عروه الوثقی، الانفصام لها جریان اصیل انقلابی در طول تاریخ

«متحیرانه ایستاد. با تعجب به چپ نگاه کرد. کجاوه‌ای دید استوار و مقدس بر شتری آذین شده. سرش را به راست چرخاند. خیمه‌ای دید سبز و روشن که بر فرازش پرچمی تکان می‌خورد و در میان خیل سپاهیان چون نگینی می‌درخشید. به زمین مقابلش چشم دوخت. تامل کرد و دوباره به چپ چرخید. این بار تمام قامت، دو - سه گامی نرفته باز ایستاد و به پشت سرش چشم دوخت. تاملی کرد. برگشت و ایستاد. نگاهی به آسمان کرد و شتابان به جانب خیمه دوید»؛ این حکایت همه کسانی است که در زندگی در جمل‌های ناخواسته و بعضا تحمیل شده، وارد شده‌اند. شعارهای حساب شده فریبنده‌ عایشه‌ها و طلحه‌ها را شنیده‌اند، تامل کرده‌اند و هر چه چرتکه انداخته‌اند، قدرت تشخیص حق از باطل را در خود ندیده‌اند. با ورود ایسم‌های گوناگون با مضاف‌های مختلف و فریبنده، به فضای سیاسی کشور، تشخیص نور حق از باطل کاری شد بس دشوار و صعب. خصوصا پس از سال‌های پیروزی انقلاب که آفت اختلاف به جان ایتلاف یکپارچه انقلابیون رخنه کرد. در چنین فضایی، تنها و تنها اندیشه روشن، ولایت است که سفینه النجاتی است برای رسیدن به ساحل نجات. آنچه در پی می‌آید گذری است اجمالی بر آنچه پس از انقلاب بر سر جریان پیروز دهه 50 تاکنون رخ داده است؛ تاملی کوتاه که بی‌شک تحلیل و نگرش به جزییات در آن کاری بس عمیق می‌طلبد...