اثرات سفیکسیم بر بافت شناسی بیضه و هورمون های محور هیپوفیز- گناد در موش بالغ نژادBalb/C

سفیکسیم یک آنتی بیوتیک باکتریال با طیف گسترده است که توانایی مقابله با پاتوژن های گوناگون به ویژه ارگانیسم های گرم منفی را دارد. امروزه اکثر پزشکان به طور گسترده از سفالوسپورین ها، به ویژه سفیکسیم در درمان بیماری های عفونی استفاده می کنند. با توجه به اثرات جانبی برخی از آنتی بیوتیک ها بر دستگاه تولید مثلی، هدف از این تحقیق بررسی اثرات سفیکسیم بر روی بافت بیضه و هورمون های محور هیپوفیز- گنادی در موش های کوچک آزمایشگاهی است.
در این تحقیق از 18 سرموش سوری نر نژاد Balb/C با سن 12تا16 هفته و وزن تقریبی 5±35 گرم در سه گروه 6 تایی شامل شاهد، حلال و تجربی استفاده شد. گروه تجربی به مدت 10 روز متوالی سفیکسیم با دوز 5/0 گرم بر کیلو گرم در حلالی به نام دی متیل سولفوکسید به صورت داخل صفاقی دریافت کرد، گروه حلال در این مدت فقط حلال دارو را دریافت کرد و گروه شاهد ماد های دریا فت ننمود. موش ها پس از وزن کشی کشته شده، میزان هورمون ها با روش رادیو ایمنواسی اندازه گیری شد. پس از ثابت کردن بافت ها در فیکساتیو بوین، مقاطع 5 میکرومتری از بافت بیضه تهیه شد و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین- ایوزین انجام شد. مقاطع تهیه شده توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرارگرفت.
کاهش معنی داری در تعداد سلول های اسپرم ساز، سرتولی، لایدیگ و همچنین میزان هورمون محرک فولیکولی در گروه تجربی در مقایسه با گروه های شاهد و حلال مشاهده شد (01/0P<) و (05/0P<). هورمون دی هیدراپی آندروسترون کاهش معنی داری در گروه تجربی نسبت به حلال نشان داد (05/0P<). تفاوت معنی داری در سایر فاکتورهای مورد مطالعه در بین گروه ها مشاهده نشد.
کاهش هورمون FSH ممکن است اثرات منفی روی تولید اسپرم و پتانسیل تولید مثلی موش نر داشته باشد. از طرفی با کاهش سلول های زاینده و کند شدن روند اسپرماتوژنز پیشنهاد می شود، در تجویز داروی سفیسکیم با احتیاط بیشتری عمل شود.