اهمیت گیرنده های نوع 2 گالانین طی اثرات مهاری تحریک با فرکانس پایین بر روند کیندلینگ مسیر پرفورنت در موش صحرایی

در این تحقیق اهمیت گیرنده های نوع 2 گالانین طی اثرات مهاری LFS بر بروز تشنجهای ناشی از کیندلینگ الکتریکی مسیر پرفورنت مورد بررسی قرار گرفته است.
حیوانات با تحریک مسیر پرفورنت و با استفاده از پروتکل کیندلینگ سریع (6 تحریک روزانه) تحریک می شدند. LFS (600 پالس 1/0 میلی ثانیه با فرکانس 1 و شدت 50-150 میکروآمپر) بلافاصله پس از قطع تحریکات کیندلینگ اعمال می گردید. M871 (1 میکرومولار در موضع) آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های نوع 2 گالانین، هر روز قبل از شروع پروتکل تحریک به داخل ژیروس دندانه دار تزریق می شد و مراحل رفتاری تشنج و مدت زمان تخلیه متعاقب ثبت می گردید. همچنین تغییرات بیان ژن گیرنده 2 گالانین در ناحیه ژیروس دندانه دار با استفاده از تکنیک Semi-quantitative RT-PCR در گروه های مختلف از حیوانات مورد بررسی قرار گرفت.
تزریق M871 به داخل ژیروس دندانه دار اثرات مهاری LFS بر روند کیندلینگ را به طور معنی داری کاهش داد. نتایج semi-quantitative RT-PCR نشان داد که میزان mRNA گیرنده نوع 2 گالانین در ژیروس دندانه دار بعد از اکتساب کیندلینگ به صورت معنی داری کاهش می یابد در حالیکه اعمال LFS جلوی این کاهش را می گیرد.
با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که فعال شدن گیرنده های گالانین بوسیله گالانین درونزاد نقش مهمی به عنوان واسطه بخشی از اثرات مهاری LFS بر تشنجات ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت دارد. این نقش طی تشنجات کانونی عمدتا از طریق GalR1 و طی تشنجات عمومی از طریق GalR2 اعمال می شود.