حاد کلیوی بار سنگینی را بر بستری های طولانی مدت در مراکز درمانی تحمیل می کنند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرین شنا و مکمل دهی زینک بر برخی نشانگر های عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش های صحرایی بود.

در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نفرکتومی شده با سن 8-10 هفته و وزن 190-220 گرم به طور تصادفی به گروه های 1) کنترل نفرکتومی (Nef)، 2) تمرین شنا (ST)، 3) مکمل زینک (Z)، 4) تمرین شنا + مکمل زینک (ST+Z) تقسیم شدند؛ همچنین برای بررسی اثرات انسداد کامل یک طرفه حالب تعداد 8 سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروه های ST و ST+Z به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20-45 دقیقه در استخر ویژه حیوانات شنا کردند. گروه های Z و ST+Z نیز روزانه mg/kg 30 زینک سولفات را به روش گاواژ معدی دریافت نمودند. مقادیر کراتینین، هموگلوبین، سدیم، پتاسیم و فسفر در خون سنجش شد.

مقادیر سدیم و کراتینین در گروه های Z، ST و ST+Z به طور معنی داری کمتر از گروه Nef بود (0/05≥P). مقادیر پتاسیم در گروه Z به طور معنی داری کمتر از گروه Nef بود (0/018=P). مقادیر فسفر در گروه ST+Z نسبت به گروه Nef به طور معنی داری کمتر بود (0/003=P).

نتایج این مطالعه نشان داد تمرین و مکمل دهی زینک دارای اثرات تعاملی بر بهبود یون ها و کاهش کراتینین سرم متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در مدل های حیوانی می باشند. بنابراین پیشنهاد می شود در شرایط اختلالات کلیوی از تعامل تمرین شنا و مکمل زینک استفاده شود.