مطالعه بالینی لنگش ناشی از بیماری های موضعی انگشتی در گاوداری های شیری اطراف ارومیه

تعیین میزان شیوع لنگش با منشا انگشتی. طرح: 8 واحد صنعتی و 30 واحد نیمه صنعتی گاو شیری. با بازدید گله توام با انجام مشاهده و معاینه، گاوهای لنگ شناسایی شده و بر اساس معیار مشخص درجه بندی لنگش صورت گرفت. اندام (های) حرکتی مبتلا در جایگاه مناسب به طور دقیق معاینه گردید. نوع ضایعه با توجه به یافته های بالینی و ظاهر مامروسکوپیک تایید گردیدو نتایج در پرسشنامه مخصوص مطالعه ثبت گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: جهت مقایسه فراوانی نسبی انواع ضایعات در اندامهای حرکتی قدامی با خلفی از آزمون مربع کای استفاده گردید.
در مجموع تعداد 195 مورد لنگش از میان 1871 گاو مورد معاینه، شناسایی و تشخیص داده شدو درصد شیوع لنگش با منشا موضعی در واحدهای نیمه صنعتی در مقایسه با واحدهای صتعتی به طور معنی دار بالاتر بود. افزایش رشد بافت شاخی به عنوان مهمترین عارضه منجر به لنگش در گاو شیری در منطقه مطرح بود. بیماری گندیدگی سم (Footrat) عمداتا به شکل انفرادی سبب لنگش بود فراوانی نسبی وقوع لنگش در اندامهای حرکتی خلفی نسبت به اندامهای حرکتی قدامی به طور معنی داری بیشتر بود.
به نظر می رسد که بیماری های انگشتی در واحدهای گاو شیری شهرستان ارومیه چندان شایع نبوده و عمداتا به طور انفرادی دیده می شوند. شیوع بیشتر لنگش در واحدهای نیمه صنعتی ناشی از مدیریت ضعیف این واحدها در اجرای مرتب سم چینی می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره 3، 246-241.