مقایسه اثربخشی عصاره های هیدروالکلی گیاهان آویشن شیرازی، بومادران، حنا و سیر بر ضایعات جلدی ناشی از لیشمانیا ماژور در مدل حیوانی (Balb/c)

سالک در مقایسه با سایر بیماری ها چندان مشکل آفرین نبوده و اغلب ضایعات آن خود به خود بهبود می یابد. به دلایل متعددی مانند طولانی بودن دوره زخم و درمان آن، نازیبا بودن جوشگاه به جامانده، عفونت های ثانویه در محل زخم، ارایه روش درمانی قابل تحمل، در دسترس و کم هزینه همراه با کمترین عوارض جانبی ضروری به نظر می رسد. با توجه به مطالعات مختلف در منابع علم پزشکی و داروشناسی گذشته و بررسی و مطالعه در جدیدترین منابع در زمینه مواد متشکله و خواص درمانی گیاهان، مجموعه ای از مشتقات گیاهی شامل Alkaloid، Quinones، Iridoids، Terpenes و Indoleanalogues گزارش شده است. بسیاری از این مواد در گیاهان آویشن شیرازی، حنا، سیر و بومادران وجود دارد.
دسترسی به فرمولاسیون دارویی فاقد مواد شیمیایی مضر و بدون عوارض جانبی و موثر.
پس از تلقیح انگل در قاعده دم موش ها (به تعداد 7 سر) و طی 3 هفته در محل تلقیح زخمی ایجاد شد. سپس حیوانات به 9 گروه تقسیم شد. عصاره های هیدروالکلی با استفاده از روش ماسراسیون تهیه شدند، حلال عصاره های نامبرده الکل اتیلیک می باشد. در این بررسی 4 عصاره هیدروالکلی استفاده شد. ابتدا لوسیون را روی زخم گذاشته و این کار 2 مرتبه (صبح و عصر) صورت گرفت. کنترل روند بالینی عفو نت به صورت هفتگی طی 6 هفته پس از بروز زخم ها از طریق اندازه گیری زخم در قاعده دم موش توسط کولیس ورنیه و با تعیین اندازه زخم اعلام شده و از روش Anova وPaired t test جهت تجزیه و تحلیل آماری و از آزمون Schefeh جهت مقایسه بین میانگین ها استفاده شد.
نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که با استفاده از آزمون آماری Paired t test اختلاف معنی داری بین میانگین قطر زخم ها قبل و پس از درمان در گروه شاهد، بومادران و آویشن مشاهده شد (05/0>p). این آزمون اختلاف معنی داری را بین میانگین قطر زخم ها پس از درمان گروه های تحت درمان با عصاره های گیاهی دیگر و گروه های سه گانه شاهد نشان نداد. با استفاده از آزمون آماری (Paired t test) اختلاف معنی داری را بین میانگین قطر زخم ها پس از درمان بین گروه تحت درمان با عصاره های گیاهی و گروه تحت درمان با گلوکانتیم نشان نداد (05/0>p).
با توجه به این که عصاره هیدروالکلی آویشن و بومادران در التیام زخم سالک تاثیرخوبی داشته اند، پیشنهاد می شود که این مطالعه با عصاره هیدروالکلی گیاهان آویشن و بومادران در پایه ژل یا پماد و در مراحل ابتدایی ظهور ضایعه در موش های بالب سی تکرار شود.