الگوهای نقص میدان بینایی در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز

تعیین شیوع انواع نقص های میدان بینایی ناشی از گلوکوم زاویه باز در هنگام تشخیص بیماری.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک گلوکوم بیمارستان فارابی اصفهان انجام شد. بیمارانی که گلوکوم زاویه باز در آن ها براساس فشار داخل چشمی (IOP)، میدان بینایی و معاینه ته چشم و گونیوسکوپی مورد تایید قرار گرفت؛ وارد مطالعه شدند. در بیمارانی که دارای حداقل 3 میدان دید قابل اعتماد بودند؛ آخرین میدان بینایی جهت تفسیر انتخاب شد. معیار قابل اعتماد بودن میدان بینایی، خطای مثبت و منفی کم تر از 33 درصد و کاهش فیکسیشن (fixation loss) کم تر از 20 درصد بود. بیمارانی که دارای سایر اختلالات چشمی هم زمان با گلوکوم بودند؛ از مطالعه حذف شدند. شدت آسیب گلوکوماتوز، براساس انحراف میانگین (MD) تعریف شد و بیماران براساس MD به 3 گروه خفیف (تا 0/6- دسی بل)، متوسط (بین 6- تا 12- دسی بل) و پیش رفته (بزرگ تر از 12- دسی بل) تقسیم شدند.
مطالعه بر روی 308 چشم از 189 بیمار انجام شد. متوسط سن بیماران 0/12±2/53 سال (دامنه 79-13سال) بود. میانگین MD برابر 0/9±3/12- دسی بل (4/0- تا 4/34- دسی بل) بود. این میانگین در زنان 0/9±8/10- و در مردان 2/9±4/13- بود (02/0P=). براساس MD، 104 چشم (8/33 درصد) در مرحله خفیف، 74 چشم (0/24 درصد) در مرحله متوسط و 130 چشم (2/42 درصد) در مرحله پیش رفته تشخیص داده شدند. از نظر نقص میدان بینایی، 23 چشم (5/7 درصد) دپرشن کلی، 102 چشم (1/33 درصد) نقص میدان فوقانی، 75 چشم (3/24 درصد) نقص میدان تحتانی و 91 چشم (5/29 درصد) اختلال مرکب میدان بینایی داشتند. هفت چشم (3/2 درصد) اسکوتوم پاراسنترال و 3 چشم (0/1 درصد) جزیره مرکزی (central island) داشتند. در 7 چشم (3/2 درصد) نقص میدان بینایی مشاهده نگردید. از میان اختلالات موضعی، اسکوتوم کمانی (6/35 درصد) شایع ترین نوع اختلال میدان بینایی بود.
تعداد قابل توجهی از بیماران گلوکومی در مرحله پیش رفته تشخیص داده می شوند که لزوم تدوین غربالگری مناسب را بازگو می کند. شایع ترین اختلال موضعی میدان بینایی در بیماران ما، اسکوتوم کمانی بود.