نقش سطح سرمی تستوسترون به عنوان یک فاکتور پیشگویی کننده در پاسخ به درمان با کلومیفن در ناباروری مردان

رایج ترین داروی مصرفی در ناباروری ایدیوپاتیک مردان، کلومیفن می باشدکه نتایج درمانی آن متفاوت بوده و معیار قابل اعتباری جهت پیشگویی نتیجه درمان ارائه نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی تستوسترون توتال صبحگاهی قبل از درمان با تغییرات ایجاد شده در اسپرموگرام بعد از درمان با کلومیفن انجام گرفت.
مواد و این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و بر روی 172 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک، از سال 1380 لغایت 1385 در شهر مشهد انجام شده است. تمامی بیماران علاو بر پر کردن پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و آزمایش اسپرموگرام، بر اساس میزان تستوسترون توتال سرمی، به 6 گروه تقسیم گردیدند. سپس تغییرات ایجاد شده در پارامترهای اسپرموگرام قبل و بعد از درمان با کلومیفن در هر گروه، با نرمفزار SPSS و آزمون های تی، آنالیز واریانس و فیشر تجزیه و تحلیل شد.
بیماران مورد مطالعه دارای میانگین سنی 31 سال و میانگین تستوسترون سرمی 3/361 نانوگرم در دلیتر بودند. به طور کلی در 125 بیمار (7/72 درصد)، بعد از تجویز کلومیفن بهبودی در تعداد کل اسپرمی متحرک عملکردی ملاحظه شد. در بیمارانی که سطح تستوسترون سرمی قبل از درمان آنان بین 200 تا 500 نانوگرم در دلیتر بود، بهبودی قاتوجه در اسپرموگرام ملاحظه گردید (031/0P≤).
نتیجهی: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که میزان تستوسترون توتال سرمی صبحگاهی قبل از درمان، تواند معیاری جهت پیشگویی نتیجه درمان با کلومیفن در ناباروری ایدیوپاتیک مردان باشد. (مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی سبزوار، دوره15/شماره 1/ صص25-20).