-
نیمه دوم قرن دهم هجری، در شبه قاره ی هند، مقارن است با دوران حکومت اکبرشاه گورکانی که به اذعان قریب به اتفاق محققان، دوران اوج رواج زبان و ادب فارسی در آن سرزمین بوده است. محققان عوامل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بسیاری را در این اوج گیری موثر دانسته اند. مقاله حاضر با هدف بررسی هر چه دقیق تر سرگذشت زبان و ادب فارسی در شبه قاره هند، با روش توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه ای، به بررسی رویکرد اکبرشاه گورکانی به شعر فارسی و شاعران فارسی سرا و نقش موثر وی در رواج روزافزون این دو مقوله در شبه قاره هند پرداخته و بنابراین، ابتدا براساس منابع معتبر تاریخی، رویکرد اکبرشاه گورکانی به شعر و شاعران فارسی سرا را بررسی کرده و سپس در جهت اثبات هر چه بیشتر موضوع، نمودهای این مضمون را از منظر سروده های پنج شاعر برجسته ی این قرن، یعنی غزالی مشهدی، فیضی فیاضی، عرفی شیرازی، نظیری نیشابوری و قاسم کاهی واکاوی و ارایه کرده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بیش از هر عامل دیگری، پیشینه ی فرهنگی ادبی اکبرشاه، تسلط وی به فرهنگ و زبان فارسی، سخن دانی، سخن سنجی، علاقه و در نهایت توجه ویژه و مستقیم او به شعر فارسی و شاعران فارسی سرا از عوامل اصلی رواج زبان و ادب فارسی در شبه قاره آن عصر بوده است.کلید واژگان: شبه قاره هند, اکبرشاه گورکانی, شعر فارسی و شاعران فارسی سراIntroductionAfter Akbar Shah's accession to the throne In the Great Mongol Dynasty during 1556- 1605, as acknowledged by almost all researchers, the star of Persian poetry flaunts beyond the borders of Iran and it also initiated in the Indian subcontinent. Historians and researchers believe that his50 years kingdom period was heyday and upsurge of Persian language and literature and showing of Iranian culture and civilization in that land. Researchers consider many political, social, and cultural factors to be effective in such upsurge. The purpose of the current study is to analyze the history of Persian language and literature in the Indian subcontinent by focusing on the approach of Akbar Shah Gvrkany to Persian poetry and poems and his effective role in the prevalence of that in the Indian subcontinent. In this regard, we should find an answer for this fundamental question: What is the role of Akbar Shah Gvrkany in the prevalence of Persian poetry and poetry in the Indian subcontinent during the second half of the tenth century?Research methodologyThis study has been carried out in the descriptive-analytical and content analysis methods. In this way that, first, using authentic historical sources, we investigate Akbar Shah Gvrkany's approach to Persian poetry and Persian poets and then, in order to prove more and more of the subject, the manifestations of this theme from the perspective of the poems of the five prominent poets who lived in 10th century, namely, Ghazali , Feizi, Orfi, Naziri and Kahi has reviewed and presented.DiscussionThe second half of the tenth century, coincided with the rule of Akbar Shah Gvrkany, was the golden age of Persian poem and poetry in the Indian subcontinent. Undoubtedly, the fertility of Persian poetry and literature, inspired by the kings and princes of Timurid which began from reign of Mirza Shahrokh (Farhani Monfared, 2003: 69, Safa, 1999: 4/39 ) and his son Mirza Baysonqor (Parsaye Aghdas, 1986: 44) and during the reign of Sultan Hussein Baqrah at Herat literary and artistic center, reached perfection and resumed it position with the coming of Jalal al-Din Mohammad Akbarshah. Although Akbar did not literally read and write, but in recognition of many historical books and according to his contemporary notices, including Allami in Akbarnameh, it is clear that he knew Persian quite good and was familiar with the works of great poets, like Hafez and Molavi, he even wrote poetry in this language (Badayuoni, 2001: 2/186). Akbar's interest in poetry, especially Persian poetry, was as much that took poets with him in his recreational and war trips e.g. Badayouni while describing the departure of Akbar to conquer Bengal wrote “during day, he went out of the boat for hunting and tour and in night he attended in talk about science, poetry, reminders and repetitions.” (Badayuoni, 2001: 2/120). Sometimes the poets presented their own occasional poems to him during the journey (Heravi, 1927: 2/336). Through historical evidence, it is easy to find the valuable traditions of Akbarshahi and observe that how in the poetic tradition, he gave the government of a district to a poet (Heravi, 1927: 2/337). At the end of his reign, Akbar focused his attention on poetry and literature, and he trained many literature scholars and poets. His first, most important and most effective move on this path was to create the position of Malek ol-Shoara'i for the first time in the Indian subcontinent. Ghazali Mashhadi, an Iranian immigrant poet, was the first who succeeded in achieving this status (Ghandehari, 1962: 132). After him, this position given to a Hindu origin poet, but Farsi teller, known as Feyzi Fayyazi. In addition to his passion for poetry, Akbar also respected Persian poets highly, and the poets had a special place in his court, as sometimes, in addition to the position of the poet, poets took over the offices of the state. Akbar used poets more as the ambassador and representative (Badayuoni, 2001: 2/186). Akbar was very obsessed with Farsi Language and literature and, it made all the grandee before him from Mirza Abdo-l-rahim Khane Khanan, who was his greatest Marshal, to his subordinate kings and emirs in Kandahar, Kabul, and Sindh attempted for training and keeping Farsi teller conversationalists, to the point that Abdo-l-rahim Khane Khanan competed with Akbar shah in encouragement and support of the poets and scholars (Nafisi, 1929: 615). As a matter of fact, Akbar shah’s greatest virtue was Farsi teller conversationalist’s encouragement and respect, and granting them great assets and blessing. This commendable action was the main reason of attracting Farsi tellers of Iran and India to him and also a great motive in persuading talented of the era to dedicate their lives to Farsi literature and poetry. In general, Akbar shah’s oration and passion for poetry, constitution of poetry-reciting meetings, creating the position of Malek ol-Shoara, attributing responsibilities and positions to the poets and finally generosity and gift offering were the main factors that made Farsi poetry distributed in the subcontinent of Akbar shah era.ConclusionAlthough the Persian language and literature has always had valuable position as an official language of the reign from its entrance to the Indian subcontinent especially during Muslim states who ruled before Mughal dynasty and then it was also the official language during the reign of Baber and Homayoun Gvrkany, undoubtedly the apex of its prevalence in the subcontinent was in the second half of the tenth Hijri century concurrent with the reign of the third king of Great Mughal dynasty-that is Akbar Shah Gvrkany. Akbar had a strong cultural background; his mother was from Iran and his unique agent Beiram Khane khanan was also a full-scale Iranian. Therefore; from the beginning of his reign he had a strange interest to spread the Persian language and literature to the point that historians believe that he was more interested in Persian language than Turkish language which was his ancestors' language. Through historical books most of which recorded daily events in Akbar' court we find out that except from political, social, and cultural factors, Akbar's positive attitude, special attention, and immense support of poetry and poesy were the main factor for the development of Persian language and literature. It's manifestation is realized in recognizing Persian language as the formal language in Akbarshah's territory, his companionship and his proximity with poets in all situations, their always being accepted in his court, appointing poets to important and sensitive jobs, and finally creating the post of poet laureate. In addition to the first hand historical resources, the results of examining the poetic evidence suggests that Akbarshah's eloquence and rhetoric as well as his immense interest and attention to the poets and poetry especially Persian poets and poetry were the main factors for ascending the Persian poet and poetry in the subcontinent in his time.Keywords: Indian subcontinent, Akbar shah Gvrkany, Persian Poem, poetry
-
ایران، ازجمله ملل و نژادی است که طی قرون متمادی با هند در ارتباط بوده و در هنر و فرهنگ آنها نفوذ کرده است. یکی از دوره های طلایی هنر و فرهنگ ایران، در اوایل دوران صفویه در تبریز بود؛ زمانی که شاه طهماسب از هنر روی برگردانید، برخی از هنرمندان به دعوت همایون پادشاه گورکانی به هند رفتند و هسته اصلی مکتب نگارگری مغولی هند را بنیان گذاشتند. بدین ترتیب، مهم ترین اثر این مکتب، حمزه نامه، تحت تاثیر شدید نگارگری ایرانی و تحت نظارت نگارگران ایرانی خلق شد. بر این اساس، پژوهش حاضر به این پرسش ها پاسخ می دهد که چه عناصری از مکتب نگارگری تبریز 2 در تصاویر حمزه نامه مشاهده شدند؟ و تاثیرات دیگر مکاتب نگارگری ایرانی بر تصاویر حمزه نامه چیست؟
با هدف دسته بندی برخی از این عناصر تصویری، روش تحقیق توصیفی- تطبیقی است و نتایج نشان می دهد عناصر تصویری نگاره های حمزه نامه تشابهات بسیاری با نگاره های مکتب تبریز 2 دارد؛ زیرا بسیاری از عناصر گیاهی، تلفیقی، جانوری و سماوی در حمزه نامه با شباهت فراوانی با همین عناصر در مکتب نگارگری تبریز 2 ترسیم شده اند. علاوه بر آن، تاثیرات دیگر مکاتب نگارگری ایرانی نیز بر نگاره های حمزه نامه مشاهده می شود.کلید واژگان: حمزه نامه, مکتب تبریز 2, مکتب گورکانی هند, نگارگری ایرانیAmong the different people and races which were in contact with India and had influence in their lives and culture, the oldest and most lasting of them are Iranians. The turning point massive entry of Iranian culture elements to India was by enthronement Babur's son Humayun's and Subsequently his refuge to the court of Shah Tahmasp. The presence of Homayoun Shah in Iran in court of Shah Tahmasp coincides has been with one of the golden periods of art and culture of Iran in the early Safavid period in Tabriz and When Shah Tahmasp turned away from art and supporting it, some of the artists were invited by king Humayun of Gurkani dynasty to go to India and found the core of the school of miniature in that country and that is how the most important result of this school (Hamzanama) under the extreme influence of Iranian miniature and artists was created. indian earliest works in this field are generally drawn from the works of Iranian Safavid era. One reason for this Take advantage and influence Iranian miniature art in India,was traction and attraction that Indian Emperor (Humayun) during the a visit to Iran felt than Persian Painting. Mural painting and miniatures that in the Safavid era in Iran had reached perfection by disciples of Kamal-ud-Din Behzad was taken in the land of India. The presence of this artists in workshops, book illustration Mughal Empire, was Caused transfer and expansion many of Tabriz miniature the aesthetic achievement in The fledgling school of Gvrkany miniature and especially the images of great book Hamzanama. Hamzanama version is, the first collective workings in the art workshop Akbar Shah has that lasted its completion 15 years. The attraction of this collection that Backgrounds preparing it can be traced to the palace murals the Mongols in the cable and the increasingly enthusiasm them to Portrait painting and Rvayatngary; be summarized In large format, Zoomed image elements, The Being text in the image and Finally, its application in the tradition of minstrelsy. Accordingly, this research with the goal of categorizing some of these elements emphasizes on the old connection between these two lands. And simultaneously answers the question that which elements of the second school of Tabriz had direct influence on Hamzenama and also what were the influences of the other Iranian negargary schools in Hamzenama. This research has a history research purpose which was done by descriptive analysis system and comparative and the data was collected in libraries. Results showed that visual elements Hamzanama image has many similarities with the paintings of Tabriz School 2, why that most of Herbal, combined, animals and celestial elements in hamzanama with many similarities with the elements in the painting school of Tabriz 2 have been draws. Besides that Other effects of painting schools of Iran, especially in Herat Painting School, the School of Shiraz during the Injuids and Tabriz school in the late eighth century be seen on a Hamzanama paintings.Keywords: Tabriz School 2, School of Mughal India, Hamzanama, Iranian painting -
در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، نسخه ای وجود دارد به شماره 2934 به نام دیوان و کلیات اسماعیل کاشف اصفهانی. در این نسخه، نوشته ای هست با عنوان «مسوده کتابتی که از زبان استاد علی اکبر معمار به یکی از خویشانش نوشته شد». کاشف اصفهانی شاعر و کاشی تراشی از دوره صفویان و فرزند معماری به نام استاد حیدر بود و متولد 999ق و درگذشته پس از 1082ق. او در دوره شاه عباس اول و شاه صفی و شاه عباس دوم و شاه سلیمان می زیست. پیش نویس نامه مندرج در نسخه از زبان شخصی است به نام استاد علی اکبر معمار. علی اکبر معمار این نامه را خطاب به پسرعمه خود نوشته است. نامه احتمالا پاسخی است به نامه تندی که پسرعمه استاد علی اکبر معمار نوشته بود و موضوع نامه مشاجره ای است احتمالا مربوط به تقسیم ارث عمه استاد علی اکبر معمار. علی اکبر معمار در این نامه از خدمت خود به سه پادشاه صفوی و ساختن بناهای بسیاری از جمله مسجد و مدرسه و خانقاه در زمان این سه پادشاه سخن گفته است. علی اکبر معمار کیست؟ یکی از معماران معروفی که از این دوره می شناسیم استاد علی اکبر اصفهانی معمار مسجد جامع عباسی است که نامش در کتیبه این مسجد آمده است. او احتمالا معمارباشی دربار شاه صفی صفوی بود و اتمام مسجد جامع عباسی به دست او و در دوره شاه صفی صفوی انجام شد. با توجه به قراین موجود، به احتمال فراوان، استاد علی اکبر معمار مندرج در دیوان اسماعیل کاشف اصفهانی همان استاد علی اکبر اصفهانی معمار مسجد جامع عباسی اصفهان است. این نامه اطلاعات تازه ای از استاد علی اکبر اصفهانی و شخصیت تاریخی او به دست می دهد.
کلید واژگان: دوره صفوی, علی اکبر معمار, مسجد جامع عباسی, دیوان اسماعیل کاشف اصفهانیAt the Central Library of the University of Tehran there is a manuscript (No. 2934) titled The Collected Works by Esmā’il Kāshef Esfahāni. In the manuscript there is a written work under the title of “a draft written by Master Ali-Akbar Me’mār to one of his acquaintances”. A poet and tile-maker from the Safavid era, Kāshef Esfahāni was the son of an architect called Master Heydar. The former (999-1082 AH/ AD 1591-1671) lived during the reigns of Shah Abbas I, Shah Safi, Shah Abbas II and Shah Sulayman. The extant draft in the manuscript was produced by a personage known as Master Ali-Akbar, the architect. He wrote the letter to his cousin. It was probably a response to a former angry letter drafted by the cousin on the issue of claiming inheritance left by Ali-Akbar’s aunt. In this letter the master has pointed to his services to three Safavid rulers as well as to making various buildings, including mosques, schools and monasteries (houses for dervishes). Who is Master Ali-Akbar? We know a famous architect from this period, known as Ali-Akbar Esfahāni, the builder of the Abbāsi Great Mosque, whose name was inscribed there. He was probably the chief architect of Shah Safi’s court and the artisan who managed to accomplish the mosque during the reign of the mentioned ruler. Master Ali-Akbar Me’mār in the above-mentioned Collected Works was in all probability the same as Master Ali-Akbar Esfahāni, the builder and architect of the Abbāsi Great Mosque. The letter would provide us with some new information about the master and his historical personage.
Keywords: Safavid era, Abbāsi great mosque, Esmā'il kāshef Esfahāni, Ali Akbar Me'mār -
در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، نسخه ای وجود دارد به شماره 2934 به نام دیوان و کلیات اسماعیل کاشف اصفهانی. در این نسخه، نوشته ای هست با عنوان «مسوده کتابتی که از زبان استاد علی اکبر معمار به یکی از خویشانش نوشته شد». کاشف اصفهانی شاعر و کاشی تراشی از دوره صفویان و فرزند معماری به نام استاد حیدر بود و متولد 999ق و درگذشته پس از 1082ق. او در دوره شاه عباس اول و شاه صفی و شاه عباس دوم و شاه سلیمان می زیست.
پیش نویس نامه مندرج در نسخه از زبان شخصی است به نام استاد علی اکبر معمار. علی اکبر معمار این نامه را خطاب به پسرعمه خود نوشته است. نامه احتمالا پاسخی است به نامه تندی که پسرعمه استاد علی اکبر معمار نوشته بود و موضوع نامه مشاجره ای است احتمالا مربوط به تقسیم ارث عمه استاد علی اکبر معمار. علی اکبر معمار در این نامه از خدمت خود به سه پادشاه صفوی و ساختن بناهای بسیاری از جمله مسجد و مدرسه و خانقاه در زمان این سه پادشاه سخن گفته است.
علی اکبر معمار کیست؟ یکی از معماران معروفی که از این دوره می شناسیم استاد علی اکبر اصفهانی معمار مسجد جامع عباسی است که نامش در کتیبه این مسجد آمده است. او احتمالا معمارباشی دربار شاه صفی صفوی بود و اتمام مسجد جامع عباسی به دست او و در دوره شاه صفی صفوی انجام شد. با توجه به قرائن موجود، به احتمال فراوان، استاد علی اکبر معمار مندرج در دیوان اسماعیل کاشف اصفهانی همان استاد علی اکبر اصفهانی معمار مسجد جامع عباسی اصفهان است. این نامه اطلاعات تازه ای از استاد علی اکبر اصفهانی و شخصیت تاریخی او به دست می دهد.کلید واژگان: دوره صفوی, علی اکبر معمار, مسجد جامع عباسی, دیوان اسماعیل کاشف اصفهانیAt the Central Library of the University of Tehran there is a manuscript (No. 2934) titled The Collected Works by Esmā’il Kāshef Esfahāni. In the manuscript there is a written work under the title of “a draft written by Master Ali-Akbar Me’mār to one of his acquaintances”. A poet and tile-maker from the Safavid era, Kāshef Esfahāni was the son of an architect called Master Heydar. The former (999-1082 AH/ AD 1591-1671) lived during the reigns of Shah Abbas I, Shah Safi, Shah Abbas II and Shah Sulayman.
The extant draft in the manuscript was produced by a personage known as Master Ali-Akbar, the architect. He wrote the letter to his cousin. It was probably a response to a former angry letter drafted by the cousin on the issue of claiming inheritance left by Ali-Akbar’s aunt. In this letter the master has pointed to his services to three Safavid rulers as well as to making various buildings, including mosques, schools and monasteries (houses for dervishes).
Who is Master Ali-Akbar? We know a famous architect from this period, known as Ali-Akbar Esfahāni, the builder of the Abbāsi Great Mosque, whose name was inscribed there. He was probably the chief architect of Shah Safi’s court and the artisan who managed to accomplish the mosque during the reign of the mentioned ruler. Master Ali-Akbar Me’mār in the above-mentioned Collected Works was in all probability the same as Master Ali-Akbar Esfahāni, the builder and architect of the Abbāsi Great Mosque. The letter would provide us with some new information about the master and his historical personage.Keywords: Safavid Era, Abbāsi Great Mosque, Esmā'il Kāshef Esfahāni, Ali Akbar Me'mār -
اصلاحات اکبرشاه در اواخر قرن دهم ه.ق در هند مساله ای حایز اهمیت است. این اصلاحات با مخالفت علمای مذهبی مسلمان مواجه شد. برآیند این مخالفت ها در دوران سلطنت اورنگ زیب منجر به حاکم شدن جریان علمای محافظه کار بر ضد اصلاحات دینی اکبرشاه شد. پیامد این وضعیت بروز نشانه های انحطاط در میان جوامع مسلمان هند بود. در چنین شرایطی بود که شاه ولی الله دهلوی در پی کشف دلایل انحطاط با نگاهی از درون متون دینی به رهیافتی نوگرایانه از سنت اسلامی دست زد. این پژوهش درصدد است با استفاده از روش تحقیق تاریخ و کاربست نظریه دیالکتیک هگل با تکیه بر منابع تاریخی و آثار ولی الله به بررسی تاثیر اصلاحات اکبرشاه گورکانی بر نواندیشی دینی ولی الله دهلوی بپردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که اصلاحات اکبرشاه را می توان به عنوان برنهاد (تز)، مخالفت علمای مسلمان با آن را به عنوان برابرنهاد (آنتی تز) و درنهایت نوگرایی ولی الله به عنوان هم نهاد (سنتز) تبیین کرد.
کلید واژگان: اکبرشاه, علمای محافظه کار, دیالکتیک تاریخی هگل, ولیالله دهلوی, نواندیشی دینیReligions & Mysticism, Volume:55 Issue: 2, 2022, PP 443 -464Akbar the Great's reforms at the end of the 16th century in India is an important issue. These reforms were opposed by Muslim religious scholars. During Aurangzeb's reign, these oppositions led to the dominance of conservative scholars against Akbar's religious reforms. The consequence of this situation was the emergence of signs of degeneration among the Muslim communities of India. It was in such a situation that Shah Valiullah Dehlavi, in order to discover the causes of degeneration, started a modernist approach to the Islamic tradition by looking from within the religious texts. This research aims to investigate the impact of Akbar Shah Gorkani's reforms on the religious innovation of Valiullah Dehlavi by using the historical research method and the application of Hegel's dialectic theory, relying on historical sources and the works of Wali Allah. The findings of the research show that Akbar Shah's reforms can be explained as a thesis, Muslim scholars' opposition to it as an antithesis, and finally Wali Allah's modernization can be explained as a synthesis.
Keywords: Akbar the Great, Conservative scholars, Hegel’s Historical Dialectic, Shah Waliullah Dehlavi, Religious Innovation -
پژوهش حاضر به تحلیل جهان بینی حاکم بر دین الهی و تاثیر آن بر نقاشی هند در دوره اکبرشاه می پردازد. اکبرشاه با هدف تسامح و یکپارچگی جامعه ی هند «دین الهی» را بنیاد نهاد. این رویکرد اکبر شاه به همبستگی و اتحاد سیاسی و عقیدتی شبه قاره انجامید و به موازات این تحولات، تعریفی نو از مفهوم فرهنگ و هنر در سرزمین هند شکل گرفت. با توجه به شرایط حاکم بر این دوره، فضای آزاد برای تاثیرپذیری مکتبهای مختلف نقاشی از یکدیگر به وجود آمد و نقطه ی عطفی در نقاشی و تصویرگری هند پدیدار گشت؛ لذا از آثار مصور شده در این دوره به عنوان یک مکتب مستقل هنری در تاریخ هنر هند یاد می شود. این پژوهش برآن است تا به این پرسش پاسخ دهد: دین الهی چه بازتابی بر عناصر دیداری و محتوایی نقاشی هند در دوره اکبرشاه گذاشت؟ از این رو هدف این پژوهش بررسی بازتاب اندیشه ی حاکم بر دین الهی در عناصر دیداری و محتوای نقاشی هند در دورهی اکبرشاه گورکانی است. با عنایت به نتایج بدست آمده در تحلیل آثار مصور شده در این دوره، ویژگی های بومی نقاشی هند به همراه خصوصیات ایرانی- اسلامی و عناصر غربی به شکلی مانوس و هماهنگ با یکدیگر آمیخته گشت، به طوری که درونمایه های فرهنگ ایرانی، نمادگرایی هندی و ژرفنمایی و طبیعت پردازی غربی، یکپارچگی قابل قبولی را در نگاره ها به منصه ی ظهور رساند و مکتب منحصر بفرد و هویتمندی را شکل داد. ضرورت انجام چنین پژوهشی بدین سبب است که هنر به عنوان زبان جهانی میتواند رابطی باشد تا همبستگی جهان را در شکلهای مختلف آشکار سازد، همانطور که اکبرشاه نیز در جهت نیل به یکپارچگی و همبستگی شبه قاره از ظرفیت هنر به بهترین شکل بهره برد. روش این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی - تحلیلی میباشد و تحلیل خصوصیات دیداری و محتوایی و بررسی فرضیه ی پژوهش به روش کیفی صورت گرفته است.
کلید واژگان: دین الهی, وحدت ادیان, نقاشی هند, نقاشی ایرانی, نقاشی اروپایی, اکبرشاه, گورکانیThe current study analyzes the worldview of the Din-i-Ilahi and its effect on Indian painting over Akbar Shah era. Akbar Shah founded “Din-i-Ilahi” aiming at the toleration and integration of Indian society. This approach of Akbar Shah resulted in the solidarity as well as the political and ideological unity of the (Indian) subcontinent and a new definition of the concept of culture and art was established in the land of India parallel to these developments. Given the conditions governing this era, a free space was provided for various schools of painting to be influenced by each other, besides the emergence of a turning point in Indian painting and illustration; hence, the works illustrated in this era are mentioned as an independent school of art in the history of Indian art. The present research is aimed at answering the question: What was the reflection of the Din-i-Ilahi on Indian painting during Akbar Shah era? This research takes the advantage of a descriptive-analytical method and the analysis of the visual and content characteristics besides the investigation of the research hypothesis is performed by qualitative method. Based on the results of the analysis of this period’s illustrated works, the Indian painting’s indigenous characteristics along with Iranian-Islamic features, as well as the western elements were harmoniously mixed together in a familiar way. Accordingly, the themes of Iranian culture, Indian symbolism, and Western perspective and naturalism led to the emergence of an acceptable unity in the paintings, resulting in the emergence of a unique and original school. Thus, as a universal language, art may be an interface to reveal the world’s solidarity in different forms, just as Akbar Shah who used the art capacity in the best way to make the subcontinent integrated and cohesive.
Keywords: Din, Ilahi.Unity of Religions.Indian Painting.Iranian Painting.European Painting.Akbar Shah .Mughal -
آگره/ اکبرآباد، سومین شهر بزرگ در ایالت اوتار پرادش در کشور هندوستان است. این شهر در کنار رود خانه ی جمنا قرار گرفته است. نام آگره به شکل «آگرهبانا» نخستین بار در کتاب حماسی مهابهاراتا آمده و معنا شناسان آن را پردیس یا بهشت معرفی کرده اند. آگره در زمان حکومت اکبر شاه، جهان گیر شاه و شاه جهان، اهمیت زیادی یافت. این شهر، پایتخت حکومت اکبر شاه، پادشاه بزرگ امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان بوده و در آن زمان، تبدیل به مرکز هنر، فرهنگ، تجارت و یادگیری کشور پهناور هندوستان گردیده؛ از این رو در گذشته این شهر را اکبر آباد می نامیدند. مقاله ی حاضر، کوششی است برای شناساندن شهر آگره/ اکبرآباد از نظر تاریخی، سیاسی و فرهنگی به روایت تذکره ها و تاریخ.
کلید واژگان: آگره, اکبر شاه, ممتاز محل, تذکرهAgra/Akbarabad is the third largest city in the state of Uttar Pradesh in India, located on the banks of the Yamuna River. The name of Agra has been mentioned in the epic book of “Mahabharata’ as ‘Agrevana’ the meaning of which has been stated as ‘Eden’ and ‘Paradise’ by the semanticists. Agra became of great importance during the reign of Akbar Shah, Jahangir Shah, and Shah Jahan. Being the capital city of Akbar Shah, the great king of the Indian Mughal Empire_ the Gurkani Dynasty_, it turned into the center of art, culture, trade, and education of the vast country of India; hence, it was called Akbarabad in the past. The present paper is an attempt to introduce the city of Agra/Akbarabad from historical, political, and cultural aspects based on biographies and history.
Keywords: Agra, Akbar Shah, Mumtaz Mahal, biography -
نگارگری از دیرباز پیوند عمیقی با ادبیات داشته است. از شاخه های نگارگری می توان نگارگری مکتب گورکانیان هند را نام برد؛ که با حمایت پادشاهان مغول و زیر نظر استادان ایرانی دست به تهیه نسخه های مصور فارسی می زدند، یکی از این آثار، داراب نامه اثری روایی - حماسی از ابوطاهر طرسوسی است که پیش از آن در هیچ یک از مکاتب ایرانی مصورسازی نگردیده است. مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی به این سوال پاسخ داده است که دلایل و چگونگی شکل گیری این نسخه مصور در دوره مغولان هند خصوصا اکبرشاه چه بوده است؟ و شیوه مدیریت نقاشخانه و سلیقه پادشاه چه تاثیری بر آثار می گذاشته است؟ نتیجه تحقیق نشان می دهد که اکبرشاه به دلیل یک نوع بیماری که خواندن را برایش مشکل می ساخت، گرایش به آثار روایی و مصور داشت و به همین دلیل بیشترین حجم نسخه های تصویرنگاری شده مکتب گورکانی، در میان سایر پادشاهان این سلسله، مربوط به زمان اکبرشاه است؛ اما به دلیل حجم زیاد آثار دربار اکبر و احتمالا به دلیل پراکندگی هنرمندان، عملا نظارت بر روی تمام مراحل کار امری سخت و دشوار بوده و باوجود آثار «بساوان» به عنوان رییس نقاشخانه اکبرشاه در کتاب مصور داراب نامه، باز هم نگاره ها از انسجام و هماهنگی لازم برخوردار نیستند.
کلید واژگان: مکتب گورکانیان, داراب نامه طرسوسی, نگارگری, اکبر شاهPainting has a deep connection to literature. The branches of painting can be named; Painting by the Gurkanian school of India which with the support of the Mongol kings and under the supervision of Persian masters. After the Safavid court gave up its extensive support for art, the painting school of Tabriz declined and some artists of the Safavid court migrated to India at the invitation of the Gurkani rulers. The presence of these artists and their supervision of Gurkani's book design workshops caused many aesthetic achievements of painting to be transferred to the new school of Gurkani. produced Persian illustrated books.one of these works is Dārāb-nama; It is a narrative and epic work by Abu Tahir Tarsusi which has not been illustrated before in any of the Iranian schools. the present article, in a descriptive-analytical manner, answers the question: what were the reasons and how this illustrated book was formed? And how did the way of managing the painting studio and the taste of the king affect the works? The results of the research show that Akbar Shah was interested in narrative and illustrated books due to a disease that made it difficult for him to read and for this reason, the largest number of illustrated books in the Gurkani school, among other kings of this dynasty, belongs to his time But due to the large number of works of Akbar's court, and despite the participation of artists such as Basawan, the first painter of the court, Dārāb-nama's drawings are still weak and the lack of coordination between the images sometimes makes it difficult to tell if the drawings belong to a book. In general, the artistic policies and the conditions of Akbar Shah's painting studio caused the artists to constantly change their work methods in terms of subject matter and style and did not reach a coherence and harmony, at least during his time. Although Dārāb-nama paintings are not very compatible with each other and it is not possible to distinguish whether all these works are from the same collection or multiple collections, but they can be qualitatively divided into two categories, medium and weak, and as before It was pointed out that this inconsistency in the quality of the works is due to the lack of single supervision and the presence of all the factors involved in the work in one workshop.What Humayun intended to start at the beginning of his arrival was to transfer Iranian painting to his court, but the short life of his reign in India caused Akbar Shah to establish the "Mughal-India" school according to his personal views and the policies of his court. that native Indian painters should also be involved in the process of its formation, because Akbar Shah wanted this style to be rooted in the soil of India and spread and continue. Although many Indian painters were trained under the supervision of Iranian masters, the introduction of Indian elements into this style of painting was inevitable and approved and supported by Akbar Shah. The "Indian and Iranian" style of painting, which was founded by Humayun, gradually changed its nature to the school of "Indian Mongols" and turned into a style that can no longer be called imitation.
Keywords: Mughal School, Painting, Tarsusi's Dārāb-nama, Akbar Shah -
فیضی از فارسی سرایان بزرگ هندوستان است. او که ملک الشعرای دربار اکبر شاه گورکانی در قرن دهم هجری بود، تاثیری شگرف بر رواج اندیشهکثرت گرایی دینی داشته است. دوران حکومت اکبرشاه، سومین فرمانروای تیموری هند، به دلیل دیدگاههای خاص سیاسی و دینی وی، یکی از مهم ترین و برجسته ترین دولتها در تاریخ هند شناخته شده است. اعتقاد به صلح کل و برقراری فضای آشتی و مدارای دینی بین پیروان ادیان و مذاهب از مهمترین اعتقادات اکبرشاه است. شکلگیری نظریه" صلح کل "و اصلاحات سنت شکنانه دوره اکبرشاه همزمان با خدمت فیضی در دربار را می توان اساس گسترش آرا انتقادی و بدبینانه نسبت به فیضی به شمار آورد. عقیده غالب آن است که فیضی برانگیزاننده اندیشه صلح کل و اغواکننده اکبر شاه برای تغییر دین حاکم بوده است. هرچند عوامل دیگری همچون تساهلگرایی اکبرشاه و شرایط اجتماعی هند در روند شکل گیری صلح کل نقش بنیادی تری داشتند. در این پژوهش تلاش شده خط مشی فکری و باورهای ایدئولوژیک این سخنور بنام، با مضمون صلح کل و وسعت مشرب در دیوان اشعارش بررسی شود. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که در بینش وحدت وجودی که وحدت ادیان می تواند از آن استنباط شود، مومن و هندو، یک خدا را میخوانند و فیضی هم بر همین باورست. شعرش آغشته به مضامین وحدت وجودی و یکسانی ادیان است. برخلاف دیدگاه کسانی که او را ملحد و دیوانش را سرشار از کفریات دانستهاند، او درباره دین نگاهی ژرف دارد و با آموزه های عرفانی آشنایی بسیار داشته، و در عین حال از تنگ نظری و تعصب به دور بوده است.
کلید واژگان: وحدت ادیان, صلح کل, فیضی دکنی, اشعار فیضی, وحدت وجودAkbar Shah, peace of the whole, Faizi Deccani, Faizi's poems, unity of existence. Faizi is one of the great Persian poets of India and the famous poet of the court of Akbar Shah Gorkani in the 10th century Hijri. Belief in total peace and establishing an atmosphere of reconciliation and religious tolerance between the followers of religions and religions is one of the most important beliefs of Akbar Shah. The formation of the theory of "total peace" and the radical reforms of Akbar Shah's period, simultaneously with Faizi's service in the court, can be considered as the basis of the spread of critical and pessimistic opinions towards Faizi. , with the theme of total peace and the vastness of Mashreb, should be examined in the divan of his poems. The result of the research: the view of the unity of existence from which the unity of religions can be deduced, believers and Hindus call God. Faizi believes in this and his poetry is full of themes of existential unity and the sameness of religions. Contrary to the view of those who considered him an atheist and his religion full of blasphemy, he has a deep view of religion and was very familiar with mystical teach.
Keywords: Unity Of Religions, Total Peace, Faizi Decani, Faizi's Poems, Unity Of Existence -
در بعضی از دوره های تاریخی هند، زن هندو معتقد است اگر پس از مرگ شوهرش در آتش تدفین او خود را بسوزاند، «ستی» شده است و با این عمل به الهه عشق و وفاداری نایل و مستقیم وارد بهشت میشود. در حدود سال 1010 ه.ق. شهنشاه اکبر پادشاه هند به شاعر معروف ایرانی مقیم هند «محمدرضا خبوشانی» دستور منظومساختن عشق و وفاداری زنان هندو را در قلمرو «ستی» میدهد. این مثنوی درحدود سال 1060 ه.ق. سه بار توسط هنرمندان عصر شاهعباسدوم مصور میشود. همچنین، یک دیوارنگاره از انجام آیین ستیشدن بانوی جوان هندی با سبک نقاشی دو رگه هند و ایرانی در کاخ چهلستون اصفهان نقاشی میشود. پاسخ به اینکه آیا شهنشاه اکبر و شاهعباسدوم قصد داشته اند با تکیه بر مفهوم مشترک عشق، وفاداری و پاکدامنی زنان ایرانی و هند ازطریق شیوه های ادبی و تجسمی به استحکام روابط فرهنگی و سیاسی بپردازند؟ شیوه تحلیل موضوعی با تکیه بر اسناد تاریخی سنت ستی در فرهنگ هند، متن و نگاره مثنوی سوز وگداز و دیوارنگاره کاخ چهلستون راهگشای این مسئله است. این بررسی نشان میدهد با توجه به سفارش اکبرشاه برای منظوم ساختن سنت ستی به شاعر ایرانی، حمایت شاهعباسدوم برای مصورسازی آن مثنوی و دیوارنگاره ستیشدن بانوی جوان هندی با سبک نقاشی ایرانی هندی در یکی از کاخهای مهم سلطنتی در کنار دو موضوع عاشقانه (یوسف و زلیخا و خسرو و شیرین) در فرهنگ ایران، آنها قصد داشته اند با یکسانسازی و نوسازی یک مضمون مشترک در فرهنگ دو ملت به شیوه های ادبی و تجسمی، به استحکام روابط فرهنگی و سیاسی بپردازند.
کلید واژگان: سنت ستی هند, دیوارنگاره کاخ چهلستون, مثنوی سوزوگداز, روابط فرهنگی, اکبرشاه و شاه عباس دومIn some parts of the history of India it has been reported that the Indian woman believed she would become Sati if she burned herself in the fire of her husband after his death. She believed that, through this, the widow would have turned into the goddess of love and would enter heaven. In year 1010 Hijri, Akbar, the king of India, ordered the Iranian poet “Mohammadreza Khoboshani” who resided in India to convert the love and loyalty of the Indian widow in Sati ceremony into a poem. His poetry became pictorial 3 times around 1060 Hijri by artists of Shah Abbas II’s era. Also a wall painting was made illustrating Sati ceremony in “Indo-Iranian” hybrid style in Isfahan Chehelsotoun Palace. To answer the question whether the Iranian Shah Abbas II and the Indian Shah Akbar intended to stabilize political and cultural relations between the two countries through relying on the common definition of love, loyalty and virtue of the Iranian and Indian women in their literature and art, the analyzing method by referring to historical documents of Sati tradition in India and the poetry and wall paintings of Chehelsotoun Palace can help finding ananswer. The present research shows that regarding Shah Akbar’s order to the Iranian poet for composing a poem describing Sati tradition and Shah Abbas’s support for picturing the story in Indo-Iranian style besides two other romantic themes “Joseph and Zuleikha; Khosrow and Shirin” and locating it in one of the major palaces of the king, they intended to establish integration between common themes in the two countries in order to stabilize their political and cultural relations.Keywords: Sati tradition_wall paintings_Chehelsotoun Palace_cultural relations_Shah Akbar_Shah Abbas II_Suz o Godaz Mathnavi
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبهای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شدهاست.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شدهاند و انتظار میرود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار سادهای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش دادهشود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشتههای نویسنده خاصی هستید، یا میخواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجهای نباشند.
-
معتبرحذف فیلتر