اخلاق، سیاست خارجی و روابط بین الملل: چند پرسش تامل برانگیز

زمانی که یک تصمیم گیر در سیاست خارجی در حال تصمیم گیری و یا داوری است، دغدغه های اخلاقی تا چه اندازه در ذهن او فعال و در تصمیم او موثر است؟ به نظر می رسد که سه بخش در این موضوع قابل تفکیک است: اخلاق به مثابه ارزشهای فردی، اخلاق به مثابه یک موضوع اجتماعی، و اخلاق به مثابه نرمهای بین المللی. از زاویه دیگری به جهان می نگریم؛ اخلاق می تواند یک موضوع کاملا سیاسی باشد. زمانی که این پرسش را به میان می آوریم که چگونه جهان را می توان ساخت که مردمان کمتر در رنج و زحمت باشند؟ چگونه می توان بهتر زندگی کرد؟ اخلاق با تعهد نیز قرین است؛ ما به چه سویی در حرکت هستیم؟ آیا قرار است که جهان آینده یک جهان با هدف باشد و یا همچون گذشته بدون هدف در یک محیط بی قاعده در تاریکی به جلو برانیم؟ آیا این سمتی که در حال پارو زدن هستیم، اصلا به جلوست؟ بنابراین، موضوع تعهد در آینده روابط بین الملل با اخلاق وارد می شود. پرسش کلیدی مقاله آن است که آیا منافع ملی یک کشور با نظرداشت مسایل اخلاقی تعریف شده است؟ آیا می توان گفت که همه کشورها سیاست خارجی مبتنی بر اخلاق دارند؟ مورگنتا عقیده داشت منافع ملی درست تعریف شده یک کشور فی نفسه دارای ابعاد اخلاقی است و نظام جهانی را به سمت اعتدال پیش خواهد برد. نکته اساسی آن است که در محیط بین المللی بازیگران چگونه تحت قیود اخلاقی قرار می گیرند؟ منظور از بازیگران در اینجا کشورها، سازمان های بین المللی و یا منطقه ای، بازیگران فراملی مانند شرکتهای بین المللی و یا افرادی است که تاثیری فراتر از کشور خود دارند مانند نلسون ماندلا و بیل گیتس.