بررسی میزان همبستگی خوداستنادی و شاخص آنی مجله های علمی- پژوهشی انگلیسی زبان ایرانی حوزه پزشکی نمایه شده در نمایه نامه استنادی اسکوپوس در فاصله سال های 2009-2005

خوداستنادی به عنوان یکی از محدودیت های تحلیل استنادی مطرح است بطوریکه به طرز غیر متعارفی بر شاخص های تحلیل استنادی و رتبه مجله ها تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی میزان همبستگی خوداستنادی و شاخص آنی مجله های علمی- پژوهشی انگلیسی زبان ایرانی حوزه پزشکی نمایه شده در نمایه نامه استنادی اسکوپوس، در فاصله سال های 2005-2009 انجام شده است.

روش پژوهش پیمایشی از نوع توصیفی است که در آن از تحلیل استنادی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مجله های علمی-پژوهشی انگلیسی زبان ایرانی حوزه پزشکی است که تا تاریخ انجام این پژوهش در پایگاه استنادی اسکوپوس نمایه می شدند. جمع آوری داده ها به صورت مشاهده مستقیم و با مراجعه به پایگاه استنادی اسکوپوس انجام شد. داده های گردآوری شده به کمک نرم افزارهای SPSSو روش ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد.

نشان داد که میانگین نرخ خوداستنادی در میان مجله های مورد بررسی 64/29 درصد است. 43/14 درصد از کل استنادها مربوط به خوداستنادی است. بطورکلی رابطه معنی داری از نوع مستقیم و ناقص، درسطح 01/0، بین نرخ خوداستنادی و شاخص آنی مجله ها وجود دارد(591/0p=). همچنین، ضریب همبستگی پیرسون نشان دهنده رابطه معنی دار، بین شاخص آنی مجله ها و شاخص آنی مجله ها بدون احتساب خوداستنادی با تعداد مقالات مجله ها، در فاصله سال های مورد بررسی بود.

خوداستنادی بر روی شاخص آنی مجله ها مورد بررسی تاثیر مستقیم دارد بدین معنی که افزایش خوداستنادی باعث افزایش مصنوعی شاخص آنی مجله ها می شود. از سوی دیگر، شاخص آنی تحت کنترل حجم مقالات بود. بنابراین کاهش و یا حذف خوداستنادی به منظور قرارگرفتن مجله در جایگاه واقعی خود لازم به نظر می رسد.