اثر گنجاندن مراقبت مبتنی بر شواهد در برنامه ی تدریس بر عملکرد دانشجویان

انتخاب رویکرد مبتنی بر شواهد جهت آموزش و تصمیم گیری در ارایه ی مراقبت نیازمند تعیین موانع و اثربخشی می باشد. در این مطالعه اثر گنجاندن مراقبت مبتنی بر شواهد در برنامه ی تدریس بر عملکرد دانشجویان مطالعه شده است.
در این مطالعه شبه تجربی چهل دانشجوی رشته ی پرستاری در بخش ارولوژی با نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر شواهد (20نفر) و رویکرد سنتی (20نفر) تخصیص یافتند. اطلاعات با پرسشنامه ی نظرات دانشجویان، رضایت بیماران و چک لیست ارزیابی کیفیت مراقبت، جمع آوری گردید و سپس با آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
مراقبت از بیماران در گروه مبتنی بر شواهد و سنتی به ترتیب 35درصد و 29درصد مطلوب، 55 درصد و 59 درصد متوسط و 10درصد و 12درصد نامطلوب بود. دانشجویان گروه مبتنی بر شواهد و سنتی به ترتیب 65درصد و 40درصد معتقد بودند که بر اساس نیاز بیمار جهت مراقبت تصمیم گیری می نمودند. 73درصد و 38درصد علاوه بر مشکل فعلی تمامی مشکلات بیمار را در نظر گرفته، 64درصد و 45درصد اضطراب آنان کاهش یافته بود (045/0 P=). بیماران دو گروه به ترتیب 52درصد و 40درصد رضایت زیاد داشتند. در آغاز آگاهی دانشجویان دو گروه از مراقبت بیماران، تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت(63/0 P=).
گنجاندن شواهد پژوهش در مراقبت های پرستاری نه تنها به اندازه ی رویکرد سنتی موثر است بلکه موجب ارتقای مراقبت های پرستاری با کیفیت بالا می گردد.