معرفی شیوه ی افتراق معنایی و کاربرد آن در ارزیابی بازنمایی معنایی بیماران افسرده

این پژوهش با هدف ارزیابی بازنمایی های معنایی بیماران افسرده و بررسی کارآیی شیوه ی افتراق معنایی در این نوع ارزیابی انجام گرفت.
آزمودنی های پژوهش را 60 نفر (30 بیمار افسرده و 30 نفر غیر افسرده) تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، گونه ی تغییریافته ای از آزمون افتراق معنایی با چهار مفهوم محرک (من، گذشته، زندگی و آینده) و پرسش نامه ی افسردگی بک بودند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی، آزمون آماری t، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ارزیابی شدند.
بین میانگین نمره های کل آزمودنی های افسرده و بهنجار در آزمون افتراق معنایی تفاوت معنی داری دیده شد. بین شدت افسردگی و بازنمایی منفی بیماران افسرده همبستگی مثبت وجود داشت. بازنمایی منفی از مفهوم”من“قوی ترین پیش بینی کننده ی میزان افسردگی بود.
بیماران افسرده بازنمایی معنایی منفی از زندگی، گذشته، آینده و به ویژه خود دارند که نیازمند توجه درمانگران است. شیوه ی افتراق معنایی در ارزیابی های بالینی کارآیی دارد.