بررسی اثر درمانی سلول های استرومال مغز استخوان و کوآنزیم Q10 در موش های صحرایی مدل تجربی پارکینسون

ارزیابی توانایی درمان همزمان پیوند سلول های استرومال مغز استخوان (Bone marrow stromal cells) و تجویز خوراکی کوآنزیم 10 Q (10 CoQ) در موش های صحرایی مدل پارکینسون به عنوان جایگزینی مناسب برای درمان های رایج کنونی و مقایسه توانایی این نوع درمان با زمانی که از هر کدام از این درمان ها به تنهایی استفاده می شوند.

در این مطالعه تجربی از موش های صحرایی نر نژاد ویستار که به شش گروه زیر تقسیم شده بودند، استفاده شد: گروه کنترل، شاهد، تخریب، درمان با تجویز خوراکی 10CoQ، درمان با پیوند BMSCs و درمان همزمان پیوند BMSCs به همراه تجویز خوراکی 10CoQ. تجویز خوراکی 10 CoQ با دوز mg/kg 200 روزانه از یک هفته قبل از ایجاد مدل شروع شد و در طول مدت درمان نیز ادامه داشت. ایجاد مدل آزمایشگاهی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی گروه های درمانی و گروه تخریب با تزریق 5/2 میکرولیتر محلول سالین 9/0 درصد حاوی 8 میکروگرم 6-هیدروکسی دوپامین و 2/0 درصد اسید اسکوربیک به بخش متراکم جسم سیاه با روش استریوتاکسی صورت گرفت. سلول های استرومال مغز استخوان قبل از پیوند، با برومودیوکسی یوریدین (Brdu) نشاندار شدند. ارزیابی رفتاری قبل و دو هفته بعد از ایجاد مدل، و هشت هفته بعد از پیوند سلولی صورت گرفت. همچنین در انتهای دوره درمانی دو ماهه، مطالعه بافتی و ایمونوهیستوشیمی به عمل آمد.

در بخش ارزیابی رفتاری پایان دوره درمان، دو گروه درمانی تجویز با 10 CoQ و گروه درمانی پیوند با BMSCs در مقایسه با گروه تخریب از درصد بهبودی برابری برخوردار بودند