بررسی سینتیک و ایزوترم جذب بیولوژیکی نیکل از محلول آبی با استفاده از بایوسالید

نیکل از فلزات سنگینی است که به صورت گسترده ای در آلیاژها، پیگمان ها، صنایع آبکاری و صنایع تولید باتری استفاده می شود. روش های معمولی برای حذف فلزات سنگین از چنین پساب هایی؛ رسوب دهی شیمیایی به صورت هیدروکسید، یا سولفید و تعویض یونی است که این روش ها علاوه بر هزینه بالا که باعث خودداری صاحبان صنایع از کاربرد چنین روش هایی می شود، مشکل تولید لجن حاصل از رسوبات شیمیایی را نیز به دنبال دارند. استفاده از جاذب های بیولوژیک در حذف آلاینده های خطرناکی مانند فلزات سنگین به علت کاهش معضل لجن،صرفه اقتصادی، کارایی بالا و سازگاری با محیط زیست بسیار مورد توجه واقع شده است. در این تحقیق جذب فلز نیکل توسط بایوسالید حاصل از تصفیه فاضلاب شهری در رآکتور ناپیوسته مورد مطالعه قرار گرفت. پیش تصفیه بایوسالید شامل خشک سازی، خردسازی و دانه بندی بین مش 50 تا 120 بوده است. سینتیک جذب نیکل از مدل درجه دوم کاذب پیروی کرده و زمان تعادل جذب آن را می توان معادل دو ساعت در نظر گرفت. میزان اختلاط بهینه در سیستم جذب 150الی 250 دور بر دقیقه به دست آمد. افزایش pH موجب افزایش جذب شده و افزایش جذب چشمگیری در بازه سه الی چهار مشاهده شد؛ همچنین پایین آوردن pH موجب کاهش جذب شده و می توان pH واجذبی را زیر دو عنوان کرد. حذف فلز صورت نگرفته که می توان به عنوان نتایج مدل سازی جذب، پیروی مطلوب جذب نیکل از مدل لانگمویر را نشان داده و حداکثر ظرفیت جذب نیکل (qmax)توسط بایوسالید 195/0 میلی مول بر گرم بایوسالید خشک(442/11 میلی گرم بر گرم) برآورد شده و ثابت لانگمویر(Kd)، 238/0 میلی مول برلیتر (96/13 میلی گرم بر لیتر) به دست آمد.