-
BackgroundThe valgus cut angle (VCA) of the distal femur in Total Knee Arthroplasty (TKA) is measured preoperatively on three-joint alignment radiographs. The anatomical axis of the femur can be described as the anatomical axis of the full length of the femur or as the anatomical axis of the distal half of the femur, which may result in different angles in some cases. During TKA, the anatomical axis of the femur is determined by intramedullary femoral guides, which may follow the distal half or near full anatomical axis, based on the length of the femoral guide. The aim of this study was to compare using the anatomical axis of the full length of the femur versus the anatomical axis of the distal half of the femur for measuring VCA, in normal and varus aligned femurs. We hypothesized that the VCA would be different based upon these two definitions of the anatomical axis of the femur.MethodsFull-length weight bearing radiographs were used to determine three-joint alignment in normal aligned (Lateral Distal Femoral Angle; LDFA = 87º ± 2º) and varus aligned (LDFA >89º) femurs. Full-length anatomical axismechanical axis angle (angle 1) and distal half anatomical axis-mechanical axis angle (angle 2) were measured in all subjects by two independent orthopedic surgeons using a DICOM viewer software (PACS). Angles 1 and 2 were compared in normal and varus aligned subjects to determine whether there was a significant difference.ResultsNinety-seven consecutive subjects with normally aligned femurs and 97 consecutive subjects with varus aligned femurs were included in this study. In normally aligned femurs, the mean value of angle 1 was 5.05° ± 0.76° and for angle 2 was 3.62° ± 1.19°, which were statistically different (P= 0.0001). In varus aligned femurs, the mean value of angle 1 was 5.42° ± 0.85° and for angle 2 was 4.23° ± 1.27°, which were also statistically different (P=0.0047).ConclusionThe two different methods of outlining the anatomical axis of the femur lead to different results in both normal and varus-aligned femurs. This should be considered in determination of the valgus cut angle on preoperative radiographs and be adjusted according to the length of the intramedullary guide.Keywords: Anatomical axis, Preoperative planning, total knee arthroplasty, Valgus cut angle
-
ObjectivesTotal knee arthroplasty (TKA) has been known as a definitive treatment for advanced knee osteoarthritis. Both intramedullary (IM) and extramedullary (EM) tibial guides have been used to restore the desired extremity alignment. However, controversy exists regarding the superiority of either technique We aimed to compare the functional outcomes and accuracy of IM and EM tibial guides in providing neutral alignment after TKA.MethodsIn a randomized, double-blinded clinical trial, we studied 98 patients undergoing primary TKA in two groups of IM and EM. We measured the medial proximal tibial angle (MPTA), varus angle (VA), and joint-line convergence angle with normal ranges of 90°±3°, 0-2°, and 0±3°, respectively, on a three-joint alignment view after three months. We also assessed the functional outcomes at the last follow-up. Finally, we compared these outcomes between the two groups.ResultsEighty-four patients (IM=42, EM=42) were included in the final analysis (16 males, 68 females, mean age: 63.9±8.6 years, mean follow-up: 13±2.9 months). The mean postoperative (post-op) alignment angles showed no significant difference, although MPTA outliers were significantly more frequent in the EM group (26.2% vs. 9.5% in IM, P=0.04). None of the functional outcomes showed a significant difference between the two groups. However, the mean increase in knee range of motion (ROM) was significantly higher in the knees with VAs within ±3° of neutral than those outside this range (30.8 vs. 27.4, respectively, P=0.039).ConclusionWe conclude that both techniques were not different regarding the mean alignment angles and functional outcomes. However, fewer MPTA outliers can be seen with the IM technique. A post-op mechanical axis within ±3° of neutral can result in a more ROM increase after one year. Level of evidence: IKeywords: Extramedullary guide, Functional outcome, Intramedullary guide, Total knee arthroplasty
-
Background
Intramedullary nailing is probably the best procedure for treating the long bone fractures in the lower limb. Such operation is guided by fluoroscopy for the guide-wire insertion like fracture reduction and distal locking. Radiation exposure during interlocked nailing continues a matter of challenge.
ObjectivesThe aim of this experimental study was to design and test the new aiming device for closed intramedullary nailing and to reduce the radiation exposure and the operation time during the procedure.
Materials and MethodsA stainless steel femoral intramedullary guide wire equipped with a small magnet on its end was designed; and also an exchange tube that would enter into the bone canal upon the guide wire to maintain the alignment. Besides these mentioned parts, we applied the standard classic interamedullary nailing set. Pin guide was inserted in the femoral intramedullary canal from periformis fossa. Another equipped magnetic guide wire was inserted from distal portal which was created in the lateral epicondyle. Two opposite magnetic poles supposed to find each other in the fracture site. After replacing the guide-wire with guide pine; the alignment would be checked by a C-arm. The study has been designed in 4 phases including moulage phase, animal phase on young cows, and a human cadaveric phase. The last step of the study is under design and it consists of a randomized controlled clinical trial on the elective patients.
ResultsOutcomes of applying the new system on 15 fiberglass artificial femurs and 20 bovine femurs as well as 10 human cadaveric femurs were successful.
ConclusionsWe found the magnetic field assistant device to be an accurate, radiation-independent jig for close passing of guide wire after close reduction of femoral fracture. It can reduce the need for radiation during placement of guide wire for closed intramedullary nailing of the long bones. More studies are required to improve and evaluate the technique and equipment.
Keywords: Intramedullary Nailing, Bone Fracture, Radiation, Magnet, Magnetic -
Background: Intramedullary spinal cord abscess is a treatable cause of paraparesis. It can rapidly lead to complete paralysis below the lesion. Case Presentation: In this article two cases of spinal intramedullary abscess in pediatric age (3 and 4-year-old males) are presented. Incidence، clinical presentation، neurologic investigation and treatment are discussed. Conclusion: Although intramedullary spinal cord abscess is a rare disease، we should have knowledge of its existence because misjudgment and deferring adequate treatment may lead to an unfavorable outcome.
کلید واژگان: Abscess, Laminotomy -
Intramedullary screw fixation provides a less-invasive means of surgically managing metacarpal fractures. While thereare advantages to using this technique compared to CRPP and ORIF, disadvantages of intramedullary screw fixationinclude loss of reduction intraoperatively due to sagittal and coronal plane translation. The blocking screw techniquehas been previously described as a solution for this problem in intramedullary fixation of long bone fractures. Wedescribe the blocking screw technique as applied to aid intramedullary screw fixation of metacarpals.Level of evidence: VKeywords: blocking screw, intramedullary screw, Fracture, metacarpal, Treatment
-
سابقه و هدفدر حال حاضر درمان استاندارد جهت شکستگی های باز تیبیا، اکسترنال فیکساتور می باشد اما با توجه به مدت طولانی بستری شدن و برخی عوارض همراه، برخی از محققین روش مدولاری نیلینگ را به عنوان درمان جراحی جایگزین پیشنهاد کرده اند. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش اکسترنال فیکساتور و اینترامدولاری نیلینگ در درمان شکستگی های بازتیبیا بوده است.مواد و روش هااین مطالعه به روش کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، بر روی 113 بیمار که به علت شکستگی باز تیبیای نوع Ï و ÏÏ طبقه بندی گاستیلو در طی یک دوره دو ساله انجام شد. 54 بیمار با روش اینترامدولاری نیلینگ و 59 بیمار با روش اکسترنال فیکساتور جراحی شدند. بیماران دو گروه از نظر مدت زمان جوش خوردن و عوارضی چون تاخیر در جوش خوردن، جوش نخوردن و عفونت با هم مقایسه شدند.یافته هادر این مطالعه 113 بیمار که 95 بیمار مذکر و 18 نفر مونث بودند وارد مطالعه گردیدند. سن بیماران 18 الی 50 سال (متوسط 3/34 سال) بود. از 59 بیمار که با اکسترنال فیکساتور عمل شدند، 8 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن شدند، که از این تعداد، 3 بیمار عارضه جوش نخوردن را تجربه کردند که تا 6 ماه بعد از عمل هیچ گونه پیشرفتی در ساخت کالوس نداشتند. از 54 بیمار که با مدولاری نیلینگ درمان شدند، 2 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن و 1 بیمار دچار جوش نخوردن شدند. وضعیت جوش نخوردن و تاخیر در جوش خوردن در دو روش اختلاف معنی داری نداشت (05/0p>).استنتاجبا توجه به کاهش مدت بستری در روش نیل مدولاری و انجام جراحی مجدد و کاربرد نیل مدولاری در بعضی از بیماران که به روش اکسترنال فیکساتور به خوبی درمان نمی شوند توصیه می شود از همان ابتدا نیل مدولاری انجام شود.
کلید واژگان: شکستگی باز تیبیا, مدولاری نیلینگ, اکسترنال فیکساسیونComparison of Intramedullary Nailing and External Fixation in the Treatment of Open Tibial FracturesBackground andPurposeËxternal fixation is currently considered as a standard treatment for open tibial fractures; however, due to the long-term hospitalization and some other complications, some researchers have proposed intramedullary nailing as the alternative surgical treatment. This study was conducted to compare the treatment of open tibial shaft fractures by external fixation and intramedullary nailing.Materials And MethodsThis randomized controlled clinical trial was conducted on 113 patients with open tibial fractures type Ï and ÏÏ (Gustilo classification) during a two year period. These patients were divided in two groups and 59 cases were operated using external fixation and 54 fractures were fixed with intramedullary nailing. The patients were compared for complications such as union time, delay in the union, nonunion and infection.ResultsÔne hundred and thirteen patients (95 males and 18 females) with the age range of 18-50 years (average age: 34.3) were enrolled in this study. Âmong the 59 patients treated with external fixator, 8 had delayed union. Three of these eight patients suffered from the nonunion and did not have any progress in callus formation till 6 months after the treatment. Ôn the other hand, among the patients (54 cases) treated with intramedullary nailing, 2 cases suffered from the delayed union and one had nonunion. The difference between the two methods of treatment in delayed union and nonunion situation was not statistically significant (P>0.05).Çonclusion: Due to the reduced hospital stay in intramedullary method and the necessity of doing repeated surgery and applying intramedullary nailing when the patients are not treated with external fixation, the researchers recommend intramedullary nailing as the first option in treating such patients. -
پیشزمینهشکستگی تنه استخوان درشت نی ساق یکی از شایع ترین شکستگی ها در اندام تحتانی است که در صورت جابه جایی و عدم پایداری بین قطعات شکسته نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن محل شکستگی می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه نتایج دو روش جراحی «پلاک گذاری» و میله داخل استخوانی قفل شونده در درمان شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق بود.مواد و روش هااین مطالعه به صورت آینده نگر و تصادفی در یک دوره زمانی 15 ماهه انجام شد. در این مدت تمامی بیماران دچار شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق که به دو بیمارستان آموزشی درمانی شهر اهواز مراجعه نموده و به یکی از روش های درمانی مذکور درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. به این ترتیب 106 بیمار وارد مطالعه شدند. 50 بیمار با «میله گذاری» و 56 بیمار با «پلاک گذاری» درمان شدند. میزان و مدت زمان جوش خوردگی و عفونت، شاخص های ارزیابی بیماران بودند و بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند.یافته هااز تعداد کل بیماران، 52 نفر (9/92%) در گروه «پلاک گذاری» و 48 بیمار (96%) در گروه «میله گذاری» جوش خوردگی بدست آوردند. 4 نفر (8/7%) در گروه «پلاک گذاری» و 2 نفر (4%) از گروه «میله گذاری» جوش نخوردند. میزان عفونت با پلاک نسبت به میله به صورت معنی داری بیشتر (p=0.034) و میانگین زمان جوش خوردگی با میله نسبت به پلاک به صورت معنی داری کمتر بود (p=0.006).نتیجه گیریاز نظر میزان جوش خوردگی تفاوت آشکاری بین «پلاک گذاری» و «میله گذاری» در شکستگی های بسته تنه تی بیا دیده نمی شود، لیکن «پلاک گذاری» با جوش خوردن کندتر و با احتمال عفونت بیشتری همراه است.
کلید واژگان: شکستگی تنه تی بیا, تثبیت شکستگی داخل استخوانی, میله استخوانیBackgroundTibial shaft fracture is one of the most common fractures in the lower limb which in the case of displacement or instability may need internal fixation. The aim of this study was to compare the results of plating and intramedullary nailing (IMN) for the treatment of closed tibial shaft fractures.MethodsIn a prospective study 106 cases of closed tibial shaft fractures admitted to two of the teaching hospitals of Ahwaz during a 15 months period were treated alternatively with plating or intramedullary rod fixation. The union and complication rates were compared with a 12-months follow-up.ResultsFrom 50 cases treated by intramedullary rod and 56 who received plating 48 (96%) and 52 (92.9%) patients respectively achieved union. Non-union was observed in 4% of intramedullary rod and 7.8% of plate fixation cases. The infection rate in the plated tibias was significantly more than the intramedullary fixation cases (p=.034). The rodded cases had a shorter time to union than the plated ones (p=.006).ConclusionUnion of closed tibial fracture is similar whether fixed by intramedullary rod or plate. A higher infection rate and a slower time to union are however to be expected with plating. -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و یکم شماره 11 (پیاپی 155، بهمن 1392)، صص 718 -722زمینه و هدفناهنجاری چرخشی پس از نیل گذاری فمور یک عارضه شناخته شده می باشد. این شکل از ناهنجاری؛ شایع ترین فرم بد جوش خوردگی است و هدف از مطالعه تعیین میزان آن در بیماران مبتلا به شکستگی شفت فمور پس از انجام نیل گذاری فمور بود.
روش بررسیدر این مطالعه مقطعی، 70 بیمار مبتلا به شکستگی ایزوله شفت فمور که در سال های 1387 تا 1390 در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران تحت درمان نیل گذاری فمور به روش Antegrade قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. در حین جراحی، تعیین میزان چرخش به کمک معاینه کلینیکی انجام شد و سپس طی مراجعات بعدی بیماران به درمانگاه جهت پی گیری، بار دیگر تحت معاینه قرار گرفتند و سی تی اسکن جهت بررسی میزان اختلال چرخش فمور درخواست شد.
یافته هامیانگین سنی مورد بررسی 21/28 سال با انحراف معیار 14 سال بود. 39 نفر (7/55 درصد) چرخش فمور به خارج و 31 نفر (3/44 درصد) چرخش به داخل داشتند. درجه میزان چرخش در 6/8 درصد کم تر از پنج درجه، در 7/75 درصد پنج تا 10 درجه و در 7/15 درصد بین 10 تا 15 درجه بود و به سن، جنسیت، محل شکستگی و محدودیت فعالیت بیماران ارتباط نداشت (05/0P>).
نتیجه گیری7/15 درصد از بیماران چرخش 10 درجه یا بیش تر داشتند و بروز این عارضه ارتباطی به محل شکستگی نداشت. بیماران مبتلا به اختلال چرخش به خارج بیش تر از بیماران مبتلا به چرخش به داخل علامت دار بودند که البته در مطالعه ما ارتباط آماری معناداری در این زمینه دیده نشد.
کلید واژگان: شکستگی, فمور, ناهنجاری چرخشیBackgroundRotational deformity after intramedullary nailing is a well-known complication. Femoral malrotation is the most common form of malunion but it is underrecognized in part because of the difficulty in accurately assessing rotation as well as the variation that exists in normal anatomy. The aim of this study was to evaluate femoral malrotation following intramedullary nailing of the femur.MethodsWe studied 70 patients who had referred to Imam Khomeini Hospital and had undergone antegrade intramedullary fixation for isolated femoral shaft fracture during 3-year period from 2008 to 2011. Inclusion criteria including isolated femoral shaft fracture that had undergone antegrade intramedullary nailing. Exclusion criteria including spontaneous ipsilateral tibial fracture or pelvic fracture، contralateral femoral fracture، femoral fracture that had fixed using plate or external fixator or retrograde intramedullary nailing. During operation، the patients were assessed clinically for rotational deformity and then in the postoperative follow-up period، degree of rotation was identified with CT scan. Postoperative computed tomography measurements of rotation were compared with the opposite side.ResultsThere were 70 patients، 56 men and 14 women. The average age of the patients was 28. 21±14. 39 patients (55/7%) had external rotation and 31 patients (44/3%) had internal rotation. The mean of malrotation degree in physical examination was 4/67 and The mean of malrotation degree in CT scan was 7. Degree of malrotation deformity، less of 5º، 5 to 10º and 10 to 15º was less of 8. 6%، 75. 7% and 15. 7% respectively. Degree of malrotation didn’t relate to age، sex، fracture location and activity of the patients (P> 0. 05).ConclusionRotational deformity in 28% of the patients was equal to more 15º. This complication didn’t relate to fracture location. The patients with external rotation deformity had more symptoms than the patients with internal rotational deformity but there isn’t significant relation in this study.Keywords: femur, fracture, rotational deformity -
پیشزمینههدف از انجام این مطالعه، مقایسه دو روش پلیت گذاری و میله گذاری داخل کانالیدر درمان شکستگی ها بسته بدون خردشدگی تیبیا بافیبولای سالم بود.مواد و روش هادر یک مطالعه کارآزمایی بالینی، از تعداد 1470 شکستگی تنه ساق که طی دو سال به مرکز درمانی کرمان مراجعه نمودند، 114 مورد با شکستگی ایزوله تیبیا وارد بررسی شدند که به دو گروه پلیت و میله داخل کانالی تقسیم و تحت عمل جراحی قرار گرفتند. 69 بیمار برای حداقل یک سال پیگیری شدند.یافته هایک مورد جوش نخوردگی و یک مورد عفونت سطحی در بیماران گروه میله داخل کانالی اتفاق افتاد. یکی از بیماران گروه میله داخل کانالی دچار عفونت عمقی در محل پیچ ها شد (p>=0/05). بیماران هر دو گروه طی حدود 4 ماه به جوش خوردگی کامل رسیدند، ولی گروه میله داخل کانالی به دفعات بیشتری برای رسیدن به جوش خوردگی تحت عمل قرار گرفتند (4 مورد دینامیزاسیون، 12/1% گروه میله داخل کانالی) (p>=0/05). از نظر نیاز به خارج کردن وسیله، بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار نبود (p>=0/05). از نظر شکایت از اندام و تعداد افراد با درد زانو، بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (p<0/001).نتیجه گیریبه نظر می رسد هر دو روش مورد مطالعه برای شکستگی ها بسته تیبیای ایزوله بدون خردشدگی مناسب هستند ولی در بیمارانی که از میله داخل کانالی استفاده می شود، احتمالا نیاز به اعمال جراحی بعدی برای حصول جوش خوردگی بیشتر است و احتمالا شکایت بعدی از اندام بیشتر خواهد بود.
کلید واژگان: پلیت استخوانی, میله داخل کانالی, شکستگی تیبیا, دیافیز, شکستگی استخوانBackgroundThe aim of the present study was to compare two methods of plating and intramedullary nailing in treatmant of closed noncomminuted tibia fractures with intact fibulae.MethodsUtimately 69 patients were followed for at least one year. The patients were randomly devided into two groups of plating and intramedullary nailing and operated on.ResultsOne case of nonunion and one case of superficial infection occurred in the intramedullary group. One of the patients in the intramedullary group developed late deep infection in the screws location (in both cases p>.05). In both of the groups the tibia fractures reached union in about 4 months, though the intramedulary group had underwent more operations for union achievement (dynamization in 4, 12.1%, p≥.05). The need for implant removal was not statistically significant in the two groups (p≥.05). Of the other variables, the diffence between the two groups was statistically significant only with regard to their complaints of the limb and the number of individuals with knee pain (p<.001).ConclusionsIt seems that both methods are suitable for closed noncomminuted isolated tibia fractures, but the patients with intramedullary nails, probably will need more operations to achieve union and probably will have more complaint of limb pain.Keywords: Bone plate, Intramedullar nailing, Tibial fractures, Diaphyses, Bone fractures -
کیدهمقدمهجوش نخوردن یا تاخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی های بسته شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روش ها: در یک مطالعه کوهورت، بیماران به صورت داوطلبانه به دو گروه سیگاری و غیرسیگاری با شکستگی بسته عرضی استخوان شفت فمور تقسیم شدند. در این مطالعه مصرف 6 نخ سیگار یا بیشتر در روز به عنوان معیار سیگاری بودن تعریف شد. درمان بر اساس تمایل بیمار و نه سیگاری بودن یا نبودن بیمار انجام شد. بیماران به مدت یک سال از نظر جوش خوردن به صورت بالینی و رادیولوژیکی پی گیری و بررسی شدند. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخه 19 شد و مورد تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش :در مطالعه ما 220 بیمار بررسی شدند (110 بیمار سیگاری و 110 بیمار غیرسیگاری). درصد بیشتری از مراجعان با شکستگی بسته شفت فمور را مردان (7/79%) تشکیل می دادند. میانگین سنی مراجعان با شکستگی بسته شفت فمور برابر 93/16±78/32 سال بود. ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت جوش خوردگی استخوان در درمان با پلاک و نیل اینترامدولاری در ارتباط با مصرف سیگار دیده شد (004/0p=). در حالی که تمام افراد غیرسیگاری تا انتهای 180 روز پس از جراحی، دارای استخوان جوش خورده بودند (100%). در گروه درمان شده با پلاک 1/74 درصد و در گروه درمان شده با نیل اینترامدولاری 8/78 درصد از بیماران فقط سیگاری مورد مطالعه تا انتهای 180 روز پس از جراحی دارای استخوان جوش خورده بودند (234/0p=). همچنین ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت دیرجوش خوردگی استخوان در درمان با پلاک و اینترامدولاری نیل در بیماران فقط سیگاری دیده شد (04/0P=).نتیجه گیری: وضعیت درمان و عملکرد در بیماران سیگاری بدتر از بیماران غیرسیگاری است و بیماران سیگاری نیاز به دوره پی گیری بیشتری دارند. همچنین به نظر می رسد روش نیل اینترامدولاری در بیماران سیگاری با شکستگی بسته شفت فمور، منجر به تاخیر کمتر جوش خوردگی شود.واژه های کلیدی: سیگارکشیدن، ترمیم شکستگی، فیکساسیون داخلی شکستگی، جا اندازی باز شکستگیکلید واژگان: سیگارکشیدن, ترمیم شکستگی, فیکساسیون داخلی شکستگی, جا اندازی باز شکستگیAbstractIntroductionNon-union or delayed union after long bone fracture surgery is very common. This study aimed at evaluating the healing time of closed femoral shaft fractures in smokers and non-smokers following open reduction and internal fixation with plate and intramedullary nailing.MethodsIn a cohort study, patients were divided into two groups of smokers and non-smokers with closed transverse fracture of the femoral shaft bone. The patients who smoked 6 or more cigarettes per day were considered as smoker. Treatment method was based on the patient's preference and not based on being smoker or not. Patients were followed up for one year for clinical and radiological examinations on the status of the union. The collected data were analyzed using SPSS software version 19.ResultsIn our study, 220 patients were studied (110 smokers and 110 non-smokers). Most of the patients with closed femoral shaft fractures were men (79.7%). Their mean age was 32.78± 16.93 years. There was a statistically significant relationship between the bone healing in treatment with plate and intramedullary nailing in smokers (P = 0.004). All non-smokers had union (100%), 74.1% in the group treated with plate had union and 78.8% in the group treated with intramedullary nailing had union, respectively (P = 0.234) 180 days after surgery. There was also a statistically significant association between delayed union in plate treatment and intramedullary nailing in patients who smoked (P = 0.04).ConclusionThe treatment and daily function of smokers is usually worse than non-smokers and needs longer follow-up. It seems that the intramedullary nailing in smokers with closed femoral shaft fracture leads to more delayed union.Keywords: smoking, Fracture Healing, Femoral fractures, Fracture fixation internal, Open Fracture Reduction
-
از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبهای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شدهاست.
- نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شدهاند و انتظار میرود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
- جستجوی عادی ابزار سادهای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش دادهشود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشتههای نویسنده خاصی هستید، یا میخواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجهای نباشند.
-
معتبرحذف فیلتر