مقایسه اثر رقت های مهاری دو دهان شویه تیمول (Orion®) و کلرهگزیدین بر رشد باکتری های استرپتوکوک موتانس و استرپتوکوک سانگوییس

دهان شویه مناسب می تواند سبب از بین رفتن و یا مهار رشد باکتری ها شود. همچنین کاهش غلظت دهان شویه ها از عوارض جانبی و احتمالی آنها می کاهد. در این پژوهش، حداکثر رقت مهاری دو دهان شویه پرکاربرد بررسی شد.
در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، از دو روش رقت در ژلوز و انتشار دیسک 69 پلیت، جهت بررسی تاثیر دو نوع دهان شویه حاوی تیمول و کلرهگزیدین بر باکتری های استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوییس استفاده شد. نتایج روش رقت در ژلوز به صورت رشد و عدم رشد و پخش دیسک به صورت میانگین قطر هاله عدم رشد ثبت گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با آزمون کروسکال- والیس در سطح معنی داری برابر با 95/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین قطر هاله عدم رشد، برای رقت های مختلف دو دهان شویه با افزایش رقت، کاهش یافت. در روش رقت در ژلوز، رقت کمتر از 80 درصد غلظت اولیه برای تیمول و کمتر از 70 درصد برای کلرهگزیدین، مانع رشد باکتری ها نشد. در رقت 100 درصد دهان شویه تیمول(Orion)، قطر هاله عدم رشد برای باکتری استرپتوکوکوس موتانس برابر با 1/0 ± 15/10 میلی متر، و برای استرپتوکوکوس سانگوییس برابر با 16/0 ± 27/9 میلی متر بود. اختلاف میانگین رتبه ای دهان شویه ها در مورد هر دو باکتری مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > p value).
هر دو دهان شویه بر رشد باکتری های مورد مطالعه مؤثر بودند، اما این تاثیر بر باکتری استرپتوکوکوس سانگوییس بیشتر بود. دهان شویه کلرهگزیدین در صورت رقیق شدن، توانایی بیشتری در حذف باکتری های مورد مطالعه نسبت به دهان شویه حاوی تیمول نشان داد.