پاسخ هماتولوژیک و بیوشیمیای به تمرین شدید در اسبهای مسابقه دو خون ایرانی

ارزیابی تغییرات فاکتورهای هماتولوژی و آنزیمهای بیوشیمیایی در تمرین سنگین اسبهای مسابقه و ارزیابی تحمل تمرین بدنی.
طرح: مطالعه مقایسه ای.
حیوانات: نوزده اسب مسابقه دو خون ایرانی با سن بین 5 تا 14 سال و وزن 350 تا 450 کیلوگرم.
دو نمونه خون در زمان استراحت و بعد از تمرین چهار نعل در پیست 1650 متر تهیه شد. سمع قلب در زمان استراحت و بلافاصله بعد از تمرین تا دقیقه 60 انجام پذیرفت. نمونه های خون برای آزمایشات هماتولوژیک و بیوشیمیایی به آزمایشگاه فرستاده شد. برای تعیین فعالیت آنزیمی از کیتهای تجارتی استفاده گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: آنالیزواریانس، آزمون تی دانشجویی، برنامه spss.
میانگین مقادیر هماتوکریت و گلبول قرمز و آنزیمهای کراتین کیناز، آسپارتیت آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز بترتیب برابر با 3/3+ 60/36 درصد، 88/0+ 8/6 میلیون در میکرولیتر، 3/20+ 8/196 واحد در لیتر، 73/29+ 78/233 واحد در لیتر و 25/58+ 05/327 واحد در لیتر بود. میانگین مقادیر این فاکتورها تماما افزایش معنی داری را در بعد از تمرین نشان دادند. میانگین ضربان قلب استراحت 54/5+ 10/36 ضربان در دقیقه و میانگین حداکثر ضربان قلب و ضربان قلب دقیقه 60 بعد از تمرین، بترتیب برابر با 83/16+ 89/131 و 70/11+ 36/42 ضربان در دقیقه بود. ضربان قلب حداکثر افزایش معنی داری را نسبت به ضربان قلب استراحت نشان داد.
افزایش معنی داری در مقادیر آنزیمی، افزایش شدید و مرضی آنها اتقاق نیافتاده و بنابراین شاهدی بر آسیب قلبی – عضلانی که گویای کارآیی ضعیف باشد وجود ندارد. با توجه به نوع تمرین، ذخیره مناسبی از گویچه های قرمز و ظرفیت افزایش ضربان قلب در اسبها وجود دارد. اندازه گیری فعالیت آنزیمی به تنهایی برای تعیین میزان کارآیی اسب قابل اعتماد نیست لیکن، تعیین این فاکتورها در حضور آسیب شدید و به همراه برخی فاکتورهای دیگر نظیر اندازه گیری هماتوکریت و ضربان قلب برای تعیین کارآیی ضعیف ارزشمند می باشد.