به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۱۰۲۴۶۰ عنوان مطلب
|
  • محمودرضا توکلی محمدی*
    مقاله حاضر به بررسی و نقد کتاب الادب المصری فی ظل الحکم العثمانی، نوشته محمد سیدکیلانی، نویسنده معاصر مصری (1912- 1998)، پرداخته است. روش کار نقد شکلی و محتوایی است و نقاط ضعف و قوت اثر در این زمینه مشخص شده است. با توجه به نتایج این پژوهش، کتاب حاضر متاسفانه هم در شکل ظاهری و هم در محتوا ضعف های عمده ای دارد که برخی از مهم ترین آن ها عبارت اند از نداشتن توجه کافی به قواعد نگارش زبان عربی، بهره نبردن مناسب از علائم سجاوندی، رعایت نکردن تناسب حجمی باب های کتاب، هم پوشانی برخی از باب ها، ارائه قضاوت های یک جانبه و جهت دار و به دور از روحیه بحث علمی، نبود ارجاع دهی و رعایت امانت علمی، وجود توضیحات و ارائه مطالب غیرمرتبط باعنوان کتاب، توضیح ناکافی برخی از قسمت های کتاب به ویژه در باب های پنجم و ششم، نداشتن فهرست منابع و اعلام، ضعف تحلیل، و پنهان بودن شخصیت علمی نگارنده. با توجه به مطالب یادشده، کتاب حاضر شایستگی استفاده به منظور منبع درسی یا کمک درسی در درس تاریخ ادبیات دوره عثمانی را ندارد، اما منبعی برای مطالعه و نقد دانشجویان تحصیلات تکمیلی پیش نهاد می شود.
    کلید واژگان: محمد سیدکیلانی, الادب المصری فی ظل الحکم العثمانی, نقد و بررسی, عصر انحطاط, نقد کتاب
    Mahmoodreza Tavakoli Mohammadi *
    The present article reviews and criticizes the book “al-'Adb al-Mesri Fi zill al-hokm al-ottoman” written by Mohammad Seyyed Kiliani, a contemporary Egyptian writer (1998-1912). The method of work has been form and content critiques to identify the strengths and weaknesses of the book. According to the results of this research, the present book unfortunately, both in appearance and in content, suffers from major weaknesses some of which are lack of attention to the rules of writing Arabic language, the inability to use proper signs of paging, failure to comply with book chapter pages, overlap of some chapters of the book, providing unilateral and directional judgments away from the spirit of scientific discussion, lack of referencing and observance of scholarship, the existence of explanations and the presentation of non-related materials to the title of the book, inadequate explanation of some parts of the book, especially in chapters five and six, lack of a list of references, weaknesses in analysis and concealment of the scientific character of the writer. According to the abovementioned critiques, the book does not deserve to be used as a source of study in the history of Ottoman literature, but it can be suggested as a source for studying and critique for graduate students.
    Keywords: Mohammad Seyyed Kilani, al-'Adab al-Mesri Fi zill al-hokm al-ottoman, Review, analysis, Asr al-Enhitat, Book Review
  • مهدی بازرگان، محمد رحیم رهنما*، محمد اجزا شکوهی، سید هادی زرقانی
    امروزه سرقت، به عنوان یکی از گسترده ترین و فراوان ترین جرائم در اغلب کشورهای جهان و از جمله در کشور ایران، به یک مشکل فراگیر و جدی از ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و امنیتی تبدیل گردیده است. بر همین اساس پژوهش حاظر در نظر دارد تا به شناسایی و تحلیل فضایی کانون های جرم خیز سرقت در کلانشهر مشهد بپردازد. روش تحقیق در این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می باشد. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای ArcGIS و Surfer استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، شامل جرائم سرقت است که در محدوده زمانی 1390 تا 1395 (9152 مورد) در شهر مشهد به وقوع پیوسته که اطلاعات آن از پلیس آگاهی استان خراسان رضوی اخذ شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که توزیع فضایی جرائم سرقت در شهر مشهد از الگوی خوشه ایتبعیت می کند و مهمترین کانون جرائم سرقت در شهر مشهد بر محدوده خواجه ربیع انطباق یافته است. همچنین یافته های تحقیق بیانگر آن است که کمترین میزان وقوع جرائم سرقت در شهر مشهد در بین محدوده زمانی مورد بررسی در سال 91 و بیشترین آن در سال 94 اتفاق افتاده است و بیشترین تراکم جرائم سرقت در منطقه ثامن شهر مشهد قرار دارد.
    کلید واژگان: کانون های جرم خیز, جرم, سرقت, GIS, شهر مشهد
    مهدی بازرگان, محمد رحیم رهنما*, محمد اجزا شکوهی, سید هادی زرقانی
    Introduction
    Today, robbery, as one of the most widespread and abusive kinds of crime in most of the countries including Iran, has become a widespread and serious problem that has various social, economic and security dimensions. Over the past few decades, with the advent of advanced tools, crime mapping has become a major issue for scholars and thinkers in analyzing and distributing geographic spatial distribution of crime, in order to examine the spatial perception of criminals with greater spatial accuracy. Crime analysis, and in general, geographic crime studies look for spatial representation of criminal acts to know how to disperse crime, and identify mass crime cores. The main purpose of this kind of attitude and analysis of crime is to provide patterns to reduce the incidence of crime in the urban space. Studies show that some urban spaces have higher rates of crime due to their physical, social and economic characteristics, and vice versa, some spaces prevent and deter crime within themselves. On the other hand, it has been proven that criminal offenders often make logical choices and seek the simplest, least risky and most suitable opportunities and conditions for the time and place for committing crime. Accordingly, the study intends to identify and analyze the spatial masses of burglaries in the Mashhad metropolis.
      Therotical Framwork
    Theft is to steal something secretly. The crime center is the area where the average crime rate is more than the periphery. This place can be a house, a street corner, a shop or any other place.
    Unprotected urban spaces are areas of cities that are more suitable for crime than other physical urban areas. The occurrence of crime in one place produces an outline map, in which the spatial distribution of offenses is well represented. It also shows the flow of basic crime patterns in the region. Time-based patterns of crime can be displayed seasonally, monthly, weekly, and day-to-day. The most important spatial patterns of crime are as follows: A) Scattered pattern: In this pattern, crime is spread throughout the study area and is not clustered or concentrated like the status of houses that are located across the scope of the robbery due to the inadequate design features of these locations.   B) Cluster Pattern: These types of criminal events are clustered in one or more special spaces within the scope of the study. For example, sports stadiums can be be the focus of a myriad of offenses related to vehicles.   C) Point pattern: This particular type of crime conforms to a particular criminal location. For example, shopping mall parkings in the center of a busy city can be of such kind where all delinquency events are created in a special place.
    Method
    The method of research in this research is purposeful, applied and descriptive-analytical. ArcGIS and Surfer softwares were used to analyze the data. The statistical population of the study, including theft crimes, occurred in the time period from 2011 to 2016 (9152 cases) in Mashhad, the information was obtained from the awareness police of Khorasan Razavi province.
    4 .Results and Discussion
    The results of the research show that between 2011 and 2016, the highest rate of theft occurred was in the year 2015 and the lowest rate was in the year 2012. Among the areas of Mashhad, zone 11 of Mashhad with 0.26% in 2015, the lowest level of theft and zone 2 with 17.16% in 2011, has the highest rate of robbery. Also, the highest rate of robbery is in Samen area. The results of the standard deviation test indicate that the depth and direction of development of theft in the city of Mashhad stretch from the northwest towards the southeast. After investigating the spatial distribution of high crime scenes during 2011-2016, Khawja Rabih area was identified as the main center for theft.
    5 .Conclusion
    In the new millennium, due to the expansion of urbanization and the emergence of metropolitan areas, a variety of urban issues including increased crime rates have become particularly evident. Crime is a phenomenon in which human beings with all the facilities and scientific advancements have not been able to control it and increase it.. In fact, delinquency is a very complex social phenomenon that can be seen in different social environments. The source of delinquency must be sought in the social and economic structures and the disadvantages they derive from them. In the case of a spatial and temporal context, the grounds for crime and its repetition are provided, and over time, a geographic environment becomes a mass crime center.The results of the present study show that corrupt crime pillars in Mashhad are often located in defenseless urban spaces such as marginalized areas and worn out texture. Thus, plans must be made to control and reduce crime in these areas.
    Keywords: Hotspot, Crime, Robbery, GIS, Mashhad city
  • علی اکبر ایزدی فرد، سیدعلی اکبر ربیع نتاج، سید مجتبی حسین نژاد *
    ابوجعفر محمد بن عیسی بن عبید، از راویان و اصحاب امام رضا، امام جواد، امام هادی، امام حسن عسکری(علیهم السلام) است. قدمای از رجالیون و بزرگان این فن در شخصیت رجالی محمد بن عیسی بن عبید اختلاف نظر دارند. پس از نقد و بررسی این نتیجه حاصل است که مقتضی برای وثاقت محمد بن عیسی بن عبید هم چون روایت فضل بن شاذان و توثیق وی توسط نجاشی و اصحاب امامیه، وجود دارد و تنها چیزی که به عنوان مانع برای وثاقت محمد بن عیسی بن عبید محسوب می شود، تضعیف شیخ طوسی است که خود بنفسه موضوعیت نداشته بلکه مستند به استثنا صورت گرفته توسط ابن ولید و شیخ صدوق در روایات محمد بن عیسی بن عبید می باشد. این استثنا و تضعیف نیز تنها در مورد منفردات محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبد الرحمن و یا منفردات محمد بن احمد بن یحیی از محمد بن عیسی بن عبید به سند منقطع است نه مطلق روایات محمد بن عیسی بن عبید. لذا روایاتی که محمد بن عیسی بن عبید در اسناد آن قرار گرفته است، در صورتی که از نوع این دو دسته از روایات نباشد، نمی توان آنها را با استناد به رای ابن ولید و شیخ صدوق، ضعیف دانست. بر این اساس سخنان ابن ولید و شیخ صدوق ظهور در تضعیف محمد بن عیسی بن عبید ندارد تا اینکه منافات با ادله توثیق محمد بن عیسی داشته باشد. در نتیجه می توان با توجه به دلائل توثیق محمد بن عیسی بن عبید، وثاقت محمد بن عیسی بن عبید را اثبات نمود.
    کلید واژگان: محمد بن عیسی بن عبید, نجاشی, شیخ طوسی, ابن ولید, نوادر الحکمه
  • مرضیه شم آبادی، بی بی زینب حسیتی*، علیه رضاداد
    شناخت راویان مشترک در اسناد مشکله، همواره یکی مهمترین دغدغه های رجالیان است. یکی از پربسامدترین راویان مشترک «احمد بن محمد» است، این نام در مقطع زمانی صحابه امام جواد(ع) تا امام حسن عسکری(ع) در بین سه راوی مشترک است که عبارتند از: احمد بن محمد بن خالد برقی، احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی و احمد بن محمد بن سیار. دو راوی نخست از بزگان راویان ثقه شیعه به شمار می روند، اما «احمد بن محمد بن سیار»، از راویان غلات و فاسد المذهب است. در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه تاریخی و رجالی درباره شخصیت سیاری و مقایسه تطبیقی مشایخ و راویان او با احمدبن محمدبن خالد برقی و احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی، احتمال سیاری بودن احمد بن محمد در ارزیابی سندی روایات، مورد بررسی قرار می گیرد.
    کلید واژگان: احمد بن محمد بن سیار, راوی مشترک, ضعیف, غلو, کاتب
    Marziyeh Sham Ababdi, Bibi Zeinab Hosseini *, Aleeyeh Rezadad
    One of the most important concerns of Rijāl scholars is how to identify common narrators in problematic sanads. Among the most frequent common narrators may be mentioned of “Ahmad bin Muhammad”, the name that is common by three narrators who lived at the age of Imam Jawad (AS) to Imam Hassan Askarī (AS), including Ahmad bin Muhammad bin Khālid Barqī, Ahmad bin Muhammad bin ‘Isā al-Ash'arī Qomī and Ahmad bin Muhammad bin Sayyārī. The first two narrators are the great authentic Shiite narrators, but the last is an exaggerator and heretic narrator. Using the method of historical and Rijāl study on the personality of Sayyārī and comparing his professors and narrators with Ahmad bin Muhammad bin Khālid Barqī’s and Ahmad bin Muhammad bin ‘Isā al-Ash'arī Qomī’s, the possibility of Ahmad bin Muhammad bin Sayyari is studied here through the Rijāl evaluating criteria.
    Keywords: Ahmad bin Muhammad bin Sayyārī, Scribe, Common Narrator, Exaggeration, Weak
  • یعقوب آژند
    مهم ترین نکته ای که در این جستار ذهن نگارنده را به خود واداشته بود، این بود که آقا نجفعلی نقاشباشی دربار قاجار، برخلاف تصور شماری از هنرپژوهان، برادر محمد اسماعیل اصفهانی و یا فرزند میرزا بابا اصفهانی نبود بلکه با توجه به بعضی از قراین و شواهد و بویژه سند ازدواج دخترش شهربانو ملقب به صفیه سلطان، بنظر می رسد که فرزند کهتر محمد باقر، نقاش دوره زندیه و اوایل قاجاریه، بوده که نزد یکی از دوستان محمد باقر یعنی محمد صادق، هنر نقاشی لاکی و تذهیب و رنگ روغن را فرا می گیرد. او از آنجا که پدرش محمد باقر در دربار فتح علیشاه کار می کرده، وارد امور هنری دربار می شود و از قرار معلوم در دوره محمد شاه به لقب نقاشباشی دست می یابد و کار هنری او بیشتر آثار لاکی از قبیل قلمدان سازی و قاب آینه و غیره بوده تا اوایل دوره ناصرالدین شاه ادامه می یابد. نگارنده با توجه به سه اشاره و یا اطلاعاتی که در منابع آمده با شیوه استقرایی و امعان نظر به سه فرآیند وصف، ارزیابی و تحلیل، به بازسازی زندگی هنری او پرداخت و در پی اثبات فرضیه یاد شده برآمد و تلاش کرد تا بطور مستند به دواعی مطرح شده در فرضیه دست یابد.
    کلید واژگان: آقا نجفعلی نقاشباشی, یا شاه نجف, محمد باقر, محمد حسن, محمد صادق (آقا صادق)
    Yaghoob Azhand
    The family of Najaf Ali Isfahani were unique in Safawid and Qajar Periods. No family has played a more prominent role in the painting of court life as more as Najaf Ali’s Family. Najaf Ali in recognition of his work in Lacquer painting was foremost among the lacquer painters. Under Afsharid and Zand periods، lacquer works further developed and Ali Ashraf was one of prominent painters in this manufacture. Muhammad Baqir was one of his pupil in lacquerworks and many of his works known examples of Afsharid and Zand periods. One of Muhammad Baqir’sson was Najaf Ali Isfahani. Najaf Ali was pupil of Muhammad Sadiq، another celebrated lacquerer and friend of Muhammad Baqir. From their works one can ascertain the excellence of the lacquerworks made during this period. In their lacquerworks designs was bold and superabundance of small detail of flowers that characterized lacquerworks of his periods. Under Qajar period، style of Farangisazi (Europeanized style) was accepted by painters and developed in lacquerworks. Many fine pieces of lacquer known from early Qajar era. This pieces was made by court painters as Najaf Ali، which was laureate painter (Naggashbashi) of Qajar court. Marked featured of his works are improved methods of lacquer، especially an attractive from design in which beautifully written poems are interwoven with patterns. In this prespect he was rather like many of Persian lacquerers Qajar court. «YaShah-i Najaf» was signature of Najaf Ali which can mean both Imam Ali، first Imams of Shiite religion، and his name Najaf Ali. All painter of 12th century had multiple signatures depending on their patron، teacher and one of holy Imam name. Three biographical sketches about Najaf Ali came in three records. 1. in Benjamin «Persia and the Persian»; 2. in the letters of Schafier; 3. In the married Qabalah of his daughter، Sabiyah Sultan. Meeting these three records and works of Najaf Ali، I proposed to make to his biography in this paper research. In my opinion، which was arise from married Qabalah record، Najaf Ali was son of Muhammad Baqir (the eminent painter of Zand and Qajar periods) not son of Aqa Baba، the painter، which Robinson and others proposed. Then he was the celebrated laureate painter (Naqqashbashi) of Muhammad Shah Qajar. He had three sons: Kazim، Ja’far and Ahmad which were talented artists in lacquerworks. Najaf Ali was most prolific of Persian painters. Benjamin who was American consul in Persia in the 1880s، formed the impression that he was one of the most noted painters of Qajar era and pupil of Muhammad Sadiq. He announced that Muhammad Taqi، one of the celebrated painter and Muddahib in Bazzar of Tehran his pupil. Works of Najaf Ali included of Qalamdans، Mirror-cases، boxes، covers and so on. These have a highly original design of girls and cupids amongst a mass of vegetation and lovely birds and flowers of excellent quality.
    Keywords: Ya Shah, i Najaf, Muhammad Baqir, Qalamdan, Mirror, Cases, Lacquer Works
  • اسماعیل اثباتی، سیدکاظم طباطبایی
    شیخ کلینی برای تالیف کتاب الکافی از منابع و مکتوبات پیش از خود استفاده کرده و طریقی به آن کتاب ها داشته است، اما مطالب برخی از این منابع هم با واسطه کتاب های نسل های بعد به دست شیخ کلینی رسیده است. در این نوشتار، به معرفی برخی از منابع تاریخی مورد استفاده شیخ کلینی می پردازیم. شیخ کلینی از کتاب سلیم بن قیس، کتاب های جابر بن یزید جعفی، ابان بن تغلب، ابو محمد جعفری، ابو اسحاق احمری نهاوندی، اخبار السید اسحاق بن محمد نخعی، کتاب المبتدا و المبعث و المغازی و الوفاه و السقیفه و الرده اثر ابان بن عثمان، کتاب های جعفر بن محمد کوفی، ابراهیم بن محمد ثقفی، سلمه بن خطاب، نصر بن مزاحم منقری، هشام بن محمد بن سائب کلبی، محمد بن سنان، حسین بن حسن حسینی، اخبار القائم - علیه السلام - علان کلینی و منابع دیگر استفاده کرده است و کتاب های تاریخی نسل های بعد از شیخ کلینی مانند: الارشاد شیخ مفید، کمال الدین و تمام النعمه شیخ صدوق، کفایه الاثر خزاز قمی، الغیبه شیخ طوسی و الغیبه نعمانی وامدار شیخ کلینی هستند و بسیاری از مطالب خود را از کتاب الکافی نقل کرده اند.
    کلید واژگان: کتابخانه شیخ کلینی, منابع الکافی, منابع تاریخی الکافی
  • محمود صادقی علوی
    پس از آن که حکومت قطب شاهیان در سال 918 ق. به دست سلطان قلی قطب شاه تاسیس شد، چندین مرحله متفاوت را پشت سر گذاشت. دوره طلایی حکومت قطب شاهیان در حکومت سلطان محمد قلی و سلطان محمد قطب شاه معاصر شکل گرفت. قطب شاهیان در آغاز جنگ هایی با همسایگانشان از جمله با عادل شاهیان داشتند. پس از پایان این جنگ، دو فرد اخیر با استفاده از موقعیت ایجاد شده به دست حکام قبلی سلسله قطب شاهی و همچنین بهره گیری از کمک عالمان و بزرگانی چون میر محمد مؤمن استرآبادی، دوران طلایی این حکومت را رقم زدند.
    در این دوره که آرامشی نسبی در قلمرو قطب شاهیان ایجاد شده بود، آنها در عرصه های مختلف فرهنگی، مذهبی و سیاسی به پیشرفت های چشمگیری دست یافتند. بنای شهر حیدر آباد، گسترش مذهب تشیع و انجام مراسم مذهبی به صورت گسترده و تالیفات فراوان در زمینه های مختلف ادبی، تاریخی و مذهبی، از دستاوردهای این دوره بوده است.
    در اواخر دوران حکومت سلطان محمد قطب شاه، با ورود نیروهای مغولان به دکن و مرگ میر محمد مؤمن استرآبادی، دوران طلایی حکومت قطب شاهیان که توام با صلح و آرامش و توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بود به پایان رسید و دوران زوال آن آغاز شد.
    کلید واژگان: قطب شاهیان, دوران طلایی, محمد قطب شاه, محمد قلی قطب شاه, تاریخ هند, دکن
    Mahmood Sadeghi Alavi
    After the establishment of the Ghotb-Shahian government in 918 A.H. by Sultan Gholi Ghotb-Shah, the state experienced several different stages. The golden age of the Ghotb-Shahian government coincided with the reign of Sultan Mohammad Gholi and Sultan Mohammad Ghotb-Shah. In the beginning, Ghotb-Shahian engaged in several wars with their neighboring states including Adel-Shahian. After the end of this war, the aforementioned two sultans seizing the good opportunity provided by the previous rulers of the Ghotb-Shahian dynasty and also seeking help from prominent scholars such as Mohammad Mo’men Astarabadi shaped the golden age of this dynasty’s reign.In this period that relative calm had been established in the domain of the Ghotb-Shahian, they achieved great progress in cultural, religious, and political areas. The founding of the city of Hyderabad, the spread of the Shi‘ah creed, the widespread holding of religious ceremonies, and the creation of numerous books in fields such as literature, history, and religion are among the major achievements of this period.Towards the end of Sultan Mohammad Ghotb-Shah’s reign, the arrival of Mongol forces in Deccan and the death of Mir Mohammad Mo’men Astarabadi caused the golden age of the Ghotb-Shahian government, which was marked by peace and cultural, economic, and social development, to reach its end and bells began to ring for the complete downfall of the dynasty soon after.
  • مهدی بیات مختاری
    مرحوم کلینی در کتاب کافی با واسطه استادش محمد بن اسماعیل از ابن شاذان احادیث زیادی نقل کرده است؛ چنان که برخی تعداد آن را 831 خبر دانسته اند. محقق اردبیلی(م993ق)، استاد مرحوم کلینی را محمد بن اسماعیل بن بزیع دانسته و فاضل اردبیلی (م1101ق)، معتقد است مرحوم کلینی راوی از محمد بن اسماعیل برمکی است.
    در این مقاله با روش توصیفی و آماری هر دو رویکرد اشتباه به شمار آمده و اثبات شده که مرحوم کلینی از ابن بزیع با سه واسطه و دست کم با دو واسطه نقل می کند. اگر مقصود ابن بزیع باشد که در حیات امام جواد درگذشته، باید مرحوم کلینی معاصر امام رضا تا امام عصر باشد. در این فرض او به ملاقات ائمه نائل می شد و روایات را بدون واسطه و حداقل با یک واسطه نقل می کرد؛ چون علو سند و قلت واسطه، امری قابل توجه و مرغوب فیه می باشد. از طرفی، مرحوم کلینی یک طبقه پس از برمکی است و همیشه با واسطه «محمد بن جعفر اسدی»، به نقل از وی می پردازد. در این جستار با واکاوی قراین متعدد، این نظریه که استاد مرحوم کلینی، محمد بن اسماعیل بندقی نیشابوری است، تایید شده است.
    کلید واژگان: محقق اردبیلی, فاضل اردبیلی, محمد بن اسماعیل بن بزیع, محمد بن اسماعیل برمکی, محمد بن اسماعیل بندقی
    Dr. MahdĪ Bayāt MukhtārĪ
    The late Kulaynī, in his Al-Kāfī, has profusely related ḥadīth through his master, Muḥammad b. Ismā‘īl b. Shādhān, to the extent that some have counted them to be 831 traditions. Muḥaqqiq Ardabīlī (d. 993/1585) has regarded Muḥammad b. Ismā‘īl b. Bazī‘ as Kulaynī’s master and Fāḍil Ardabīlī (d. 1101/) believes that Kulaynī has narrated ḥadīth from Muḥammad b. Ismā‘īl Barmakī.In this article, both approaches have been refuted with a descriptive-statistical method and proved that Kulaynī has related ḥadīth from Ibn Bazī‘ through three or at least two intermediaries. If it is meant to be the Ibn Bazī‘ who died in the lifetime of Imam al-Jawād (A.S.), then the late Kulaynī must have been contemporary to Imam al-Riḍā (A.S.) up to Imam al-Mahdī (A.S.). With this assumption, he had managed to meet the Imams (A.S.) in person and narrated the traditions directly or at least through one intermediary from them, since the sublimity of sanad and small number of intermediaries are intended-for and desirable. Nevertheless, Kulaynī was from a generation after Barmakī and always related ḥadīth from him through Muḥammad b. Ja‘far Asadī. Delving into various evidences, the present article seeks to confirm the view that the late Kulaynī’s master had been Muḥammad b. Ismā‘īl Bandaqī Nayshābūrī.
  • سید حسین اطهری، محمد عثمانی*

    برخی متفکران جهان اسلام درصدد همسازی سنت و مدرنیته ازطریق پالایش سنت و ارایه الگوی حکومتی متناسب با زیست مدرن و متکی به امر سنت برآمده اند. محمد عابد الجابری و محمد آرکون دو متفکر جهان اسلام، این موضوع را ذیل دو انگاره عقل عربی و عقل اسلامی مورد تامل قرار داده اند. سوال مطرح این است که چرا محمد عابد الجابری و محمد آرکون در مواجهه با عقلانیت برساخته سنت اسلامی، از دو انگاره متفاوت عربی و اسلامی برای این عقل سخن گفته اند؟ این دوگانگی چه تاثیری بر امر سیاسی و نمود حکومتی آن خواهد داشت؟ فرضیه پژوهش حاضر این است که محمد عابد الجابری در مواجهه با سنت، آن را در چارچوب فرهنگی و عناصر هویتی ای چون زبان، ساختارهای اجتماعی و مناسبات قدرت در جامعه عربی می بیند، در حالی که آرکون این نگرش را در بستر تمدنی و تلاش های اقوام، فرهنگ ها و تعاملات با دیگران ازیک سو و مرجعیت دین و مبانی اسلامی آن ازدیگرسو مورد خوانش قرار می دهد.

    کلید واژگان: سنت, مدرنیته, عقل عربی, عقل اسلامی, عابد الجابری, محمد آرکون, حکومت -دموکراتیک
    Hosein Athari, Mohammad Osmani *

    Some intellectuals in the Islamic world seek to homogenize the tradition and modernity by purifying the former and providing a governmental model that fits modern life and is based on the tradition. Mohammed Abed al-Jabri and Mohammed Arkoun, two intellectuals of the Islamic world, have conceptualize the issue, respectively, as Arabic reason and Islamic reason. The question is why Mohammed Abed al-Jabri and Mohammed Arkoun have talked about two different notions of reason—Arabic and Islamic—in the face of the rationality constructed from the Islamic tradition, and how such duality would affect the political and its governmental exemplification. The hypothesis of the present research is that Mohammed Abed al-Jabri sees the tradition in the cultural framework and identity elements such as language, social structures, and power relations within the Arabic society, while Arkoun sees it in a civilizational background and efforts made by ethnicities, cultures, and interactions with others, as well as religious authority and its Islamic principles

    Keywords: tradition, modernity, Arabic reason, Islamic reason, Abed al-Jabri, Mohammed Arkoun, democratic government
  • سید علیرضا حسینی شیرازی*، محمد لطفی پور

    ابوجعفر محمد بن عیسی بن عبید عبیدی، از راویان فعال در عرصه انتقال تراث حدیثی امامیه و پر روایت در منابع حدیثی شیعه است. بیشتر روایات وی، موضوعات فقهی شیعه را دربرگرفته است. به گاه کاوش در مدخل محمد بن عیسی با صراحت گویی نسبت به تضعیف او توسط شیخ طوسی روبرو هستیم. هیچ یک از دانشیان رجال در بازه های زمانی گوناگون و حوزه های متنوع جغرافیایی (بغداد، کش، بصره، نیشابور)، شیخ را در این دیدگاه همراهی نمی کنند.
    دیدگاه شیخ طوسی نسبت به شخصیت روایی محمد بن عیسی موجب پیدایش نگرش های متعدد از سوی فقیهان شیعه پیرامون پذیرش یا نپذیرفتن روایات نقل شده از محمد بن عیسی در فرایند استنباط احکام شرعی شده است. از این رو بازخوانی تحلیلی_ انتقادی دیدگاه شیخ طوسی در این پژوهه اهمیت چندانی می یابد. دستاورد مقاله حاضر  این است که با توجه به قرینه ها و شواهد مختلف می توان در درستی داده های راوی شناختی راه یافته به مدخل محمد بن عیسی بن عبید در کتاب فهرست تردید کرد.

    کلید واژگان: محمد بن عیسی بن عبید, شیخ طوسی, فهرست, ضعیف, استثنای صدوق, غالیان
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال