مدل معادلات ساختاری اضطراب کرونا بر اساس دانش و حمایت اجتماعی با نقش میانجی کیفیت زندگی

اثرهای ناشی از اضطراب کرونا به یکی از چالش های اصلی سلامت تبدیل شده است، به طوری که کیفیت زندگی افراد را به مخاطره می اندازد؛ بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی رابطه اضطراب کرونا با دانش کرونا و حمایت اجتماعی و ارزیابی نقش میانجی کیفیت زندگی در این میان انجام گرفته است.

پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل تمامی زنان شاغل در مراکز بهداشتی - درمانی کرمانشاه در نیمه دوم سال1401 بوده است که از میان آن ها 364 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس اضطراب بیماری کرونای علیپور و همکاران (2020)، فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998)، پرسش نامه دانش کرونا (محقق ساخته) و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده اثر زیمت و همکاران (1988) جمع آوری و با روش معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای 25-SPSS و PLS Smart تحلیل شده اند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد اثر مستقیم دانش کرونا (05/0>P، 208/0-= β) و اثر غیر مستقیم آن از طریق کیفیت زندگی (05/0>P، 134/0= β) بر اضطراب کرونا معنادار بوده است، همچنین اثر مستقیم حمایت اجتماعی (01/0>P، 377/0 β = -) و اثر غیر مستقیم آن از طریق کیفیت زندگی (05/0>P، 049/0= β) بر اضطراب کرونا معنادار بوده است، دانش کرونا و حمایت اجتماعی ارتباط منفی و معناداری با اضطراب کرونا دارد و کیفیت زندگی نقش میانجی در این باره ایفا می کند.

با ارائه مداخلات آموزشی و حمایتی مناسب در مواجهه با بحران های بهداشتی، کیفیت زندگی افراد را می توان به طور قابل توجهی بهبود بخشید و اضطراب آنان را کاهش داد.