به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « کلومیفن » در نشریات گروه « پزشکی »

  • مقدمه

     داروی کلومیفن برای افزایش شانس بازیابی اسپرم به روش استخراج میکروسکوپی اسپرم از بیضه (میکروتسه) پیشنهاد شده است.

    هدف

     این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کلومیفن بر نتایج میکروتسه به دلیل اختلاف نظر زیاد در این زمینه انجام شد.

    مواد و روش ها

     112 شرکت کننده در این مطالعه مورد-شاهدی گذشته نگر وارد شدند و به دو گروه مورد (54 نفر) و کنترل (58 نفر) تقسیم شدند و آزمایش های هورمونی شامل هورمون محرک فولیکول (FSH)، هورمون لوتیینی (LH)، تستوسترون و پرولاکتین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. گروه مورد به مدت سه ماه روزانه 25 میلی گرم کلومیفن دریافت کردند و گروه کنترل دارویی دریافت نکردند، سپس همه مردان توسط متخصص آندرولوژی تحت میکروتسه قرار گرفتند و در پایان نتایج بین گروه ها مقایسه شد.

    نتایج

     میانگین سنی شرکت کنندگان در گروه مورد و شاهد یکسان بود، بین دو گروه رابطه معنی داری وجود نداشت، 9/25% از اسپرم ها و 0/31% از اسپرم ها به ترتیب در گروه تحت درمان با کلومیفن و گروه کنترل مشاهده و استخراج شدند (16/0 = p).

    نتیجه گیری

     یافته های ما نشان داد که پس از دریافت کلومیفن سیترات، میزان استحصال اسپرم افزایش نیافته و حتی کاهش نیز داشته است، با این وجود سطح اولیه هورمون های تستوسترون، FSH، LH و پرولاکتین و همچنین سن، اندازه بیضه، مصرف سیگار و اعتیاد مردان به تریاک و بیماری های زمینه ای در دو گروه ارتباط معنی داری نداشتند و بر نتایج نیز تاثیری نداشتند.

    کلید واژگان: آزواسپرمی, کلومیفن, ناباروری مردان, استحصال اسپرم}
    Serajoddin Vahidi *, Mehdi Abedinzadeh, Amirhossein Rahavian, Alimohammad Mirjalili, Ali Sadeghi, Hormoz Karami, Saeid Abouei
    Background

     Clomiphene citrate (CC) has been suggested to increase the chance of sperm retrieval with microdissection testicular sperm extraction (micro-TESE).

    Objective

     This study aimed to evaluate the effect of CC on micro-TESE results, due to the great controversy in this regard.

    Materials and Methods

     112 participants were included in this cross-sectional study and were divided into a case (n = 54) and a control group (n = 58) diagnosed with non-abstractive azoospermia. The case group received 25 mg of CC daily for 3 months, while the control group did not receive anything. All participants underwent micro-TESE by an andrologist, and at the end, the results were compared between groups. Hormone tests, including follicle-stimulating hormone, luteinizing hormone, testosterone, and prolactin were analyzed.

    Results

     The mean age of participants was the same in the case and the control groups, and no significant relationship was observed between the 2 groups (p = 0.16). 25.9% of sperm and 31.0% of sperm were observed and extracted in the CC-treated and the control group, respectively.

    Conclusion

     Our findings showed that after receiving CC, the number of sperm extraction did not increase but it rather decreased. However, the initial level of hormones such as testosterone, follicle-stimulating hormone, luteinizing hormone, and prolactin, and the men's age, testicle size, smoking, and opium addiction, underlying diseases had no significant relationship in the 2 groups and did not affect the results.

    Keywords: Azoospermia, Clomiphene, Male infertility, Sperm retrieval}
  • راضیه شمس مورکانی، فریبا فهامی*، الهام نقشینه
    مقدمه

    ناباروری از عواملی است که بر عملکرد جنسی زوجین و به خصوص زنان تاثیر به سزایی دارد. ناباروری می تواند فعالیت جنسی در زوجین نابارور را تحت تاثیر قرار دهد. از طرفی درمان های تحریک تخمک گذاری جهت درمان ناباروری می توانند سبب مهار استروژن و در نتیجه کاهش عملکرد و رضایت جنسی زنان گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه عملکرد و رضایت جنسی زنان تحت درمان با دو نوع داروی تحریک کننده تخمک گذاری کلومیفن و لتروزول انجام شد.

    روش کار: 

    این مطالعه تحلیلی دوگروهه در سال 1398 بر روی 80 نفر از زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز ناباروری استان اصفهان انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه های بک، عملکرد جنسی و رضایت جنسی بود که در دو نوبت قبل و بعد از دریافت داروهای مورد نظر تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی، کای اسکویر، تی زوجی، ویلکاکسون و فریدمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

    یافته ها:

    در مقایسه بین گروهی، تفاوت آماری معنی داری قبل و بعد از تجویز دارو در متغیرهای رضایت جنسی (053/0=p) و عملکرد جنسی (057/0=p) مشاهد نشد، اما در مقایسه درون گروهی، تفاوت آماری معنی داری در عملکرد جنسی گروه کلومیفن وجود داشت (001/0<p) و عملکرد جنسی بعد از دریافت دارو در گروه کلومیفن نسبت به قبل از دریافت، پایین تر گزارش شد، ولی در مورد رضایت جنسی در گروه کلومیفن تفاوت معنی داری بین قبل و بعد از دریافت دارو گزارش نشد (05/0<p). در گروه مصرف کننده لتروزول تفاوت معنی داری قبل و بعد از دریافت دارو در هر دو متغیر عملکرد و رضایت جنسی مشاهده نشد (053/0=p).

    نتیجه گیری: 

    میزان نمره عملکرد جنسی در گروه مصرف کننده کلومیفن کاهش داشت، اما رضایت جنسی هیچ تفاوتی را در هیچ کدام از گروه ها نشان نداد؛ به عبارتی عملکرد جنسی در زنان تحت تاثیر عوامل بسیاری می باشد که یکی از این عوامل، مصرف داروهای کمک باروری از جمله کلومیفن است. کلومیفین با مهار استروژن سبب نقص در رطوبت مهبلی می شود که همین می تواند سبب ایجاد درد برای زنان و به دنبال آن کاهش تهییج جنسی، ارگاسم و میل جنسی گردد. بدین منظور توصیه می گردد افراد فعال در زمینه ناباروری به این مسئله توجه داشته باشند.

    کلید واژگان: باروری, تحریک کننده تخمک گذاری, رضایت جنسی, عملکرد جنسی, کلومیفن, لتروزول, ناباروری}
    Razieh Shams Mourkani, Fariba Fahami *, Elham Naghshineh
    Introduction

    Infertility is one of the factors which have a significant effect on the sexual performance of couples, especially women. Infertility can affect sexual activity in infertile couples. On the other hand, ovulation stimulation therapies for infertility treatment can inhibit estrogen and thus reduce women's sexual function and satisfaction. Therefore, this study was performed with aim to determine and compare the sexual performance and satisfaction of women treated with two types of ovulation stimulant drugs: clomiphene and letrozole.

    Methods

    This two-group analytical study was performed on 80 infertile women referred to infertility centers in Isfahan province in 2019. The research tools were the questionnaires of Beck, sexual function and sexual satisfaction, which were completed twice before and after receiving clomiphene and letrozole. Data were analyzed by SPSS software (version 22) and Independent t-test, Mann-Whitney, Chi-square, Paired t-test, Wilcoxon and Friedman tests. P<0.05 was considered statistically significant.

    Results

    In intra-group comparison, there was no statistically significant difference before and after drug administration in the variables of sexual satisfaction (p=0.053) and sexual function (p=0.057), but in inter-group comparison, there was a statistically significant difference in sexual function of the clomiphene group (P <0.001); lower sexual function was reported after clomiphene use than before its use, but in terms of sexual satisfaction in the clomiphene group, no significant difference was reported before and after receiving the drug (p>0.05). There was no significant difference in letrozole group before and after drug administration in both variables of sexual function and satisfaction (p=0.053).

    Conclusion

    The score of sexual performance decreased in the clomiphene group, but sexual satisfaction did not show any difference in any of the groups. In other words, women's sexual function is affected by many factors, one of which is the use of assisted reproductive drugs, including clomiphene. Clomiphene inhibits vaginal moisture by inhibiting estrogen, which can cause pain and reduce sexual arousal, orgasm, and libido in women. For this purpose, it is recommended that active people in the field of infertility pay attention to this issue.

    Keywords: Clomiphene, Fertility, Infertility, Letrozole, ovulation stimulation, Sexual function, Sexual satisfaction}
  • ربابه طاهری پناه، مریم کبیرسلمانی، معصومه فوایدی، مرضیه زمانیان، نرگس ملیح، آناهیتا طاهری پناه
    مقدمه

    غلظت پینوپودها در سطح آندومتر نشانگری از لانه گزینی است. استرادیول والرات (EV) برای تغییر عوارض جانبی کلومیفن سیترات (CC) بر آندومتر بکار رفته است. مورفولوژی آندومتری در این زمینه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.

    هدف

    برای ارزیابی اینکه آیا اختلاف معنی داری در غلظت های پینوپود آندومتر و پارامترهای دیگر پس از اضافه کردن استرادیول والرات (EV) و پروژسترون به دوزهای بالاتر کلومیفن سیترات (CC) ایجاد می شود.

    مواد و روش ها

    در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده آینده نگر، در مجموع 30 زن که از فوریه 2016 تا ژوین 2016 به دوز 100 میلی گرمی CC پاسخ نداده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. آنها 150 میلی گرم CC به تنهایی یا CC با EV یا CC همراه پروژسترون دریافت کردند. در روز21 چرخه قاعدگی، بیوپسی آندومتر و نمونه برداری خون و اسکن با میکروسکوپ الکترونی انجام شد.

    نتایج

    در روز 21 سیکل قاعدگی اختلاف معنی داری بین غلظت های پینوپود (641/0=p) و سطوح استرادیول سرم (276/0=p) بین گروه ها مشاهده نشد. سطح پروژسترون سرم در روز 21 سیکل قاعدگی در بیماران تحت درمان با CC بیشتر از دو گروه دیگر بود (007/0=p).

    نتیجه گیری

    افزودن EV و پروژسترون به دوزهای بالاتر CC منجر به افزایش غلظت پینوپدها و سطوح استروژنی سرم در روز 21 چرخه قاعدگی نمی شود. می توان نتیجه گرفت که اثرات ضد استروژنی CC تنها بر آندومتر ظاهر می شود. در این مطالعه، سطوح پروژسترونی سرم در روز 21 سیکل قاعدگی در گروه CC به تنهایی دومقایسه با دو گروه دیگر بالاتر بود.

    کلید واژگان: القای تخمک گذاری, کلومیفن, استرادیول, پروژسترون, میکروسکوپ, الکترونی, آندومتر}
    Robabeh Taheripanah, Maryam Kabir Salmani, Masoomeh Favayedi, Marzieh Zamaniyan*, Narges Malih, Anahita Taheripanah
    Background

    Pinopods concentrations in endometrial surface is a marker of implantation. estradiol valerate (EV) was used for change the adverse effects of Clomiphene Citrate (CC) on the endometrium. Endometrial morphology was less examined in this fields.

    Objective (s): 

    To assess whether there is a significant difference in endometrial pinopods concentrations and other parameters after adding estradiol valerate (EV) and progesterone to higher doses of clomiphene citrate (CC).

    Study design: In this prospective randomized clinical trial, a total of 30 women, who did not respond to 100 mg CC from February 2016 until June 2016 were evaluated. They received 150 mg CC alone or CC with EV or CC plus progesterone. On day 21 of the menstrual cycle, endometrial biopsy and a blood sampling and scanning by electron microscopy were performed.

    Results

    On day 21 of the menstrual cycle there was no significant difference regarding pinopods concentrations (P=0.641) and serum estrogen levels (P=0.276) between groups. Serum progesterone levels on day 21 of the menstrual cycle among patients treated with CC, was higher than the other two groups (P=0.007).

    Conclusions

    The addition of EV and progesterone to higher dosages of CC, did not changes the pinopods concentration and serum estrogen levels on day 21 of the menstrual cycle. It can be concluded that the anti- estrogenic effects of CC just appear on the endometrium. In this study, there were higher levels of serum progesterone on day 21 of the menstrual cycles in the CC alone compared to other two groups.

    Keywords: Ovulation induction, Clomiphene, Estradiol, Progesterone, Electron microscopy, Endometrium}
  • پویان پهلوانی، سیدمهدی موسوی، علیرضا راستگوی حقی، حسین لاهوتیان، فرزانه اثنی عشری، زهره علیزاده*
    مقدمه و هدف
    سندروم تخمدان پلی کیستیک(polycystic ovarian syndrome-PCOS) به عنوان شایع ترین اختلال غدد درون ریز در زنان محسوب میشود. عدم تخمک گذاری ناشی از PCOS عامل خطری عمده در ایجاد تغییرات اندومتر محسوب می گردد. چای کوهی گیاهی معطر بوده و از خانواده نعناعیان است که خواص استروژنیک آن اثبات شده است. این مطالعه اثر عصاره الکلی چای کوهی بر پارامترهای بافت شناسی اندومتر مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش صحرایی را مورد بررسی قرار می دهد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی از 36 سر موش صحرایی نژاد Sprague-Dawley با وزن 200-170 گرم استفاده شد. برای القاء سندرم تخمدان پلی کیستیک از استرادیول والرات با دوز 4 میلی گرم به صورت تزریق عضلانی به هر موش استفاده گردید. حیوانات به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل بدون دریافت دارو، گروه PCOS دریافت کننده حلال دارو، گروه های PCOS دریافت کننده عصاره چای کوهی با دوزهای mg/kg225 ،450 و900 و گروه PCOS دریافت کننده کلومیفن سیترات با دوز 5/1 mg/kg. عصاره تهیه شده به صورت داخل صفاقی برای مدت 4 سیکل استروس (16 روز) به موش های مورد آزمایش به صورت داخل صفاقی تزریق شد. نمونه های بدست آمده از اندومتر توسط هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شده و تعداد غدد، ارتفاع سلول های غددی، قطر داخلی غدد، ضخامت اندومتر و ارتفاع سلول های پوششی آن و همچنین تغییرات پاتولوژیک اندومتر مورد بررسی قرار گرفت.
    نتایج
    در گروه مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک افزایش ارتفاع سلول های پوششی اندومتر و سلول های اپی تلیال غدد، کاهش ضخامت اندومتر و قطر داخلی غدد ایجاد شد اما این تغییرات معنی دار نبود(P>0.05)، در حالی که پارامتر تعداد غدد در گروه PCOs به صورت معنی دار کاهش نشان داد (P<0.05). علاوه بر آن در 40 درصد موش های گروه سندرم تخمدان
    پلی کیستیک تغییرات هیپرپلازیک دیده شد. درمان با چای کوهی با غلظت های مختلف و کلومیفن سیترات، متغیرهای ارتفاع سلول های پوششی اندومتر، ضخامت اندومتر، ارتفاع سلول های اپی تلیال غدد، قطر داخلی غدد و تعداد غدد را به گروه کنترل نزدیکتر کرد، البته این تغییرات معنی دار نبود(P>0.05) درمان با غلظت های mg/kg 900 چای کوهی و کلومیفن به ترتیب منجر به کاهش هیپرپلازی در 35 و 3/33 درصد حیوانات گردید.
    نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز عصاره چای کوهی به صورت وابسته به دوز موجب تغییر در بعضی از پارامترهای بافت اندومتر مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش صحرایی می شود.
    کلید واژگان: استرادیول, اندومتر, چای کوهی, سندرم پلی کیستیک تخمدان, کلومیفن}
    P. Pahlevani, S.M. Mosavi, A.R. Rastgoo Haghi, H. Lahotian, F. Esna Ashari, Z. Alizadeh*
    Introduction &
    Objective
    Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrinopathy affecting women. Chronic anovulation due to polycystic ovary syndrome predisposes women to endometrial changes. Stachys lavandulifolia is an aromatic plant belonging to the Labiatae family proven to have estrogenic properties. In this study, we evaluated the effects of Stachys lavandulifolia extract on endometrial histological parameters in a rat model of PCOS.
    Materials and Methods
    Thirty-six adult female Sprague-Dawley rats, weighing between 17-200 g were used in this experimental study. PCOS was induced by a single intramuscular injection of 4 mg Estradiol Valerate. The rats were divided into six groups; control group with no treatment, the PCOS group receiving solvent, three PCOS groups treated by multiple doses (225, 450, 900 mg/kg) of Stachys lvandulifolia extract, and PCOS group receiving clomiphene citrate (1.5 mg/kg). Extracts were injected intraperitoneally for a period of 4 estrous cycles (16 days). The endometrial biopsies were stained with Hematoxylin-Eosin and then the number of glands, endometrial glandular cell height, internal diameter of glands, height of epithelial cells and height of endometrium and pathological changes were examined.
    Results
    The results showed that the height of surface epithelium and glandular epithelium increased and the endometrial thickness and internal diameter of glands insignificantly decreased in PCOS group compared to control (P>0.05) while the number of glands showed significant decrease (P=0.01). In addition, 40% of the rats in PCOS group showed endometrial hyperplasia. Treatment with clomiphen citrate and different concentrations of the Stachys lvandulifolia led height of glandular epithelium, internal diameter of glands, height of surface epithelium and endometrium and number of glands to become more similar tothe control group, although they were not significant(P>0.05). Treatment with clomiphen citrate and 900 mg/kg concentrations of the Stachys lvandulifolia reduced hyperplasia in 35% and 33.3% of rats respectively.
    Conclusion
    The results of this study showed that stachys lvandulifolia dose dependently causes changes in the endometrial histological parameters of PCOS rat model.
    Keywords: Clomiphene, Endometrium, Estradiol, Polycyctic Ovary Syndrome Stachys Lavandulifolia}
  • مریم افتخار، فرناز محمدیان، رباب داور، سهیلا پورمعصومی*
    مقدمه

    پاسخ دهندگان ضعیف در تحریک تخمک گذاری یکی از نقاط قابل توجه در درمان ناباروری می باشند. روش تحریک تخمک گذاری خفیف نسبت به درمان با دوز بالای هورمون تحریک کننده فولیکولی در بیماران با سابقه پاسخ ضعیف به درمان در درمان قبلی ترجیح داده می شوند. لتروزول و کلومیفن سیترات به تنهایی یا همراه با هورمون تحریک کننده فولیکولی در روش درمانی تحریک تخمک گذاری خفیف استفاده شده اند.

    هدف

    هدف از انجام مطالعه مقایسه کارایی لتروزول و کلومیفن سیترات در پروتکل تحریک تخمک گذاری خفیف درنتایج درمان کمک باروری در بیماران پاسخ دهنده ضعیف بود.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه تصادفی 184 زن با سن 20 تا 45 سال و تاریخچه پاسخ ضعیف به تحریک تخمک گذاری که کاندید روش های کمک باروری به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 تعداد 80 نفر که تحت درمان با رژیم کلومیفن/ گنادوتروپین/ آنتاگونیست قرار گرفتند و گروه 2 تعداد 87 نفر که تحت درمان بودند با رژیم لتروزول/ گنادوتروپین/ آنتاگونیست قرار گرفتند. گروه ها از نظر لانه گزینی و حاملگی شیمیایی و کلینیکی با هم مقایسه شدند.

    نتایج

    تفاوت معنی داری از نظر متوسط ضخامت اندومتر به ترتیب در گروه لتروزول و کلومیفن مشاهده شد (1/2±9/16 در مقایسه با 0/3±8/3) (0/000=p) .میزان لانه گزینی در گروه لتروزول به شکل معنا داری بالاتر بود (7/2 در مقایسه با 6/6 درصد 0/024=p). تفاوت معناداری از نظر حاملگی شیمیایی و کلینیکی بین دو گروه مشاهده نشد (0/05˃p).

    نتیجه گیری

    در روش تحریک تخمک گذاری خفیف لتروزول و کلومیفن تنایج مشابهی داشتند. بهترین استراتژی درمانی در اینگونه بیماران هنوز مورد بحث است.

    کلید واژگان: کلومیفن, لتروزول, پروتکل تحریک تخمک گذاری خفیف, پاسخ دهندگان ضعیف}
    Maryam Eftekhar, Farnaz Mohammadian, Robab Davar, Soheila Pourmasumi
    Background

    Poor ovarian response to controlled ovarian stimulation is one of the most important interest points in assisted reproduction. Mild ovarian stimulation seems to be preferable to high dose of FSH regimens in women with a history of poor ovarian response in previous protocol. Clomiphene citrate and letrozole alone or in combination with FSH have been used in mild ovarian stimulation protocol.

    Objective

    To compare the efficacy of letrozole and clomiphene citrate for mild ovarian stimulation on assisted reproductive technology outcomes in poor responders.

    Materials And Methods

    In a randomized control study, 184 women aged between 20 and 45 years with the history of poor response to ovarian stimulation who were candidate for ART were randomly subdivided into two groups: group I (n= 80), women who underwent the clomiphene/gonadotropin/antagonist protocol; and group II (n= 87), patients who underwent the letrozole/gonadotropin/antagonist protocol. Groups were compared regarding implantation, chemical and clinical pregnancy rates.

    Results

    There was a significant difference in the mean endometrial thickness between two groups (9.16±1.2 mm vs. 8.3±0.3 mm). The implantation rate was significantly higher in letrozole group compare to clomiphene group (7.2 vs. 6.6%, p=0.024 respectively). No significant differences were found in chemical and clinical pregnancy rate between two groups.

    Conclusion

    In mild ovarian stimulation protocol, letrozole and clomiphene have similar value for the poor responder. The optimal treatment strategy for these patients remains debated.

    Keywords: Clomiphene, Letrozole, Mild ovarian stimulation protocol, Poor responders}
  • زیبا ظهیری سروری، دکترزهرا عطرکار روشن، زهرا رفیعی سروری، مریم اصغرنیا
    مقدمه
    اختلال تخمک گذاری یکی از مهم ترین دلایل ناباروری در زنان است. در این بیماران به طور معمول از کلومیفن سیترات برای القای تخمک گذاری استفاده می شود. اما برخی بیماران به این دارو مقاومند یا به رغم تخمک گذاری موفق، قادر به حاملگی نیستند. تاموکسیفن ترکیب غیراستروئیدی مشابه کلومیفن است که برای القای تخمک گذاری (ovulation Induction) بکار می رود ولی عوارض نامطلوب کلومیفن را بر اندومتر ندارد.
    هدف
    مقایسه دو دارو در القای تخمک گذاری و حاملگی
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی، 144 بیمار دچار ناباروری مراجعه کننده به درمانگاه از فروردین 1385 به بعد، که با آزمایش های گوناگون، ناباروری به علت اختلال تخمک گذاری در آنان به اثبات رسیده بود به صورت Block Randomization در دو گروه قرار داده شدند(تعداد بیماران براساس نمونه پایلوت تعیین شد). به بیماران گروه 1 درمان شونده کلومیفن(150 میلی گرم در روز به مدت 5 روز) و به بیماران گروه 2 تاموکسیفن(40 میلی گرم در روز به مدت 5 روز) روز تجویز شد. سپس، با سونوگرافی ترانس واژینال در روزهای 16-12 چرخه تخمک گذاری، الگو و ضخامت اندومتر بررسی شد. در پایان، بیماران از نظر حاملگی و عوارض مرتبط پی گیری شدند. سپس، با آمار توصیفی و آزمون های X2 و تی و نرم افزار SPSS آنالیز آماری انجام شد. P جهت معنی دار بودن کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
    نتایج
    در هر گروه، 72 بیمار درمان شدند. میزان تخمک گذاری در گروه تحت درمان با کلومیفن به طور معنی دار بالاتر از گروه تاموکسیفن بود)05/0(P<. میزان حاملگی در کسانی که تخمک گذاری داشتند در هر دو گروه مشابه بود. اما این میزان در کل بیماران دریافت کننده هر دارو در گروه تاموکسیفن به طور معنی دار کمتر بود و از نظر الگو و ضخامت اندومتر و عوارض درمان بین دو گروه تفاوت معنی دار بدست نیامد. وضعیت بیماران دو گروه از نظر نمایه توده بدنی، سن، مدت ناباروری و حجم تخمدان مشابه بود.
    نتیجه گیری
    تاموکسیفن به عنوان درمان اولیه القای تخمک گذاری روش کارآمد و مناسبی نیست.
    کلید واژگان: القای تخمک گذاری, تاموکسیفن, کلومیفن, ناباروری}
    Dr. Ziba Zahiri Sorouri, Dr. M. Asgharnia *, Dr. Zahra Atrkar Roushan, Dr. Zahra Rafiei Sorouri, S.F. Dalil Heirati
    Introduction
    Ovulation disorders are one of the most important causes of infertility in women. Clomiphene citrate is used commonly in such patients for the induction of ovulation. But some of the patients are resistant to this drug or even if they have successful ovulation, they may not become pregnant. Tamoxifen is a non steroidal compound like as clomiphene, that is used for ovulation induction, while it doesn’t have undesirable effect of clomiphene on endometrium.
    Objective
    The purpose of this study, is comparison between these two drugs for ovulation induction and pregnancy.
    Materials And Methods
    In this clinical trial, 144 women with infertility were placed in two groups in Block randomization form, who were referred to clinics since March 2006 till March 2008 and were diagnosed to have only ovulatory factor infertility by different tests. (The number of patients was determined according to the pilot study). The treatment of first group was 40mg/day by Tamoxifen and of second group was clomiphene150mg/day from days3 till 7 of menstrual cycle. Then, by using transvaginal sonography in 12-16 days of cycle, they were tested for follicular growth, endometrial thickness and pattern. Finally, the patients were followed up for pregnancy and side effects related to it. Afterwards, descriptive statistics and x2 and T-Test and SPSS software statistical analysis were carried out. (P<0.05) was considered as statistically significant).
    Results
    In each group, 72 patients were treated. The ovulation rate in group 2 was meaningfully higher than that in group 1 (P<0.05). The pregnancy rate in the patients who had ovulation in both groups was similar. But pregnancy rate in patients who received clomiphene citrate was higher. There was no significant difference between the 2 groups in terms of endometrial thickness, pattern and the side effect of treatment. The patients’ conditions in 2 groups were similar in terms of BMI, age, the duration of infertility and ovarian volume.
    Conclusion
    The results of this study show that using TMX as the first treatment for ovulation induction is not effective and suitable.
    Keywords: Clomiphene, Infertility, Ovulation, Tamoxiphen}
  • فریبا سیدالشهدایی*، فرناز زند وکیلی، شعله شاه غیبی
    مقدمه
    عدم تخمک گذاری شایع ترین علت نازایی است. اولین قدم در درمان خوراکی این بیماران، کلومیفن سیترات می باشد. تاموکسیفن دیگر داروی آنتی-استروژن می باشد که در تحریک تخمک گذاری مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از بیماران نسبت به این داروها مقاوم می باشند. لذا داروهای دیگری مانند مهارکننده های آروماتاز مورد استفاده قرار می گیرند.
    هدف
    این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر سه داروی کلومیفن، تاموکسیفن و لتروزول بر نتایج تحریک تخمک گذاری در زنان نابارور مبتلا به عدم تخمک-گذاری بدون سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد.
    مواد و روش ها
    150 زن نابارور با نازایی اولیه به علت عدم تخمک گذاری بدون علائم تخمدان پلی کیستیک به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه A، mg 50 تا حداکثر mg 150 کلومیفن، گروه B، mg 10 تا حداکثر mg 30 تاموکسیفن و گروه C، mg 2/5 تا حداکثر mg 5/7 لتروزول به مدت 5 روز تا زمان تخمک گذاری دریافت نمودند. در صورت عدم بروز تخمک گذاری با 5 روز درمان، دارو به مدت 7 روز ادامه داده شد. در صورت حصول بارداری، یا عدم تخمک گذاری با درمان با حداکثر دوز تا 7روز (مقاومت به درمان) و یا عدم بارداری پس از شش ماه درمان (شکست درمان)، درمان قطع گردید. در نهایت تعداد فولیکول های رسیده، ضخامت آندومتر، میزان بارداری، میزان حاملگی چند قلویی، تولد زنده و سقط در این بیماران اندازه گیری شد.
    نتایج
    میزان تخمک گذاری درکل 60 نفر (73/4%) بوده است که در سه گروه یکسان می باشد. تعداد موارد بارداری درگروه کلومیفن 32 نفر (64%)، در گروه تاموکسیفن 20 نفر (40%) و در گروه لتروزول 25 نفر (50%) بوده است. میزان تولد زنده درگروه کلومیفن 20 نفر (50%) بوده است. تفاوت میزان بارداری در گروه کلومیفن با دو گروه دیگر ازنظر آماری معنی دار می باشد. سقط در گروه کلومیفن10 مورد (20%) در گروه تاموکسیفن 3 مورد (6%) ودر گروه لتروزول 4 مورد (8%) بوده است. تفاوت میزان سقط نیزدر گروه کلومیفن با دوگروه دیگر معنی دار می باشد. یک بارداری دوقلو با کلومیفن و یک مورد با تاموکسیفن اتفاق افتاد. اما تمام بارداری هابا لتروزول تک قلو بودند.
    نتیجه گیری
    به علت میزان بالای بارداری باکلومیفن نسبت به تاموکسیفن و لتروزول، کلومیفن کماکان موثرترین دارو در تحریک تخمک گذاری در زنان نابارور مبتلا به عدم تخمک گذاری است. هر چند که در مقایسه با تاموکسیفن و لتروزول، بارداری های حاصل از مصرف کلومیفن با میزان بالاتری ازسقط همراه است.
    کلید واژگان: نازایی, عدم تخمک گذاری, سندروم تخمدان پلی کیستیک, تحریک تخمک گذاری, کلومیفن, تاموکسیفن, لتروزول}
    Fariba Seyedoshohadaei*, Farnaz Zandvakily, Shole Shahgeibi
    Background
    Unovulation is the most common cause of infertility. The first line oral treatment has been clomiphene citrate. Another anti-estrogen used for ovulation induction is tamoxifen. Many unovulatory infertile women are resistance to anti-estrogens and need another treatment. Alternative treatments are aromatas inhibitors.
    Objective
    This study was designed to compare the effectiveness of clomiphene, tamoxifen and letrozole in ovulation induction outcomes in isolated non PCOS unovulatory patients.
    Materials And Methods
    150 unovulatory infertile women who had isolated non- polycystic ovarian syndrome (PCOS), randomized to 3 groups. Group A received clomiphene 50 mg to maximum 150 mg for 5 days, Group B received tamoxifen 10mg to maximum 30 mg for 5 days, Group C received letrozole 2.5 mg for 5 days, to maximum 7.5 mg until ovulation was induced. If ovulation failed to occur with 5 days treatments, drug continued for 7 days. Treatment has been stopped if they became pregnant or if patient didn’t ovulate with maximum dose for 7 days (resistant to treatment) or failed to concept after six months despite ovulation (failure of treatment). Main outcome measures were: number of mature follicles, endometrial thickness, pregnancy rate, multiple pregnancy rate, live birth and miscarriage.
    Results
    Overall ovulation rate was 60 (73.4%), this rate in group A was 39 (78%), in group B it was 24 (68%) and in group C was 37 (74%). Pregnancy rate in groups A, B and C were, 32 (64%), 20 (40%), and 25 (50%) respectively, and live birth rate was 22 (44%) in A, 17 (34%) in B and 21 (42%) in C. Miscarriage rate with clomiphene was 10 (20%) while this was 3 (6%) in tamoxifen and 4 (8%) in letrozole group (p=0.05). One twin pregnancy was occurred with clomiphene and one with tamoxifen, while all pregnancies with letrozole were singleton.
    Conclusion
    Because of higher pregnancy rate with clomiphene citrate than tamoxifen and letrozole, Clomiphene citrate is still the first-line therapy for ovulation induction. Surprisingly, pregnancies after tamoxifen and letrozole have lower miscarriage rate than clomiphene.
    Keywords: Infertility, Unovulation, Non, polycystic ovarian syndrome, Ovulation induction, Clomiphene, Tamoxifene, Letrozole}
  • ربابه محمد بیگی، عبدالرحیم افخم زاده، نزهت سادات دانشپور *
    مقدمه

    سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از شایع ترین مشکلات هورمونی زنان در سنین باروری است که از طریق عدم تخمک گذاری باعث ایجاد نازایی می شود. تجویز کلسیم همراه با کلومیفن ممکن است تاثیر بیشتری در القاء تخمک گذاری و رشد فولیکول ها داشته باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کلسیم - ویتامین D در موفقیت القاء تخمک گذاری در زنان نابارور با تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی در سال های 1389-1390 بر روی 44 زن نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. بیماران با روش بلوک بندی تصادفی در دو گروه مداخله (22 نفر) و شاهد (22 نفر) قرار گرفتند. برای افراد گروه مداخله روزانه 50 میلی گرم قرص کلومیفن همراه با 400 واحد ویتامین D3 و 1000 میلی گرم کلسیم و برای گروه شاهد روزانه 50 میلی گرم قرص کلومیفن همراه با پلاسبو تجویز شد. برای این بیماران سونوگرافی تا سه سیکل، و هر بار در روز 13 سیکل قاعدگی جهت بررسی سایز فولیکول غالب انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های کای دو، فیشر، من ویتنی و تحلیل واریانس برای مقادیر تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    بین روند تغییرات اندازه فولیکول در دو گروه تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد (1/0=p) ولی میانه و میانگین اندازه فولیکول ها در ماه اول، دوم و سوم در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود (05/0>p). همچنین به طور کلی، تفاوت آماری معنی داری بین ماه اول و دوم از نظر اندازه فولیکول ها مشاهده نشد (82/0=p) ولی اندازه فولیکول ها در ماه سوم به طور معنی داری با ماه دوم متفاوت بود (01/0=p).

    نتیجه گیری

    اضافه کردن روزانه 400 واحد ویتامین D3 و 1000 میلی گرم کلسیم به درمان معمول با کلومیفن باعث افزایش اندازه فولیکول ها می شود که این تاثیر پس از سیکل دوم قاعدگی پس از درمان بیشتر است.

    کلید واژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک, کلسیم, کلومیفن, ناباروری, ویتامین D}
    Robabeh Mohammad Beigi, Abdolrahim Afkhamzadeh, Nozhat Sadat Daneshpour
    Introduction

    Polycystic ovary syndrome (PCOS) is one of the most common hormonal problems among women in the age of fertility that causes infertility via stopping ovulation. Prescribing calcium with clomiphene may greatly impact induction ovulation and follicles growth. Thus، this study was conducted aimed on investigating the effect of Calcium-vitamin D in efficacy of induction ovulation in infertile women with PCOS.

    Methods

    This randomized controlled trial was conducted on 44 infertile women with PCOS in years 2010-2011. Patients were divided into two groups (22 Intervention and 22 controls) using block randomization method. Intervention group received a daily dose of 50 mg clomiphene tablet with 400 units of vitamin D3 and 1000 mg calcium and control group received a daily dose of 50 mg clomiphene tablet with placebo. In order to measure follicles size، patients underwent sonography during three menstruation cycles، each time at 13th day of menstruation. Data were analyzed using SPSS software version 11. 5 and Chi square، Fisher، Mann-Whitney and repeated measures ANOVA Tests. P less than 0. 05 was considered statistically significant.

    Results

    No significant statistical different was observed in trend of changes in follicle size in two groups (p=0. 1). However، the median and mean of follicles size in intervention group was higher than control group in first، second and third months (p<0. 05). There was also no significant statistical difference between the first and second months regarding the size of follicles (p=0. 82); but the size of follicles in third month was significantly different from second month (p=0. 01).

    Conclusion

    Adding 400 units of vitamin D3 and 1000 mg calcium to normal clomiphene dosage may increase the size of follicles that its effect is especially more significant after the second post-treatment menstruation.

    Keywords: Calcium, Clomiphene, Infertility, Polycystic ovary syndrome}
  • صدیقه قندی*، راحله احمدی، محمود فاضل
    مقدمه
    اگرچه حاملگی هتروتوپیک در روش های کمک باروری شایع است ولی در حاملگی های خود به خود یا حاملگی های ایجاد شده به وسیله کلومیفن سیترات بسیار نادر می باشد. تشخیص و مداخله مناسب حاملگی هتروتوپیک نیاز به شک بالینی قوی دارد. مورد: در این مقاله حاملگی هتروتوپیک 9 هفته در یک خانم 30 ساله با خونریزی داخل پریتوئن به دنبال پارگی لوله و یک حاملگی زنده داخل رحم گزارش می شود.
    نتیجه گیری
    این مقاله پیشنهاد می کند که حاملگی هتروتوپ همیشه باید در حاملگی های ایجاد شده به وسیله روش های کمک باروری (ART) یا استفاده از کلومیفن مدنظر باشد. هر پزشک درمان کننده ی زنان در سنین باروری این تشخیص را باید در ذهن داشته باشد. چرا که تشخیص به موقع به حفظ حاملگی داخل رحم و اجتناب از مورتالیتی و موربیدیتی مادر کمک می کند.
    کلید واژگان: نابجا, حاملگی مصنوعی, کلومیفن}
    Sedigheh Ghandi*, Raheleh Ahmadi, Mahmoud Fazel
    Background
    Although heterotopic gestation is common in assisted reproductive techniques, it is very rare in natural conception and clomiphene induced pregnancy. Diagnosis and appropriate intervention of heterotopic pregnancy requires a high index of suspicious. Case: In this paper a case of heterotopic pregnancy in a 30-year old woman with hemoperitoneum from ruptured tubal pregnancy with live intrauterine gestation at 9 weeks of gestation is reported.
    Conclusion
    This case suggests that a heterotopic pregnancy must always be considered particularly after the induction of ovulation by clomiphene citrate or assisted reproductive technology. Every clinician treating women of reproductive age should keep this diagnosis in mind. It also demonstrates that early diagnosis is essential in order to salvage the intrauterine pregnancy and avoid maternal morbidity and mortality.
  • نرگس مسلمی زاده، سپیده پیوندی، طوبی فرازمند، ناهید الفتی، ساره بصیرت، بهاره نوایی، حسن خانی
    زمینه و هدف
    امروزه لتروزول با توجه به عوارض ناخواسته کمتری که نسبت به کلومیفن دارد بعنوان داروی کمکی و یا جایگزین جهت تحریک تخمک گذاری در زنان نابارور مطرح می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات درمانی لتروزول بر تحریک تخمک گذاری در مقایسه با کلومیفن است.
    مواد و روش کار
    در این پژوهش از مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور استفاده شد. بیماران نازا با تشخیص اختلالات تخمک گذاری مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ساری، به دو گروه دریافت کننده لتروزول 5/2 میلی گرم و کلومیفن 100 میلی گرم در روز، با رژیم دارویی که از روز سوم سیکل قاعدگی با دوره درمانی 5 روزه ادامه می یافت، تقسیم شدند. مشخصات فولیکولی و هورمونی و عوارض بالینی احتمالی تا انتهای سیکل قاعدگی در دو گروه بطور منظم پیگیری شدند.
    یافته ها
    48 بیمار با میانگین سنی 9/7±33/28 سال در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین زمان بالغ شدن فولیکول ها بر حسب روز در گروه کلومیفن سیترات 9/0±29/14 روز و در گروه لتروزول 3/1±54/13 روز بود که اختلاف معنی داری بین دو گروه فوق با 05/0 > P مشاهده گردید. اندازه و تعداد فولیکول های بالغ و همچنین ضخامت آندومتر و عوارض دارویی در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری نداشتند.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج ارائه شده بنظر شایدبتوان گفت که تحریک تخمک گذاری داروی لتروزول تا حدی مشابه داروی کلومیفن سیترات است و می تواند بعنوان داروی کمکی در درمان زنان نابارور که مبتلا به اختلالات تخمک گذاری هستند، مانند داروی کلومیفن سیترات مورد استفاده قرار بگیرد.
    کلید واژگان: القای تخمک گذاری, زنان نابارور, لتروزول, کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور, کلومیفن}
    Background and Objectives
    Letrozole has fewer side effects than clomiphene citrate; this drug may be a replacement for clomiphene citrate in induction of ovulation. The aim of this study was to investigate the efficacy of letrozole in ovarian stimulation in infertile women with ovulatory disorders infertility.
    Materials And Methods
    Infertile women with ovulatory disorders hospitalized in Imam Khomeini Hospital in Sary were randomly and double-blind assigned in a 1:1---------------7db11f3a101c6 Content-Disposition: form-data; name="f_lastNameL[3]"
  • طلعت دباغی، فاطمه مردی
    زمینه
    کلومیفن سیترات اولین داروی انتخابی جهت القای تخمک گذاری در بیماران نازا است. به نظر می رسد در موارد مقاوم به درمان فوق، درمان های جایگزین از جمله تاموکسی فن مناسب باشد.
    هدف
    مطالعه به منظور تعیین اثر تاموکسی فن بر ضخامت اندومتر و میزان تخمک گذاری در زنان نابارور با پاسخ ضعیف به کلومیفن سیترات انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال1385 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. تعداد 34 زن نابارور مراجعه کننده به بیمارستان کوثر قزوین که قبلا تحت درمان با کلومیفن سیترات قرار گرفته بودند، بعلت اندومتر کمتر از 7 میلی متر و یا نداشتن فولیکول غالب با حداکثر 150 میلی گرم روزانه به مدت 5 روز، به عنوان افراد مقاوم به دارو در نظر گرفته شدند. بیماران تحت درمان با تاموکسی فن سیترات 10 میلی گرم به مدت 5 روز از روز 5 تا 9 قاعدگی قرار گرفتند در صورت عدم پاسخ کافی از نظر ایجاد فولیکول غالب، طی دوره های بعدی، دوز دارو به 10 و 20 میلی گرم در روز افزایش داده شد. روز 16 قاعدگی سونوگرافی واژینال از نظر تعداد و قطر فولیکول غالب و ضخامت اندومتر به عمل آمد. داده با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و... تحلیل شدند.
    یافته ها
    در 6 بیمار با اندومتر نامناسب در سیکل کلومیفن، همگی بهبودی واضح در ضخامت اندومتر داشتند. (8/1±5 میلی متر به 1±1/12 میلی متر و 002/0 P<). با دوز 30 میلی گرم تاموکسی فن 8 نفر (4/23 %) (P=0.008) فولیکول غالب داشتند و 2 نفر از بیماران نیز حامله شدند.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها ممکن است تاموکسی فن یک انتخاب خوب در زنان نازای مقاوم به کلومیفن باشد و می توان قبل از درمان با HMG و جراحی آن را مدنظر قرار داد.
    کلید واژگان: کلومیفن, تاموکسی فن, تحریک تخمک گذاری, فولیکول غالب, ضخامت اندومتر}
    T. Dabbaghi, F. Mardi
    Background
    Clomiphen citrate is the first choice to induce ovulation in patients with infertility. In resistant cases, an alternative such as tamoxifen is administered.
    Objective
    To investigate the effect of tamoxifen on endometrial thickness and ovulation rate of infertile women with poor response to clomiphen citrate.
    Methods
    This was a clinical trial performed at Kosar hospital, affiliated to Qazvin University of Medical Sciences, in 2007. Thirty four infertile women who were treated by a maximum of 150mg clomiphen citrate for 5 days but still with endometrial thickness below 7mm or absence of dominant follicle, considered as resistant cases. The resistant patients were treated with tamoxifen citrate 10 mg for 5 days from 5th to 9th day of menstruation. In case of inadequate response, reflected through the absence of dominant follicle during next periods, the dose of drug was increased to 10-20 mg/day. At the 16th day of menstruation, vaginal sonography was applied to investigate the number and diameter of dominant follicle and endometrial thickness. Data were analyzed using chi-square test and T. test.
    Findings
    Using clomiphen citrate, 6 patients with improper endometrial thickness showed a distinct improvement (5±1.8 mm to 12.1±1 mm, P<0.002). Using 30 mg of tamoxifen, 8 patients (23.4%) were found to have dominant follicle (P=0.008) and 2 cases became pregnant.
    Conclusion
    Tamoxifen may be a good alternative for clomiphen resistant patients in whom it improves the endometrial thickness and in the meantime accelerates the development of dominant follicle before treatment with HMG or surgery.
    Keywords: Tamoxifen, Clomiphen, Induction Ovulation, Dominant follicle, Endometrial Thickness}
  • فریناز سیفی، ابوالفضل مهدیزاده، شیما علوی
    سابقه و هدف
    با توجه به اثرات جانبی کلومیفن، به خصوص در سطح اندومتریوم، لتروزول به عنوان یک مهار کننده آروماتاز به عنوان جایگزین برای القاء تخمک گذاری استفاده می شود، با این حال استفاده از آنها با مشکلاتی همراه است. در این مطالعه سعی شد اثر این دو دارو در تخمک گذاری و وضعیت باروری زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی-کیستیک (PCO) مورد بررسی قرار گیرد.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، زنان مبتلا به سندرم PCO با سابقه نازایی مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان رسول اکرم (ص) و بیماران مراجعه کننده به مطب خصوصی طی سالهای 87-86 بررسی شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه لتروزول و کلومیفن سیترات تقسیم شدند. در گروه کلومیفن سیترات، بیماران روزانه 100 میلی گرم طی روزهای سوم تا هفتم سیکل بمدت سه سیکل دریافت کردند. در گروه لتروزول، بیماران 5/2 میلی گرم لتروزول نیز روزانه طی روزهای سوم تا هفتم سیکل به مدت سه سیکل دریافت کردند. بین روزهای 12 الی 16 سیکل، تعداد فولیکول های مشاهده و اندازه بزرگترین فولیکول با استفاده از سونوگرافی واژینال مشاهده شد و ثبت شد. هم چنین بروز حاملگی و پیامد حاملگی نیز تعیین شد.
    یافته ها
    دو گروه 40 نفری تحت درمان با لتروزول یا کلومیفن سیترات قرار گرفتند. دو گروه از نظر تعداد فولیکو ل های رشد کرده و متوسط اندازه بزرگترین فولیکول مشاهده شده با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. موارد حاملگی در گروه تحت درمان با لتروزول 15 نفر (5/37 درصد) و در گروه تحت درمان با کلومیفن 13 نفر (5/32 درصد) بود. موارد سقط و زایمان پره ترم به ترتیب در گروه کلومیفن 3 نفر (23 درصد) و 7 نفر (54 درصد) بود، این در حالی است که این میزان در گروه لتروزل به ترتیب صفر و 3 (20 درصد) بود (04/0=p).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که لتروزول برای القاء تخمک گذاری در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که از نازایی ناشی عدم تخمک-گذاری رنج می برند، می تواند جایگزین مناسبی برای کلومیفن سیترات به شمار آید.
    کلید واژگان: کلومیفن, لتروزول, سندرم تخمدان پلی کیستیک, القاء تخمک گذاری}
    Farinaz Seifi *, Abolfazl Mehdizadeh, Shima Alavi
    Background
    According to side effects of clomiphen citrate (cc), especially on thendometrium, it was replaced with letrozole, an aromatase inhibitor, for induction of ovulation. In this study, effects of these drugs on ovulation and fertility were compared in patients with polycystic ovarian (PCO) syndrome.
    Materials And Methods
    In a randomized clinical trial, women with PCO and history of infertility referred to gynecology clinic of Rasoul Akram hospital and private office between 2007 and 2008 were studied. Subjects were randomly assigned to two groups of clomiphen citrate and letrozole. In CC group, subjects were received 100 milligram per day clomiphen citrate between 3rd and 7th day of each cycle for 3 cycles. In letrozole group, women treated with letrozole 2.5 mg daily between 3 and 7 day of each for 3 cycles. Number of follicles in days of 12-16 of cycle, diameter of the greatest one, pregnancy and outcome of pregnancy were compared in two groups.
    Results
    40 patients in each group were studied. Numbers of follicles, mean diameter of the greatest one were not significantly different in two groups. Pregnancy was occurred in 15 patients (37.5%) of letrozole group Vs 13 patients (32.5%) of CC group. There was no abortion in letrozole group Vs 3 abortion in CC group. Preterm labor was significantly lower in letrozole treated patients (p= 0.04).
    Conclusion
    This study showed that letrozole could be proper substitution of clomiphen citrate for induction of ovulation in patients with PCO and infertility.
  • فاطمه فروزان فرد، منصوره پژمان منش، مهرداد مهدیان، سید غلام عباس موسوی
    سابقه و هدف
    اگرچه کلومیفن سیترات خط اول درمان در زنان نابارور مبتلا به عدم تخمک گذاری می باشد، ولی درصدی از بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک به آن مقاوم هستند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر رژیم های لتروزول و کلومیفن در ترکیب با گنادوتروپین ها بر میزان بارداری بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 120 بیمار مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند: گروه اول (60 نفر)mg/day 100 کلومیفن سیترات و گروه دوم (60 نفر) mg/day 5 لتروزول در روزهای 7-3 سیکل قاعدگی دریافت کردند. از روز پنجم تا هشتم آمپول HMG 150 واحد روزانه به صورت عضلانی در دو گروه تجویز شد. در روز 11-10 سیکل قاعدگی سونوگرافی جهت تعیین ضخامت آندومتر، تعداد فولیکول غالب و افزایش دوز HMG در صورت لزوم انجام شد. و در زمان تشکیل فولیکول غالب، به بیماران 5000 واحد HCG تزریق گردید. بیماران دو گروه از نظر تعداد فولیکول غالب، ضخامت آندومتر، میزان گنادوتروپین مصرفی و حاملگی مقایسه شدند.
    نتایج
    میزان بارداری در بیماران تحت درمان با رژیم لتروزول بیشتر از بیماران تحت درمان با رژیم کلومیفن بود، ولی از نظر آماری معنی دار نبود (7/36 درصد در برابر 3/33 درصد؛ 702/0=P). میانگین ضخامت آندومتر بیماران تحت درمان با رژیم لتروزول و کلومیفن به ترتیب برابر 47/7 و 39/7 میلی متر (685/0=P) و نیز میانگین تعداد فولیکول غالب آنان به ترتیب برابر 18/2 و 83/2 بود (087/0=P). میانگین میزان گنادوتروپین مصرفی در هر دو گروه برابر 78/6 بود (941/0=P).
    نتیجه گیری
    در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن، لتروزول به اندازه کلومیفن می تواند در تحریک تخمک گذاری در رژیم های ترکیبی با گنادوتروپین ها مؤثر باشد.
    کلید واژگان: ناباروری, سندروم تخمدان پلی کیستیک, تحریک تخمک گذاری, لتروزول, کلومیفن}
    Fatemeh Foroozanfard *, Mansoreh Pejman Manesh, Mehrdad Mahdian, Sayyed Gholam Abbas Mousavi
    Background
    Although clomiphene citrate is the first line in ovulation induction in anovulatory infertile women, but some of polycystic ovarian syndrome (PCOS) patients are clomiphene-resistant. This study was carried out to compare the combined effect of letrozole and clomiphene with gonadotropins on pregnancy rate in clomiphene-resistant PCOS patients.
    Materials And Methods
    This clinical trial study was carried out on 120 clomiphene-resistant PCOS patients. The patients were randomly divided into two groups: group 1 received clomiphene (100 mg/day) and group 2 received letrozole (5 mg/day) on the 3–7 th days of menstrual cycle. Both groups received (150 IU/im) HMG on the 5–8 th days of menstrual cycle. On 10-11 th days of menstrual cycle, transvaginal sonography was performed to determine endometrial thickness, dominant follicle number and increase HMG dose, if required. HCG at a dose of 5000 IU was administered when at least one mature follicle was observed. β-HCG level was evaluated 2 weeks after HCG administration. The two groups were compared for mature follicles numbers, endometrial thickness, gonadotropin consumption and pregnancy rate. Chi–square, Kolomogrov–Smirnov, t-test, Levene, Mann-Whitney tests were used to analyze data.
    Results
    Although the pregnancy rate in letrozole group was higher than in the clomiphene one, the difference was not significant (36.7% vs 33.3%, P=0.702). The mean endometrial thickness in letrozole and clomiphene group was 7.47 mm and 7.49 mm, respectively (P=0.685). In letrozole and clomiphene group the mean of dominant follicles numbers was 2.18 and 2.83, respectively (P=0.087) while the gonadotropin level mean in both groups was 6.78 (p=0.941).
    Conclusion
    In clomiphene resistant PCOS patients, similar to clomiphene, letrozole in combined regimens with gonadotropin can be effective for the induction of ovulation.
  • شیرین قاضی زاده، مهران عمویی خانعباسی، مریم باقری، مریم قلیچ خانی، معصومه معصومی
    زمینه و هدف
    کلومیفن اگرچه از داروهای موثر در درمان ناباروری می باشد؛ لیکن دارای عوارضی نظیر گرگرفتگی، کاهش موکوس سرویکس و اختلال در تست پس از مقاربت (PCT) و کاهش رشد و ضخامت اندومتر و بارداری چندقلویی است. از طرف دیگر لتروزول داروی جدیدتری است که مزایای آن شامل افزایش موکوس سرویکس، افزایش ضخامت اندومتر و کاهش خطر بارداری چندقلوئی است؛ لذا هدف از این مطالعه مقایسه این دو دارو در بیماران مبتلا به تخمدان پلی کیستیک (PCO) به روش کمک باروری تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) بود.
    روش بررسی
    مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. این طرح در سال 1382 در شورای پژوهشی گروه مطرح و تصویب شد. سپس100 نفر از زنان نابارور مبتلا به PCO در محدوده سنی 35-20 سال واجد شرایط IUIبا اخذ رضایت نامه آگاهانه در مرکز ناباروری ولی عصر (عج) در سالهای 85-82 به صورت تصادفی ساده به 2 گروه تقسیم شدند و در هر یک از گروه ها داروی کلومیفن یا لتروزول به همراه HMG در فاصله روز 7-3 سیکل قاعدگی تجویز شد. متغیرهای ضخامت اندومتر، تعداد فولیکول بالغ، میزان بارداری، سقط و چند قلویی برای شرکت کنندگان در هر دو گروه ثبت گردید. اختلاف در مورد متغیرهای پیوسته توسط t-test و متغیرهای کیفی توسط تست 2 و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0p≤ معنی دار تلقی شد.
    نتایج
    تعداد فولیکول بالغ، خطر تحریک بیش از حد تخمدان (40% در مقابل 14%) و تعداد سقط (5/37% در مقابل 11/11%) در گروه کلومیفن به طور معنی داری بیشتر بود (به ترتیب 000/0p=، 003/0p=، 048/0p=). ضخامت اندومتر و میزان بارداری (8 نفر در گروه کلومیفن در مقابل 9 نفر در گروه لتروزول) در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود.
    نتیجه گیری
    در صورت احتمال خطر تحریک بیش از حد تخمدان و یا سقط همچنین مواردی نظیر عدم تحمل یا شکست کلومیفن انتخاب لتروزول به جای کلومیفن منطقی می باشد؛ لیکن استفاده از این دارو به عنوان خط اول درمان نیاز به مطالعه بیشتری دارد.
    کلید واژگان: کلومیفن, گنادوتروپین های انسانی, لتروزول, تلقیح داخل رحمی اسپرم, سندرم تحریک بیش از حد تخمدان, تحریک تخمک گذاری, سندرم تخمدان پلی کیستیک}
    Shirin Ghazizadeh, Mehran Amooei, Maryam Bagheri, Maryam Ghelichkhani, Masoomeh Masoomi
    Introduction
    Clomiphene Citrate has been one of the effective medications in the treatment of infertility but it has undesirable side effects, such as flushing, decreased cervical mucus production, impaired postcoital test (PCT) and multiple pregnancies. Letrozole is a newer drug and it improves cervical mucus production, increases endometrial thickness and reduces the risk for multiple pregnancies. Comparing the efficacy of clomiphene citrate versus letrozole for ovulation induction in patients with Polycystic Ovarian Disease (PCOD) was the objective of this study.
    Materials And Methods
    This clinical trial study was done on 100 infertile, 20-35 year-old women with PCOD attending Vali-e-Asr Infertility Clinic from April 2003 to April 2007. The cases were candidates for intrauterine insemination (IUI) and signed a consent form to participate in the study. The cases were assigned to two groups through simple random sampling, the first group receiving clomiphen citrate plus HMG and the second one Letrozole plus HMG. Endometrial thickness, number of mature follicles, pregnancy rates, history of abortion and multiple pregnancies were recorded and compared in the two groups.
    Results
    Comparing the two groups, the number of mature follicles (p=0.000), the risk for ovarian hyperstimulation (40% versus 14%, p=0.003) and abortions rates (37.5% versus 11.11%, p=0.048) were significantly higher in the clomiphene group. Differences in endometrial thickness and pregnancy rates (eight subjects in the clomiphene versus nine in the letrozole group) were of no statistical significance in the two groups.
    Conclusion
    It seems that letrozole is a good substitute for clomiphene citrate, especially in patients at risk of abortion or ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS), or in those who cannot tolerate clomiphene citrate. Further studies are needed to be done to fully suggest letrozole as the first line treatment for controlled ovarian hyperstimulation syndrome.
    Keywords: HCG, Human menopausal genadotropin, Intra uterine insemination, Letrozole, Ovarian hyperstimulation syndrome, Ovulation induction, PCOD, Clomiphene citrate}
  • مرضیه فریمانی، عاطفه ضیایی، شهلا نصرالهی، مهرانگیز زمانی
    مقدمه و هدف
    کلومید یک داروی مؤثر و ارزان در تحریک تخمک گذاری و سوپراوولاسیون در بیماران نابارور است و باعث 90-80 درصد تخمگذاری در بیماران می شود ولی میزان حاملگی با آن تقریبا یک دوم این میزان است که علت آن اثرات آنتی استروژنی کلومیفن خصوصا بر روی آندومتر و سرویکس است. هدف از این مطالعه ارزیابی تجویز اتینیتل استرادیول در مهار اثرات آنتی استروژنیک کلومیفن سیترات در آندومتر واثرات آن بر نتایج بارداری بوده است. به این منظور جمعیت بیماران کاندبد تلقیح داخل رحمی (IUI)، به منظور حذف تاثیر عامل استروژن بر عامل سرویکال به طور همزمان انتخاب شدند.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه تجربی (Clinical Trial) دو سکو کور 62 بیمار که به علت ناباروری به علل مختلف کاندید IUI بودند و واجد شرایط زیر بودند، پس ار کسب رضایت وارد مطالعه شدند. در 3 ماه اخیر هیچ گونه دارویی جهت تخمک گذاری مصرف نکرده باشند، شاخص توده بدنی کم تر از 30 و FSH12 همراه با سطوح نرمال پرولاکتین TSH و تستوسترون داشته که یا به طور طبیعی قاعده می شدند و یا با پروژسترون خونریزی (Withdrawal) می کردند. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند.گروه اول کلومیفن را از روز پنجم (mg100) به مدت 5 روز و EE (اتینیل استرادیول) از روز 8 به میزان mg 05/0 دریافت کردند و گروه بعدی فقط کلومیفن را با شرایط فوق دریافت کردند سپس روز 14-12 هر دو گروه از نظر تعداد و سایز فولیکول، ضخامت و نمای آندومتر با سونوگرافی واژینال مورد بررسی قرار گرفته و در صورت وجود فولیکول >18،10000 واحد HCG دریافت و 36 ساعت بعد IUI می شدند.
    نتایج
    میانگین ضخامت آندومتر و نمای آن در دو گروه تغییر نکرد. استرادیول تاثیری روی تعداد فولیکول غالب نداشت ولی آهنگ رشد فولیکول در گروه دریافت کننده استرادیول کندتر بود که این اختلاف با 0001/0=p معنادار بود. همچنین عدم پاسخ به دارو و میزان کنسل شدن سیکل در گروه استرادیول بیش تر بود که این اختلاف 005/0=p معنادار بود. میزان حاملگی در گروه استرادیول + کلومید اندکی بیش تر از گروه کلومید بود (3/14 درصد در مقابل 7/9 درصد).
    نتیجه گیری
    استرادیول نه تنها تاثیری روی افزایش ضخامت آندومتر و نمای آن نداشت بلکه دارای اثرات منفی روی رشد فولیکول و افزایش میزان کنسل شدن سیکل شد، اما میزان حاملگی در گروه دریافت کنندگان استرادیول کمی بیش تر بود که این اختلاف گرچه از نظر آماری معنادار نیست اما از نظر کلینیکی ارزشمند است، و نیاز به بررسی بیش تر دارد.
    کلید واژگان: اتینیل استرادیول, تلقیح داخل رحمی, کلومیفن}
    Marzieh Farmani *, Atefeh Ziaee, Shahla Nasrollahi, Mehrangiz Zamani
    Background and Objective
    Clomiphene is an effective and cheap drug in induction of ovulation or super ovulation in infertile women. Although it induced ovulation in 80-90% of cases, pregnancy rate is 30-40% due to anti Estrogenic effect on endometrial and mucosal cervix. The goal of this research is to evaluate the inhibition of antiestrogenic effect of clomiphene citrate by using of ethinyl estradiol.
    Materials and Methods
    A double blind clinical trial was performed in 62 infertile patients. They were 20-35 years old and 3 months before treatment they didn’t used any drugs for their infertility. They had BMI < 30 and in normal range of FSH, LH, TSH, PRL and testosterone on the third days of menstrual cycle. They were randomly divided into two groups A and B. Group A received 100 mg/day clomiphene citrate in the 5th day of menstrual cycle for 5 days and 0.05 mg/day ethinyl estradiol for 5 days from 8th day of menstrual cycle. Group B received only clomiphene citrate 100 mg/day in the 5th day of menstrual cycle for 5 days. Patients whom have follicles growth of greater than 18 mm have prescribed 10,000 HCG and 36 hours later IUI was performed for all patients.
    Results
    Our results show that pregnancy rate in patients who received clomiphene citrate plus ethinyl estradiol was higher than patients who received only clomiphene citrate, 14.3% versus 9.7%, respectively. This difference is not significant. Mean size of dominant follicles in groups A was less than group B (p=0.0001) and cancellation rate was higher in group A (p=0.005). Endometrial thickness and appearance in two groups was similar.
    Conclusion
    Although ethinyl estradiol could not either increased endometrial thickness or improved endometrial appearance. It could not also decrease follicular growth rate that to our best knowledge was not reported previously. But it could increase pregnancy rate from 9.7% to 14.3%. Although this differences is not significant (p=69%) it is important from clinical point. This difference may be due to differences in etiology of infertility between two groups or other causes. More studies are needed in future.
  • کامیار اقبالی، مسعود عیسی پور، علیرضا حاکمی، ندا داوریاری
    زمینه و هدف
    رایج ترین داروی مصرفی در ناباروری ایدیوپاتیک مردان، کلومیفن می باشدکه نتایج درمانی آن متفاوت بوده و معیار قابل اعتباری جهت پیشگویی نتیجه درمان ارائه نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین سطح سرمی تستوسترون توتال صبحگاهی قبل از درمان با تغییرات ایجاد شده در اسپرموگرام بعد از درمان با کلومیفن انجام گرفت.
    مواد و
    روش
    این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و بر روی 172 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک، از سال 1380 لغایت 1385 در شهر مشهد انجام شده است. تمامی بیماران علاو بر پر کردن پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و آزمایش اسپرموگرام، بر اساس میزان تستوسترون توتال سرمی، به 6 گروه تقسیم گردیدند. سپس تغییرات ایجاد شده در پارامترهای اسپرموگرام قبل و بعد از درمان با کلومیفن در هر گروه، با نرمفزار SPSS و آزمون های تی، آنالیز واریانس و فیشر تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    بیماران مورد مطالعه دارای میانگین سنی 31 سال و میانگین تستوسترون سرمی 3/361 نانوگرم در دلیتر بودند. به طور کلی در 125 بیمار (7/72 درصد)، بعد از تجویز کلومیفن بهبودی در تعداد کل اسپرمی متحرک عملکردی ملاحظه شد. در بیمارانی که سطح تستوسترون سرمی قبل از درمان آنان بین 200 تا 500 نانوگرم در دلیتر بود، بهبودی قاتوجه در اسپرموگرام ملاحظه گردید (031/0P≤).
    نتیجهی: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که میزان تستوسترون توتال سرمی صبحگاهی قبل از درمان، تواند معیاری جهت پیشگویی نتیجه درمان با کلومیفن در ناباروری ایدیوپاتیک مردان باشد. (مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی سبزوار، دوره15/شماره 1/ صص25-20).
    کلید واژگان: اسپرموگرام, کلومیفن, ایدیوپاتیک, ناباروری, تستوسترون}
    M. Isapour, Ar Hakemi, K. Eghbali*, N. Davar Yari
    Background and
    Purpose
    Clomiphene is the most common drug for the male idiopathic infertility treatment with different results and no valuable factor ha been suggested for prediction of treatment. Therefore the present study was designed to investigate the relationship between early morning total Serum Testosterone Level (STL) before treatment and post-clomiphene changes in the spermogram. Methods and Materials: This clinical trial study was conducted on 172 idiopathic infertile men from 2001 to 2006 in Mashad Iran. Demographic and spermogram data were recorded via questionnaires and patients were divided into 6 groups by their pre-treatment STL. Spermogram parameter changes before and after clomiphene therapy were analysed with SPSS software using t-test ANOVA and Fisher’s test.
    Results
    Mean age of patients was 31 years; and mean Serum Testosterone Level was 361.3ng/dl. After prescribing clomiphene recovery was observed in the spermogram of in 125 patients (72.7%) with Total Serum Testosterone Level of 200-500ng/dl (P£0.031).
    Conclusion
    Early morning Serum Testosterone Level can be used as a criterion for predicting the efficacy of clomiphene in male idiopathic infertility.
    Keywords: SPERMOGRAM, CLOMIPHENE, IDIOPATHIC, INFERTILITY, TESTOSTERONE}
  • صدیقه اسماعیل زاده، طاهره نظری
    زمینه و هدف
    سندرم تخمدان پلی کیستیک از شایع ترین اختلالات اندوکرین می باشد که موجب کاهش و عدم تخمک گذاری می گردد. روش های درمان برای تحریک تخمک گذاری شامل درمان طبی و جراحی می باشد. درمان جراحی در موارد مقاوم به درمان طبی با کمک لاپاراسکوپ و انجام کوتریزاسیون تخمدان صورت می گیرد. این مطالعه جهت بررسی پاسخ به تحریک تخمک گذاری و میزان منظم شدن قاعدگی به دنبال کوتریزاسیون تخمدان توسط لاپاراسکوپ انجام شده است.
    روش بررسی
    نوع مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد بوده و در 44 بیمار مبتلا به PCOS مقاوم به درمان طبی مراجعه کننده به مرکز نازایی فاطمه زهرا (س) و بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل انجام شده است.
    بیماران پس از کوتریزاسیون تخمدان از نظر حاملگی و تخمک گذاری بمدت 3 ماه تحت نظر قرار گرفته و در صورت عدم تخمک گذاری، درمان طبی شروع و پاسخ تخمدان به درمان بعد از کوتر با پاسخ تخمدان قبل از کوتر از نظر تخمک گذاری، میزان حاملگی و وضعیت قاعدگی ارزیابی شد. میزان حاملگی و میزان منظم شدن قاعدگی در ارتباط با متغیرهای سن و نوع نازایی مورد بررسی قرار گرفت. روش نمونه گیری بصورت در دسترس و برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون های T-Test جفت و Wilcoxon و Fishers exact test استفاده شده است.
    یافته ها
    از 44 بیمار تحت بررسی با دامنه سنی 36-18 سال، 32 بیمار بعد از کوتریزاسیون، تخمک گذاری داشتند (72.8%) (p=0.007)، و میزان حاملگی به دنبال کوتریزاسیون 15 مورد بود (43.09%) که 3 مورد آن دو قلویی بوده است. بعد از کوتریزاسیون در 18 نفر (40.7%) از بیماران، قاعدگی منظم شد (p=0.000).بین سن بیماران و نوع نازایی با منظم شدن قاعدگی و میزان حاملگی بعد از کوتریزاسیون تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05).
    بحث و نتیجه گیری
    علی رغم مطالعات و نتایج متفاوت، در این بررسی پاسخ تخمدان به درمان طبی بعد از کوتریزاسیون تخمدان افزایش یافت که این افزایش در درمان کلومیفن و HMG به مراتب بیشتر است. میزان حاملگی بعد از کوتریزاسیون تخمدان و به دنبال درمان دارویی بالاتر می رود که در درمان ترکیبی کلومیفن و HMG بالاترین میزان را دارد و ارتباطی با سن و نوع نازایی ندارد.
    کلید واژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک, کلومیفن, کوتریزاسیون}
    S. Esmailzadeh, T. Nazari
    Background And Aim
    Polycystic ovary syndrome is one of the most common endocrine disorders which can cause oligoovulation and anovulation in infertile women. Treatment of PCOS at first step is medical and in resistant cases surgery by laparoscope and electro-cauterization of the ovaries will be considered. The aim of this study was to evaluate the effect of laparoscopic cauterization of ovaries on ovulation, pregnancy, ovarian response to induction of ovulation and menstrual regulation.
    Materials And Methods
    In a semi-experimental- (before and after study), cauterization of the ovaries by laparoscope was done in 44 PCOS patients who were resistant to medical treatment. Ovulation, pregnancy and menstrual regulation were evaluated in these patients in a period of 3 months. Then pregnancy rate, ovulation and regularity of menses were evaluated before and after cauterization. Sampling method was census and data were analyzed by paired T-test, Wilcoxon, and Fischer`s exact test using SPSS soft ware.
    Results
    44 patients aged from 18 to 36 with unsuccessful medical induction of ovulation and irregular menses were selected for the study. After cauterization of the ovaries, ovulation was evident in 32 (%72) and 15 (%34.09) of them became pregnant, with twin pregnancy in 3 cases. Ovarian hyperstimulation syndrome was not occurred in the patients.
    Conclusion
    In spite of different results of different studies, our study revealed that the response of ovaries to medical treatment and also pregnancy outcome would be better after laparoscopic cauterization of the ovaries and this effect is better when combination of HMG and clomiphen citrate is used. Pregnancy and regulation of menses after cauterization had no relation to age and cause of infertility.
  • فرحناز ترکستانی، نفیسه ظفرقندی، نادر فلاح، رضا صف شکن
    زمینه
    حاملگی خارج رحم یکی از علل مهم مرگ مادران در حاملگی می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی عوامل خطرزای حاملگی خارج رحمی طی مطالعه مورد - شاهدی در مدت 10 سال در بیمارستان مهدیه می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه عوامل خطرزا در تمام بیمارانی که طی سال های 1370-1380 در بیمارستان مهدیه به دلیل حاملگی خارج رحم و شکم حاد تحت عمل جراحی قرار گرفتند (200 نفر) و با400 مورد از افرادی که در طی همین مدت زایمان داشتند، مقایسه شد.
    یافته ها
    بین حاملگی خارج رحم و سابقه سقط - سابقه ابتلا به حاملگی خارج رحم، عفونت لگن، جراحی شکم، آپاندکتومی، نازایی، مصرف کلومیفن و IUD وارتباط معنی دار وجود داشت. نسبت شانس ابتلا به EP در زنانی که مصرف کلومیفن داشتند 26.7 برابر (79.06–9.01) 95%CI = در افرادی که سابقه قبلی حاملگی خارج رحم داشتند 21.16 برابر (164.8-2.71) 95% CI = و سابقه آپاندکتومی 3.29 برابر (5.58 – 1.94) 95%CI= و کسانی که با IUD حامله شده بودند، 9.63 برابر (17.67–5.24) 95%CI = به دست آمد.
    نتیجه گیری
    افرادی که سابقه ابتلا به حاملگی خارج رحم و مصرف کلومیفن و جراحی شکم داشتند و یا با IUD حامله شده بودند در ریسک بیشتری برای EP قراردارند. همچنین بین بروز حاملگی خارج رحم و تاریخچه استفاده قبلی از IUD، مینی پیل و سن ارتباطی به دست نیامد.
    کلید واژگان: حاملگی خارج رحمی, سقط, لاپاراتومی, کلومیفن, IUD, بیمای های التهابی لگنی}
  • سپیده پیوندی، نرگس مسلمی زاده
    سابقه و هدف
    اختلال تخمک گذاری یکی از علل شایع نازایی زنان می باشد و اکثر آنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک می باشند. اولین قدم در درمان نازایی این افراد، تحریک تخمک گذاری با کلومیفن سیتراتاست. 22.1- 20 درصد موارد بیماران به تحریک تخمک گذاری با کلومیفن مقاوم می باشند. هدف از این مطالعه بررسی میزان تخمک گذاری و بارداری ناشی از مصرف تاموکسیفن در مبتلایان به تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک بررسی توصیفی است که در 100 زن مبتلا به تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن و مراجعه کننده به کلینیک نازایی بیمارستان امام خمینی (1383) انجام شده است. بیماران از روز 7-3 سیکل قاعدگی تحت درمان با قرص تاموکسیفن به میزان mg/d 40 قرار گرفتند. مانیتورینگ با سونوگرافی واژینال انجام شد و در حضور 3-1 فولیکول، بزرگتر از mm 18، آمپول HCG 000/10واحد عضلانی تزریق گردید. میزان تخمک گذاری (بر اساس میزان پروژسترون سرم 7 روز پس از تزریق آمپول HCG) و میزان بارداری کلینیکی تعیین شد.
    یافته ها
    در 27 بیمار از 100 بیمار تخمک گذاری رخ داد و در 18 مورد ساک بارداری در سونوگرافی مشاهده گردید. آنالیز آماری نشان داد که ضخامت اندومتر در خانم هایی که باردار شدند 72.10 میلی متر و در خانم هایی که باردار نشدند 16.8 میلی متر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. هم چنین تعداد فولیکول غالب بزرگتر از 16 میلی متر در خانم های باردار 3.4 و در خانم های غیر باردار 2.7 بوده که این تفاوت نیز معنی دار بود.
    استنتاج
    نتایج مطالعه نشان داد که تاموکسیفن در مبتلایان به تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن احتمالا از طریق افزایش ضخامت اندومتر و تعداد فولیکول های بالغ ناشی از اثرات آگونیستی استروژن در القا تخمک گذاری و بارداری موثر است و می تواند قبل از تحریک تخمک گذاری با HMG و یا لاپاروسکوپی مد نظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: تخمک گذاری, تاموکسیفن, تخمدان پلی کیستیک, کلومیفن}
    S. Peyvandi, N. Moslemizadeh
    Background and
    Purpose
    Çhronic annovulation is a common cause of infertility in women and polycystic ovarian syndrome (PÇÔS) is the most common cause of anovulation. Ôvulation induction with clomiphene is the first line of therapy in pcos. 20-22% of the patients may be resistant to clomiphene. The objective of this study was to assess the ovulation and pregnancy rates with tamoxifen in clomiphene resistant PÇÔS patients.
    Materials And Methods
    This is a descriptive study on 100 patients with PÇÔS and resistance to clomiphene reffered to infertility clinic of Ïmam Hospital in Sari, Ïran. patients were given tamoxifen 40 mg/d from the third to seventh day of the cycle. Treatment was monitored by serial vaginal sonography. hÇG was administered 10/000 unit ÏM when 1-3 follicles were >18mm. Ôvulation rate based on (midluteal progesteron level>3ng/ml) and clinical pregnancy rate were assessd.
    Results
    The ovulation rate was 27%. gestational sac was seen in 18 patients (18%). The study showed that endometrial thickness was 10.72 mm in pregnant versus 8/16 mm in nonpregnant subjeots with significant differences (p<0/05). The number of dominant follicles >16mm were 3/4 in pregnant versus 2.7 in nonpregnant (p<0/05) with significant differences. Çonclusion: This study showed that tamoxifen is usefull in inducting ovulation and pregnancy in clomiphene-resistant PÇÔS patients by increasing the endometrial thickness and dominant follicle due to estrogen agonist effect.
    Keywords: Ovulation induction, tamoxifen, clomiphene resistant polycystic ovary}
  • اکبری اسبق پروین، میربلوک طاهره، قاسمی نژاد عزیزه، آزموده عذرا، رضایی زهرا
    مقدمه

    پیشرفت های اخیر روش های متعددی را جهت درمان ناباروری غیرقابل توجیه ارایه داده است که ساده ترین روش‌ها تحریک تخمک گذاری می باشد. در دسترس‌ترین و ارزان ترین داروی موجود برای تحریک تخمک گذاری کلومیفن سیترات است.

    هدف

    این مطالعه با هدف مقایسه‌ی تاثیر روش های مختلف تجویز این دارو در تحریک تخمک گذاری انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    این مطالعه یک کارآزمایی تصادفی بالینی می باشد که از تاریخ 1/7/80 لغایت 29/12/81 در مرکز آموزشی درمانی میرزاکوچک خان- تهران برروی 60 بیمار مبتلا به نازایی غیر قابل توجیه انجام شده است. بیماران برحسب اعداد تصادفی به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند. هر 3 گروه mg100 کلومیفن سیترات روزانه مصرف نمودند که این دارو در گروه A از روز اول تا پنجم، در گروه B از روز سوم تا هفتم و در گروه C از روز پنجم تا نهم سیکل قاعدگی تجویز شده است.

    نتایج

    نتایج مطالعه نشان داد که سه گروه تحت مطالعه از نظر سن، پاریتی، مدت نازایی، وزن و وضعیت آندومتر تفاوت بارزی با یکدیگر نداشتند. میانگین تعداد فولیکولهای رسیده در گروه A 85/0± 2، در گروه B 9/0±25/2 و در گروه C 8/0± 1/1 بود که تفاوت آنها از نظر آماری معنی دار بود. میانگین پروژسترون در روز 21 سیکل قاعدگی در سه گروه تفاوت بارزی نداشت. در بررسی پیامد نهایی مداخله در 3 گروه، حاملگی در 2 نفر از بیماران گروه A، در 4 نفر از بیماران گروه B و در 1 نفر از بیماران گروه C رخ داد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج به نظر می رسد که مصرف کلومیفن سیترات در روزهای سوم تا هفتم سیکل بهترین تاثیر را برروی تعداد فولیکول و حاملگی دارد.

    کلید واژگان: آبستنی, القاء تخمک گذاری, کلومیفن, ناباروری زنان}
    F Akbari Asbagh *, H Mir Boolook, A Ghasemi Nezhad, A Azemoodeh, Z Rezaee
    Introduction

    There are many methods for treatment of patients with unexplained infertility. The easiest method is induction of ovulation and the most commonly used drug for induction of ovulation is Clomiphen Citrate.

    Objective

    This study was carried out to compare the efficacy of different methods of Clomiphen Citrate administration for induction of ovulation.

    Materials and Methods

    This is a randomized clinical trial performed on 60 cases with unexplained infertility in Mirzakoochakkhan Hospital of Tehran from September 23, 2001 to March 20, 2003. Patients were divided into three groups with 20 cases in each group. All three groups were treated with Clomiphen Citrate 100 mg/d. In group A, 100 mg of Clomiphen Citrate was given for the first 5 days of the cycle and in group B on days 3-7 and in group C on days 5-9.

    Results

    The results showed no significant differences in age, parity, duration of infertility, weight or endometrial pattern in the three groups. The mean follicles number in group A was 2± 0.85, in group B 2.25± 0.9 and in group C 1.1± 0.8. There was signiticant difference between three groups. We observed 2 pregnancy cases in group A, 4 pregnancies in group B and 1 pregnancy in group C. No differences in the mean serum progestrone levels in mid – luteal phase were detected between the three groups.

    Conclusion

    Considering the results obtained, it appears that administration of Clomiphen Citrate on days 3-7 exert the best impact on the folicle number and pregnancy rate.

    Keywords: Clomiphen, Infertility- Female, Ovulation Induction, Pregnancy}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال