تحلیل برخی عوامل پیش بینی کننده کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

با عنایت به ماهیت مزمن بیماری دیابت و تاثیر قابل ملاحظه آن بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا، مطالعه ای با هدف بررسی عوامل پیش بینی کننده کیفیت زندگی در این بیماران به منظور برنامه ریزی مداخلات در حوزه ارتقای سلامت طراحی شد.
این بررسی، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که بر روی 140 بیمار دیابتی نوع 2 تحت پوشش مرکز دیابت ام البنین شهر اصفهان انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه چند وجهی شامل اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری (12 گویه)، ابزار استاندارد اندازه گیری دیسترس دیابت (17 گویه)، ابزار استاندارد اندازه گیری خودکارامدی بیماران دیابتی (8 گویه) و ابزار استاندارد کیفیت زندگی اختصاصی بیماران دیابتی (15 گویه) بود. اطلاعات پس از جمع آوری، توسط نرم افزار SPSS نسخه 5/11 با استفاده از آزمون های 2χ، t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی Pearson و تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت.
متغیرهای دیسترس دیابت (001/0 < P) و خودکارامدی (001/0 < P) با کیفیت زندگی بیماران دیابتی ارتباط آماری معنی دار داشت. میزان R2 (توان پیش گویی کنندگی) در این مطالعه 66/0 بود. مدل رگرسیون چند متغیره، متغیرهای اثرگذار بر خودمدیریتی تعدیل شده برای سایر متغیرها را دو متغیر دیسترس دیابت (01/0 = P، 277/0- = ß) و خودکارامدی (001/0 < P، 161/0 = ß) نشان داد.
بر اساس نتایج این مطالعه ضروری است که در برنامه ریزی مداخلات ارتقای سلامت در حوزه دیابت، توجه کافی به منظور اثربخشی و کارامدی بیشتر مداخلات انجام شده، به دو متغیر خودکارامدی و دیسترس دیابت مبذول شود.