تاثیر عصاره آبی گیاه زعفران (Crocus sativus) بر درد مزمن ناشی از آزمون فرمالین در موش های کوچک آزمایشگاهی ماده

اهداف. در این مطالعه، اثر ضددرد عصاره آبی کلاله گل زعفران (Crocus sativus) و نیز تداخل احتمالی آن با مکانیزم های درگیر در کاهش درد در موش های کوچک آزمایشگاهی ماده نژاد N-MARI در محدوده وزنی 25-20 گرم بررسی شد.
مواد و روش ها. این مطالعه با استفاده از آزمون فرمالین انجام شد. داروهای مورد استفاده، 30 دقیقه قبل از شروع تجویز فرمالین 2% به کف پای حیوانات مورد استفاده قرار گرفتند. پس از تزریق فرمالین، پاسخ حیوانات برای مدت زمان 60 دقیقه در فواصل 5 دقیقه ای توسط ناظر ثبت شد.
یافته ها. تجویز مورفین (1، 5 و 10 mg/kg) سبب کاهش پاسخ حیوانات به فرمالین در فاز حاد و همچنین فاز مزمن شد. اثربخشی مورفین در فاز حاد وابسته به دوز و در فاز مزمن غیروابسته به دوز بود. تجویز عصاره گل زعفران (10، 50 و 100 mg/kg) نیز سبب بروز بی دردی در حیوانات در فاز مزمن شد. تجویز نالوکسان (1، 2 و 4 mg/kg) نتوانست اثربخشی عصاره زعفران در کاهش درد ناشی از فرمالین در فاز مزمن را مهار یا تقویت کند. تجویز دکسترومتورفان (20 mg/kg) باعث تقویت اثرات عصاره زعفران در فاز مزمن شد. استفاده از داروی L-NAME (10 mg/kg) باعث تقویت اثربخشی عصاره زعفران شد، درحالی که تجویز ایندومتاسین (5/2 mg/kg) نتوانست تاثیر دوز بی اثر زعفران (5/2 mg/kg) را تقویت نماید.
نتیجه گیری. عصاره آبی زعفران تاثیر خود بر کاهش فاز مزمن درد ناشی از تزریق فرمالین در موش های ماده را با مهار احتمالی مسیرهای وابسته به گیرنده های NMDA و نیتریک اکساید انجام می دهد.