توصیف و مقایسه مدیریت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی مدارس دوره راهنمایی شهر اهواز

هدف تحقیق حاضر توصیف و مقایسه مدیریت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی مدارس دوره راهنمایی شهر اهواز بود؛ بر اساس این هدف، متغیرهای موثر در مدیریت ایمنی کلاس تربیت بدنی شناسایی و در قالب چهار عامل با عناوین دانش کمک های اولیه معلمان تربیت بدنی، وضعیت ایمنی در کلاس های ورزشی (رفتار ایمنی دبیر)، وضعیت ایمنی وسایل، تجهیزات و امکانات ورزشی مدارس و وسایل و تجهیزات کمک های اولیه در مدارس تدوین گردید. برای ارزیابی این عوامل از پرسش نامه ای محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسش نامه از طریق روایی محتوای و پایایی پرسش نامه از طریق آلفای کرونباخ (87/0=r) در سطح معنی داری (05/0=α) به دست آمد. جامعه آماری تحقیق را کلیه مدارس دوره راهنمایی اهواز و دبیران تربیت بدنی آن مدارس تشکیل دادند و مدارس راهنمایی دولتی و دبیران تربیت بدنی آن مدارس که شامل 146 مدرسه و 148 دبیر تربیت بدنی به عنوان و نمونه آماری در نظر گرفته شدند. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از روش های آمار توصیفی، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک سویه در سطح معنی داری (05/0=α) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد: میانگین مدیریت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی (79/0±96/58) و در حد متوسط قرار داشت و از سطح مطلوب کمتر بود، بین مدیریت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی مدارس راهنمایی مناطق چهارگانه شهرستان اهواز، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میانگین رفتار ایمنی دبیران تربیت بدنی در کلاس های تربیت بدنی (90/0±11/78) در سطح مطلوب بود. میانگین دانش و مهارت های کمک های اولیه دبیران تربیت بدنی (48/1±27/63) در حد متوسط قرار داشت. میانگین وضعیت ایمنی وسایل، تجهیزات و امکانات ورزشی مدارس (98/0±46/49)، میانگین وضعیت وسایل و تجهیزات کمک های اولیه مدارس (69/1±93/43) در حد ضعیف بود، تفاوت معنی داری در میانگین دانش و مهارت های کمک های اولیه دبیران تربیت بدنی در مدارس دخترانه و پسرانه مشاهده نشد؛ ولی در بین میانگین رفتار ایمنی دبیران تربیت بدنی، سطح وسایل و تجهیزات کمک های اولیه در مدارس و وضعیت ایمنی وسایل، تجهیزات و امکانات ورزشی تفاوت معنی دار مشاهده شد. که در این میان مدارس دخترانه و دبیران آن ها از میانگین بالاتری برخوردار بودند. در مجموع تفاوت معنی دار در میانگین مدیریت ایمنی در کلاس های ورزشی مدارس دخترانه و پسرانه مشاهده شد که مدیریت ایمنی در کلاس های ورزش مدارس دخترانه بالاتر بود. به طور کلی در این تحقیق، سعی شد شیوه ای استاندارد برای ارزیابی مدیریت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی ساخته شود. با توجه به اهمیت ایمنی در کلاس های تربیت بدنی و هم چنین با توجه به نتایج تحقیق حاضر مدیریت ایمنی کلاس های تربیت بدنی مدارس دوره راهنمایی اهواز در سطح مطلوب قرار نداشت که برای افزایش ایمنی در ورزش مدارس توصیه می گردد توسعه عوامل چهارگانه تحقیق مورد توجه مسوولان تربیت بدنی در آموزش و پرورش قرار گیرد.