بررسی اثر فاکتورهای هورمون رشد و مشتق از پلاکت بر روی رشد و تکثیر سلولهای اپی تلیال پوست رت

به علت تماس فراوان بافت اپی تلیال با محیط خارج میزان آسیب آن فراوان است. امروزه برای درمان آسیب های این بافت از روش های متفاوتی استفاده می شود ولی در سوختگی های شدید و عمقی امکان درمان کامل وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی اثر فاکتورهای هورمون رشد و مشتق از پلاکت بر روی رشد و تکثیر سلول های اپی تلیال پوست رات است.
در این مطالعه تجربی سلول های اپی تلیال از موش 1 روزه، با روش استاندارد dulgos به دست آمد. کراتینوسیت های مجزا شده را به مدت 7 روز در داخل فلاسک 75 کشت داده، سپس مدت 6 روز در معرض دوزهای متفاوت فاکتورهای PDGF و GH قرار داده شدند. در نهایت تکثیر سلولی با استفاده از تست MTT و نرم افزارهای استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند. سلول های جدا شده از پوست حیوان در محیط آزمایشگاه قابلیت تکثیر را داشتند. هر دو فاکتور تکثیر سلولی را افزایش داده اما اثرات تکثیری آن ها با هم متفاوت بود. فاکتور PDGF ماکزیمم تاثیر خود را در دوز 100 نانوگرم داشته اما GH ماکزیمم تاثیر را در دوز 10 نانوگرمی داشته است. اما اثر تکثیری آن در مقایسه با PDGF کم تر بوده است. در برخی از دوزها تعداد سلولی کاهش یافته و به نظر می رسد این فاکتورها می توانند اثرات سمی نیز بر روی سلول ها داشته باشند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که فاکتورهای PDGF و GH باعث تکثیر سلول های اپی تلیال پوست در محیط کشت می شوند. هم چنین اثر PDGF بر روی تکثیر سلولی بسیار قابل توجه تر از GH است و GH نمی تواند به عنوان یک محرک قوی تکثیر سلول اپی تلیال عمل نماید.