تعیین مقدار بهینه و دامنه بوم شناختی درخت راش Fagus orientalis با استفاده از تابع گوسی در جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود نوشهر

بخش های پاتم، نم خانه، گرازبن، چلیر و بهاربن جنگل خیرود نوشهر بستر مطالعه حاضر را تشکیل می دهند. با توجه به موجود بودن نقشه تیپولوژی جنگل برای تعدادی از بخش ها و به دلیل وسعت منطقه، بررسی حاضر در تیپ هایی که در آنها راش گونه غالب بوده، محدود شده است. در این مطالعه از روش نمونه برداری طبقه بندی شده بر اساس شکل زمین استفاده شد. بدین منظور پس از تهیه نقشه شکل زمین در هر یک از واحدهای شکل زمین قطعه نمونه ای به مساحت 10 آر پیاده شد. سپس در هر قطعه نمونه، تعداد پایه های راش با قطر بیشتر از 5‎/7 سانتی متر، ارتفاع از سطح دریا، درصد شیب و جهت جغرافیایی اندازه گیری و ثبت شد. همچنین در مرکز هر قطعه نمونه، از افق A نمونه برداری خاک صورت گرفت. به منظور تعیین مقدار بهینه و دامنه اکولوژیک گونه راش از تابع گوسی استفاده شد. استفاده از این تابع با تبدیل آن به مدل خطی تعمیم یافته نشان داد که گونه راش در منطقه مورد مطالعه از نظر ارتفاع از سطح دریا دارای مقدار بهینه 1347 متر و دامنه اکولوژیک 2231-464 متر بوده و در جهت های شمالی دارای بهترین عملکرد است. از نظر شیب این گونه دارای اپتیمم 39 درصد و دامنه اکولوژیک 74-3 درصد است. گونه راش در رابطه با پارامتر بافت خاک دارای اپتیمم 25 درصد، 43 درصد و 35 درصد به ترتیب برای شن، رس و سیلت و دامنه اکولوژیک 46-4 درصد برای شن، 60-26 درصد برای رس و 56-15 درصد برای سیلت می باشد.