تاثیر مایع رویی سلول های اپیتلیال پوست و اندوتلیال ورید ناف انسان، در القای بلوغ سلول های دندریتیک نوع یک

پتانسیل بالای سلول های دندریتیک در عرضه آنتی ژن و نقش آنها به عنوان یک اجوانت سلولی و از همه مهم تر قابلیت تولید و دستکاری آنها در شرایط محیط کشت، این فرصت را به وجود آورده که از آنها در ایمونوتراپی سرطان، جلوگیری از رد پیوند، درمان آلرژی و بیماری های خود ایمن و درمان برخی بیماری های عفونی استفاده کنند. هدف از این پژوهش تولید سلولهای دندریتیک کارآمد جهت استفاده در ایمنوتراپی و سلول درمانی می باشد.
تولید سلول های دندریتیک در دو مرحله صورت گرفت که در مرحله اول سلول های مونوسیت تحت تاثیر سیتوکاین های GM-CSF و IL-4 به سلولهای دندریتیک نابالغ تبدیل شدند و در مرحله دوم این سلولها در حضور مایع رویی سلول های اپیتلیال پوست(A375) و سلول های اندوتلیال ورید ناف انسان(HUVEC) و عوامل بلوغ، به سلولهای دندریتیک بالغ تبدیل شدند و از لحاظ توانایی فاگوسیتوز و فنوتیپ و میزان تحریک لنفوسیت های T و مقدار سایتوکین های تولید شده مورد ارزیابی قرار گرفتند.
سلول های دندریتیک تولید شده با تغییر وضعیت از حالت نابالغ به بالغ، قدرت بیگانه خواری شان به شدت کاسته شد، بروز نشانگرهای سطحی در آنها افزایش یافت و توانایی تحریک سلول های T در آنها تقویت شده بود و میزان ترشح سایتوکین های IL-12 در آنها افزایش یافته بود.
مایع رویی سلول های اپیتلیال پوست و اندوتلیال ورید ناف انسان، باعث القای بلوغ سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت می گردند و باعث بهبود فنوتیپ و عملکرد سلول های دندریتیک می شوند و همچنین باعث تولید DC1 و Th1 در شرایط آزمایشگاهی می گردند.