به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مطالب مجلات
ردیف ۱۰-۱ از ۱۱۲۳۱۷ عنوان مطلب
|
  • احمد خاتمی، فارس شریفی*، حسین الفتی
    گروه های زبانی در سیر تاریخی از فارسی باستان تا فارسی دری کنونی، تحول و تغییراتی یافته که در این میان تغییر و تطورات واجی یکی از مهم ترین دگرگونی های آن به شمار می رود. در این مقال تلاش می شود که نوع تطور «واجی» و «معنایی» در کتاب تاریخ بیهقی به عنوان یکی از امهات نثر سبک خراسانی در قرن پنجم نشان داده شود. به علت نزدیکی زمانی تاریخ بیهقی به فارسی میانه (پهلوی)، بسیاری از خصوصیات آوایی زبان پهلوی را در خود، حفظ کرده و بسیاری از واژگان مانند: آشکار، پدرود، بهر و... بدون هیچ گونه تغییری وارد این کتاب شده اند. روش کار در این تحقیق به شیوه توصیفی کتابخانه ای است. تغییرات واجی در این اثر به صورت های «کاهش و تخفیف»، «افزایش»، «ابدال» و «ادغام» خود را نشان داده که بیشترین فرآیند این تغییر، «ابدال» بوده است. در تحول معنایی مفردات در این مقال، واژگان با چند وضعیت تحولی روبرو شده اند: یا متروک شده و یا علاوه بر معنای گذشته، معنای جدید نیز گرفته اند. در تحول معنایی، جمله ها اغلب در معنای غیر واقعی و وضعی خود بکار رفته و به صورت جملات کنایی درآمده اند.
    کلید واژگان: تاریخ بیهقی, تطور واجی, واکه, تطور معنایی
    Ahmad Khatemi, Fares Sharifi *, Hossein Olfati
    Linguistic groups have evolved from ancient Persian to present-day Persian dialects, in which phonological change and evolution are one of the most important changes in this article. It attempts to determine the phonological and semantic evolution in the book Behaghi's history is to be portrayed as one of the prominent Khorasani style prose in the fifth century. Due to the close proximity of Beihaqi's history to the Middle Persian (Pahlavi), many of the phonetic features of the Pahlavi language have been preserved in themselves, and have come to terms with such words as, obvious, paternity, and ... without any changes. The methodology used in this research was descriptive-librarian. Phonological variations in terms of: reduction, discretion, increase, integrity, and integration have shown that the greatest process of this change has been straightforward. In the evolution of the meaning of the verse in this article, the words will encounter a number of evolutionary situations. They are abandoned or, in addition to the meaning of the past, have taken a new meaning. In the semantic transformation of sentences, they are often used in their unrealistic and conditional sense and in sentences They have come to the scene
    Keywords: Beihaqi, history, Phonemic, vowel developments, words meanings chane
  • اسما ایزدی بیدانی، وحیده ابوالحسنی زاده*، ازاده شریفی مقدم

    هدف از این تحقیق مقایسه فضای واکه ای کودکان دارای سمعک، کودکان کاشت حلزون شنوایی و کودکان بدون اختلال شنوایی با توجه به متغیر های اختلال شنوایی و جنسیت است. از سی کودک، ده کودک در هر گروه که شامل پنج دختر و پنج پسر بودند، خواسته شد تا 36 کلمه با ساختار CVC را که متشکل از همخوان های انسدادی آغازه و پایانه یکسان و واکه های زبان فارسی بودند تکرار کنند. کلمات موردنظر با استفاده از میکروفون شور و نرم افزار پرت ضبط شد. سپس مقادیر بسامد سازه های اول و دوم  برای هر واکه اندازه گیری و مقایسه شد. نتایج نشان داد که کودکان دارای اختلال شنوایی واکه های [u, i, e, ᴂ] را در جایگاهی افتاده تر نسبت به کودکان بدون اختلال شنوایی تولید می کنند. واکه [a] در کودکان کاشت حلزون شنوایی در جایگاهی افتاده تر و واکه [o] در کودکان دارای اختلال شنوایی در جایگاهی افراشته تر نسبت به کودکان بدون اختلال شنوایی تولید می شود. در حالی که واکه [a] در کودکان دارای سمعک در جایگاهی افراشته تر نسبت به کودکان بدون اختلال شنوایی تولید می شود. به علاوه، تمامی واکه های کودکان کاشت حلزون شنوایی و واکه های ᴂ] [u, i, e, a, در کودکان دارای سمعک در جایگاهی پیشین تر نسبت به کودکان بدون اختلال شنوایی تولید می شوند. کودکان دارای سمعک دارای کوچک ترین فضای واکه ای در بین افراد شرکت کننده در تحقیق هستند، درحالی که فضای واکه ای کودکان کاشت حلزون شنوایی تفاوت فاحشی با فضای واکه ای کودکان بدون اختلال شنوایی نداشت. جنسیت نیز بر بسامد سازه اول واکه[a]  و بسامد سازه دوم واکه [i] تاثیری معنادار داشت.

    کلید واژگان: فضای واکه ای, کاشت حلزون شنوایی, سمعک, جنسیت
    Asma Izadi, Vahideh Abolhasanizadeh*, Azadeh Sharifimoghadam

    We live in a world of language and we communicate with each other using language (Fromkin et al., 2007). Deafness occurs when a person cannot understand speech through hearing, even when the sound is amplified. The degree of hearing loss is measured according to the sensitivity of deaf people’s ears to the sounds (Ganji, 2017) and then those people are asked to use hearing aids or do cochlear implantation surgery (Ebrahimi, 2006). Children have the opportunity to hear others’ speech during normal speech development while children with hearing impairment lose much of the auditory input, which may hinder speech development (Tseng et al., 2011 as cited in Serry and Blamey, 1999; Blamey et al., 2001; Peng et al., 2004; Bouchard et al., 2007). Different factors will affect speech development. One of these factors is DISABILITY, any disorder in hearing will affect speech and subsequently will cause problems in communication (Amiri et al., 2014). Some speech characteristics of children with hearing loss are different from each other and different from normally hearing children (Kord et al., 2012). GENDER is another factor affecting speech. While analyzing vowels produced by Azari speakers, Mirahadi et al. (2018) proved that men produce some vowels different from women. Vowel space is a vowel quadrilateral which is used to shows the first and the second formants. Phoneticians put vowels in the vowel space according to their position in the oral cavity, which was first introduced by Essner (1947) and Joos (1948) (as cited in Harrington & Cassidy, 1999). The first formant will increase as we go down the vowel space, it shows highness of tongue while producing vowels in the oral cavity. The second formant shows anterior or posterior position of tongue in the process of production of vowels in the oral cavity and will increase as we go to the left side of the vowel space (Hayward, 2013: 227, 228 & 502). The present study aims to compare the vowel space of hearing aided, cochlear implanted, and normally hearing children, with DISABILITY and GENDER as factors, in order to investigate the difference between the vowels produced by these children (Their average age was 10 years and 4 months and their participation in the study was optional, after getting permission from their parents.) and find out more effective hearing aid tools among two groups of children with DISABILITY (They did not have any mental or physical problems except hearing impairment and took part in language therapy classes for about 450 hours.), the group which makes vowels similar to normally hearing children will prove the effectivity of the hearing aid tools. So, the results will be useful for language therapists while helping children learn how to pronounce vowels. Therefore, the participants, 5 girls and 5 boys in each group, were asked to repeat thirty-six CVC framed words. Each word consists of one of the stops [p, b, t, d, k, g] in the onset and offset of the pattern and one of the Persian vowels [æ, e, o, a, i, u] in the center. Then the words were recorded using a Shure microphone in PRAAT software. After that, the first and the second formants of each vowel were measured and by using SPSS software the data was analyzed. The results showed that the effect of DISABILITY on the first formant of vowels [æ, a, i, u] and the second formant of vowels [a, e, o, u] was significantly different (p < 0.050). The results of a Post Hoc Bonferroni test showed that children with DISABILITY produced vowels [u, i, e, ᴂ] in a lower place in the vowel space comparing to normally hearings. Cochlear implanted children produced vowel [a] in a lower place and vowel [o] in a higher place in the vowel space comparing to normally hearings. Hearing aided children produced vowel [a] in a higher place in the vowel space comparing to normally hearings. All vowels in cochlear implanted children and vowels [ᴂ, a, e, i, u] in hearing aided children were produced in an anterior place in the vowel space comparing to normally hearings. The results also proved that the effect of GENDER on the first formant of vowel [a] and the second formant of vowel [i] was significantly different (p < 0.050). The results of a Post Hoc Bonferroni test revealed that the mean of the first formant of vowel [a] in girls was more than boys and the mean of the second formant of vowel [i] in girls was less than boys. It is also important to mention that hearing aided children had the smallest vowel space among three groups of participants while the vowel space of cochlear implanted children was not so different from the vowel space of normally hearings. So, language therapists have to try more to teach vowels to the children who use hearing aids comparing to the children who are cochlear implanted.

    Keywords: Vowel space, Cochlear implantation, Hearing aid, Gender
  • گلناز مدرسی قوامی

    در بسیاری از زبان ها و گویش های ایرانی واکه [a] به [e] ارتقا می یابد و این فرایند عاملی غیر از هماهنگی با واکه یا همگونی با همخوان مجاور دارد. برای مثال، در دلواری [a] در «در» [dar] در صورت جمع این واژه یعنی [der-ɑ] به [e] ارتقا پیدا می کند و مشخص است که این فرایند متاثر از هماهنگی واکه ای یا همگونی با همخوان نیست. پژوهش های پیشین این فرایند را متاثر از تعداد و جایگاه هجا و تکیه دانسته اند، اما بررسی دقیق تر نشان می دهد که این فرایند به تعداد هجا و تکیه حساس نیست و آنچه در ارتقاء واکه [a] به [e] دخالت دارد ساخت هجاست. نمونه های متعدد این فرایند در زبان ها و گویش های ایرانی نشان می دهد که بازشدن هجای بسته به دنبال حذف همخوان پایانی یا بازهجابندی آن در فرایندهای صرفی عامل ارتقاء [a] به [e] است. حذف برخی از همخوان های پایانی در سیر تحول زبان فارسی از دوره میانه تا به امروز به بازشدن هجای پایانی، ارتقاء [a] به [e] و درنهایت خنثی شدگی تقابل آنها در این جایگاه منجر شده است. حتی به نظر می رسد که گوناگونی آزاد [a] و [e] در بسیاری از واژه های زبان فارسی نیز ناشی از این باشد که [a] در هجای بسته و [e] در هجای باز مطلوبتر است. بررسی صوت شناختی فضای واکه ای زبان فارسی در دو نوع هجای باز و بسته پایانی نیز نشان می دهد که ساخت هجا حتی در سطح صوت شناختی نیز بر ارتفاع واکه ها تاثیرگذار است، به گونه ای که واکه ها در هجای بسته بازتر و در هجای باز بسته ترند و این ویژگی به خصوص در مورد واکه [a] تفاوت معنی داری را نشان می دهد. این ویژگی بسیار به آنچه که در نظام های واکه ای مبتنی بر تمایز در سختی و نرمی مشاهده می شود شبیه است. در این زبان ها، واکه های نرم (بازتر) در هجای بسته و واکه های سخت (بسته تر) در هجای باز مطلوب ترند.

    کلید واژگان: ارتقاء واکه, ساخت هجا, زبان ها و گویش های ایرانی, خنثی شدگی تقابل, فضای واکه ای
    Golnaz Modarresi Ghavami

    In many Iranian languages and dialects, [a] is raised to [e] in a process other than vowel harmony or assimilation to a neighboring consonant. For instance, in Delvari [a] raises to [e] when a word such as [dar] ‘door’ appears in its plural form [der-ɑ] ‘doors’. In this case, vowel raising is clearly not a consequence of vowel harmony or assimilation to an adjacent consonant. Previous research on these languages and dialects have seen this type of vowel raising process as being dependent on the number of syllables, the position of the syllable in the word, and stress. A closer look at relevant data shows that this process is rather sensitive to whether the syllable in which [a] occurs is closed or open. Data from various Iranian languages and dialects shows that the low vowel [a] is raised to [e] when the closed syllable in which it occurs becomes open as the result of the deletion of final consonants or their re-syllabification in morphological processes. The deletion of word-final consonants has led to the raising of [a] to [e] and the neutralization of contrast between these two vowels in final position in the development of Middle Persian to Modern Persian. Even the free variation observed between [a] and [e] in the pronunciation of many words seems to be due to the fact that [a] is preferred in closed and [e] is preferred in open syllables. An acoustic study of Persian vowels in word-final closed and open syllables also shows the raising of the whole vowel space and significantly the raising of [a] in open syllables. This feature is very similar to what is observed in tense-lax vowel systems in which lax (more open) vowels tend to occur in closed syllables and tense (more closed) vowels are preferred in open syllables.

    Keywords: Vowel raising, Syllable structure, Iranian languages, dialects, Neutralization, Vowel space
  • امین دوازده امامی، لیلا قلیچی، محمد صادق جنابی، یونس امیری شوکی، یحیی مدرسی، محمد کمالی
    زمینه و هدف
    یکی از مشخصه های بسیار مهم واکه ها در هر زبانی، ساختار سازه ای آن هاست. نه تنها بسامد پایه آقایان و خانم ها می تواند بسیار متفاوت باشد، بلکه ساختار سازه ای هر واکه در زبان های مختلف تحت تاثیر جنسیت قرار می گیرد. این پژوهش با هدف تعیین ساختار سازه ای 6 واکهٔ زبان فارسی در بزرگسالان 18 تا 28سالهٔ ترک زبان انجام شد.
    روش بررسی
    پژوهش حاضر به صورت مقطعی روی 30 نفر ترک زبان از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران در محدودهٔ سنی 18 تا 28 سال انجام شد. بسامد پایه و سه سازهٔ اول شش واکهٔ فارسی با استفاده از نرم افزار Praat ضبط و با استفاده از آزمون های t مستقل و من ویتنی بررسی قرار شد.
    یافته ها
    در آقایان کمترین F0 مربوط به /æ/ و بیشترین F0 مربوط به /i/ و در خانم ها کمترین F0 مربوط به /æ/ و بیشترین میزان مربوط به /i/ بود. تفاوت میانگین بین آقایان و خانم ها در F1 و F3 واکهٔ /u/، F2 واکهٔ /o/ و در F3 واکهٔ /a/ معنادار نبود اما در سایر موارد معنا دار بود (0٫05>p). بیشترین مقدار میانگین F0 مربوط به واکهٔ /i/ و کمترین بسامد پایه نیز مربوط به واکهٔ /æ/ بود.
    نتیجه گیری
    بیشتر بودن F0 خانم ها به دلیل قطر و طول کمتر تارهای صوتی و ابعاد کوچکتر حنجرهٔ آن هاست. بیشتر بودن F1 خانم ها نشان دهندهٔ ارتفاع بیشتر زبان حین تولید واکه است؛ کاهش F2 با خلفی تر شدن واکه می تواند به دلیل کوتاه شدن فاصلهٔ محل تنگ شدگی از منشا تولید آوا یعنی تار های صوتی باشد.
    کلید واژگان: واکه, زبان فارسی, زبان ترکی, سازه, بسامد پایه
    Amin Davazdah Emami, Leila Ghelichi, Mohammad Sadegh Jenabi, Yoones Amiri Shavaki, Yahya Modaresi, Mohammad Kamali
    Background And Objective
    Formant structure is an important feature of vowels in any language. The formant structure of any vowel can be a function of gender. This study investigated the formant structure of six Persian vowels used in the speech of Turkish speakers aged 18-28 years old.
    Methods
    This is a descriptive-analytic cross-sectional study. A total of 30 male (N=15) and female (N= 15) 18-28 year old participants were recruited from among Turkish speaking students studying at Iranian University of Medical Sciences. The fundamental frequency and three first formants of each of six Persian vowels were recorded by Praat software. Independent samples-t test and Mann U Whitney were used to analyze the data.
    Results
    Among male participants, the lowest fundamental frequency was related to /æ/ vowel with a mean of 120 Hz, the highest being /i/ vowel with a mean of 128 Hz. The lowest first formant was related to /i/ vowel with a mean of 280 Hz, the highest being /æ/ vowel with mean of 693 Hz. The highest second formant was related to /o/ vowel with a mean of 931 Hz, the lowest being /i/ vowel with mean of 2135 Hz. The lowest third formant was related to /æ/ vowel with mean of 2554 Hz, the highest being /i/ vowel with mean of 2927 Hz. Among the female participants, the lowest fundamental frequency was related to /æ/ vowel with mean of 219 Hz, the highest being /i/ vowel with mean of 249 Hz. The lowest first formant was related to /i/ vowel with mean of 348 Hz, the highest being /æ/ vowel with mean of 943 Hz. The lowest second formant was related to /u/ vowel with mean of 771 Hz, the highest being /i/ vowel with mean of 2686 Hz. The lowest third formant was related to /æ/ vowel with mean of 2815 Hz, the highest being /i/ vowel with mean of 3303 Hz. All the differences between male and female participants were significant except for the first and third formant in /u/ vowel, second formant in /o/ vowel and third formant in /a/ vowel (p
    Conclusion
    It can be concluded gender is not only a factor for a differences of fundamental frequency, but it also can account for differences in vowel space of Persian vowels in the speech Turkish male and female speakers. It seems that the significant greater amount of fundamental frequency of all of vowels in females can be the result of smaller dimensions of larynx, and smaller length and mass of vocal tract, though part of this difference may be a function of other factors such as language or dialect. The significant greater amount of first formant of female participants shows the higher position of tongue in females during production of the vowels. Reduction in second formant with more posterior vowels shows the smaller distance between the narrowest place of articulators and larynx. Vowel space in female participants was greater than that in males, obviously in front vowels. Therefore, it seems necessary to replicate this study in some other languages or dialects for closer study of gender's effect and other factors such as language or dialect.
    Keywords: Vowel, Persian language, Turkish language, Formant, Fundamental frequency
  • وحیده ابوالحسنی زاده *، انیس معصومی، زینب علیایی
    هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه فضاهای واکه ای در کودکان سالم و کودکان مبتلا به سندرم داون است. به این منظور از 6 کودک سالم و 6 کودک بیمار خواسته شد تا 36 کلمه تک هجایی CVC را سه مرتبه تکرار کنند. همخوان های آغازه و پایانه این کلمات یکسان و متشکل از انسدادی های واک دار و بی واک [p،b،t،d،k،g] است. صدای این افراد توسط نرم افزار پرت (نسخه 24. 2. 5) ضبط شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. سپس، برای هر واژه یک شبکه متنی ساخته شد و مقادیر بسامد سازه اول و بسامد سازه دوم واکه ها در این دو گروه اندازه گیری و مقایسه شد. نتایج گویای آن هستند که بیماران مبتلا به سندرم داون واکه های پیشین را در جایگاهی پسین تر و واکه های پسین را در جایگاهی پیشین تر از کودکان سالم تولید می کنند. دامنه گستردگی واکه ها در این بیماران بسیار محدودتر از کودکان عادی است و تمامی واکه ها به مرکز فضای واکه ای تمایل دارند. در افراد مبتلا به این سندرم بسامد سازه اول واکه های [u،i،e] بیشتر از مقادیر آن در افراد سالم است. خلاف آن، بسامد سازه اول واکه های [ɑ،æ،o] در افراد سالم بیشتر است. بررسی بسامد سازه دوم واکه ها نیز گویای آن است که خلاف واکه های [æ،e،i]، بسامد سازه دوم واکه های [ɑ،u،o] در این بیماران بیشتر است.
    کلید واژگان: سندرم داون, بسامد سازه اول, بسامد سازه دوم, فضای واکه ای
    Vahideh Abolhasanizadeh *, Anis Masoumi, Zeinab Olyiaiee
    Down syndrome (hereafter DS) is a chromosomal condition caused by the presence of all or part of a third copy of chromosome 21. People with DS may have a variety of intellectual disabilities, a characteristic facial appearance and weak muscle tone. In addition, a global delay that affects their motor development, cognition, communication and language is often reported. This study aims to investigate and compare vowel spaces of healthy and DS children. This research is quantitative and to investigate vowel spaces of participants, twelve subjects (6 healthy children with the average age of 8 and 6 DS children with the average age of 10) attended the research project. The data were 36 monosyllabic (CVC) words and for each of them, the codas and onsets were occupied by similar voiced and voiceless Persian stops. The acoustic data were recorded in a soundproof chamber and the subjects’ production was recorded using SHURE® microphone (SM81 Condenser) placed at the mouth level. Each speech sample was segmented and analyzed acoustically using Praat® speech analysis software (Version 5.2.24). Making a text grid, it was possible to analyze both sound waves and spectrograms simultaneously, securing reliable analyses. Therefore, using PRAAT script, first formant frequency (F1) and second formant frequency (F2) of all the Persian vowels were measured for all the participants. In the next step, repeated measure ANOVA and SPSS (version 17) were performed to investigate differences between vowels of all subjects. The level of significance was α: 0.05. Thus, the confidence interval would be 95%. If the p-value of the repeated measure ANOVA was less than 0.05, post-hoc Bonferroni test would be employed to analyze the dependent variables. Statistical information on mean F1 of vowels shows that F1 of [ɑ, æ, o] in healthy children is more than that in children with DS. This result indicates that these vowels are articulated in a higher position in subjects with DS. From the other hand, mean F1 of [u, i, e] in healthy children is more than that of children with DS. It can be concluded that in children with DS, these vowels are articulated in a lower position. Analyzing statistical information on mean F2 of vowels in subjects with DS indicates that F2 of [æ, i, e] is less than those in healthy children. In other words, these vowels are articulated in a more back position in these participants. Also, analyzing F2 of [ɑ, u, o] in DS children shows that these vowels are articulated in a more front position. Another part of this research is dedicated to analytic statistics of vowels. It was hypothesized that the effect of DS on F1 and F2 of vowels is significant. This hypothesis is partially supported by the findings. The results indicate that there is no significant difference between F1 of all Persian vowels [æ, e, o, ɑ, u, i] in the two groups of subjects. Nevertheless, it is worth noting that the difference between F2 of all Persian vowels except [ɑ] is significant between healthy and DS children. All in all, these results support the fact that formant values are more centralized for children with DS, which means a reduced vowel space area. Consequently, it can be concluded that, in DS children, structural features of oral cavity, like smaller oral orifice, narrower but not higher palatal curve and shorter vocal cords have an effect on formant structure of vowels.
    Keywords: Down syndrome, First Formant Frequency, Second Formant Frequency, Vowel Space
  • امید قلخانی، مریم ایرجی*، فائزه فرازنده پور

    پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه فرایند کوتاه شدگی واکه ای در زبان فارسی و کردی (میانی) بر پایه واج شناسی بهینگی می پردازد. از آن جایی که فرایندهای واجی در زبان های هم رده تقریبا یکسان رخ می دهند، با وجود واکه های کشیده در زبان فارسی و کردی انتظار می رود فرایند کوتاه شدگی واکه ای در این زبان ها رخ دهد. از این رو، هدف از انجام پژوهش حاضر مشخص کردن نوع واکه ها و مرتبه بندی محدودیت های حاکم بر کوتاه شدگی آن ها در برخی از بافت های زبان های فارسی و کردی است. نتایج تحلیل واجی داده های پژوهش نشان می دهد که فرایند کوتاه شدگی واکه در هر دو زبان فارسی و کردی در واکه های افراشته و افتاده رخ می دهد. در زبان فارسی سه واکه کشیده /i، u، ɑ/ و در کردی دو واکه کشیده /i، ɑ/ دچار کوتاه شدگی می شوند. در هر دو زبان تنها واکه کشیده و افتاده /ɑ/ با توجه به بافت آوایی، می تواند به واکه های کوتاه /e/ و /æ/ در زبان فارسی و واکه های کوتاه /ə/ و /æ/ در زبان کردی کاهش یابد. در زبان فارسی تعداد و تنوع بافت هایی که در آن ها واکه های کشیده دچار کوتاه شدگی می شوند، بیش تر از زبان کردی است. تحلیل بهینگی نیز نشان داد که در کوتاه شدگی واکه /ɑ/ در هر دو زبان محدودیت های پایایی یکسان IDENT (back), IDENT (µ) و محدودیت های نشانداری یکسان *Vmid C, *VhighC, *VbackC, *VlowC فعال هستند. همچنین، در کوتاه شدگی واکه /i/، در زبان های فارسی و کردی تنها محدودیت پایایی IDENT (µ) و محدودیت های نشانداری یکسان*Vmid C, *VhighC, *VbackC, *VlowC فعال هستند.

    کلید واژگان: بهینگی, کوتاه شدگی واکه ای, واکه کشیده, زبان فارسی, زبان کردی
    Omid Ghalkhani, Maryam Iraji *

    The present study investigates and compares the process of vowel shortening in Persian and Central Kurdish languages based on optimization theory. Since almost the same phonological processes occur in co-type languages, despite the long vowels in Persian and Kurdish, it is expected that vowel shortening process will occur in these languages. In the present study, Phonological analysis of data showed that vowel shortening occurs in high and low vowels in both Persian and Kurdish. In Persian, three long vowels /i, u, ɑ/ and in Kurdish, two long vowels /i, ɑ/ undergo vowel shortening process. Depending on the phonetic context, in the both languages the vowel /ɑ/ can only be reduced to two short vowels /e/ and /æ/ in Persian and two short vowels /ə/ and /æ/ in Kurdish. In Persian, the number and variety of context in which long vowels are shortened is more than in Kurdish. Optimality analysis also showed that the type and order of final constraints and marking constraints on the shortening of long vowels /ɑ/ and /i/ are the same in different phonological contexts of Persian and Kurdish.

    Keywords: vowel shortening, long vowel, optimality, Persian, Kurdish
  • Yones Lotfi, Saiede Kargar, Mohanna Javanbakht, Akbar Biglarian
    Background
    One of the most common complaints expressed by individuals with hearing-impairment is the difficulty in speech perception in background noise. Different tests have been developed for the evaluation of reduced ability of speech perception in noise, and the Consonant-Vowel in noise test is one of the simplest one regard to speech materials. The goal of the present study was development and determined validity and reliability of the Persian version of the Consonant-Vowel in noise test, among 18 to 25 year old Persian speaking because of the lack of a Persian version of this test.
    Methods
    This was a tool-making research that had 3 main stages: development of the Persian version of the Consonant-Vowel in noise test (4 lists and each list in 5 different signal to noise ratio), examination of its content validity, and its administration on a total of 50, 18 to 25 year normal hearing individuals (20 men /30 women) that selected by random sampling method, in order to examine the reliability of the test from the students of the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran. For descriptive reports, central tendencies and indices of dispersion were used and for statistics relations; Pearson correlation test, intra-class correlation coefficient (ICC), paired t-test and independent t-test were used.
    Results
    The content validity ratio for each item was acceptable (CVR>0.62). The lists number 2, 3, and 4; and also the lists number 1 and 4 in the Consonant-Vowel in noise test, were highly correlated (P0.05) and also men’s and women’s scores (P>0.05). Participant's performance improved as the SNR increased.
    Conclusion
    According to the study results, it can be concluded that the Persian version of the Consonant-Vowel in noise test has acceptable content validity and reliability, and can be used in clinical and research works.
    Keywords: Speech Perception in Noise, Consonant, Vowel in Noise test, Validity, Reliability
  • فرانک صالحی، اکبر بهرامی، فاطمه نوری، هدی قنبری، طلعت باران زهی
    مقدمه
    هدف از این مطالعه تعیین فرکانس سه سازه اول واکه های زبان فارسی در دانشجویان 2418 ساله دانشگاه های علوم پزشکی و اصفهان و دستیابی به یک ایدهال از فرکانس سازه های واکه ها و نسبت میان آنها در افراد طبیعی بزرگسال میباشد.
    مواد و روشها: این پژوهش توصیفی به صورت مقطعی روی 60 نمونه (30 نفر پسر و30 نفر دختر) از میان دانشجویان فارسی زبان دانشگاه های علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه اصفهان در محدوده سنی 24-18 ساله انجام گرفت. ابتدا اطلاعات زمینهای توسط مصاحبه مستقیم گردآوری و سپس آزمون تولید واکه های زبان فارسی از نمونه های مورد نظر گرفته شد. سپس سازه اول و دوم و سوم هر 6 واکه به طور جداگانه توسط دستگاه «Speech Studio» و برنامه real analysis نرمافزار Dr. Speech به دست آمد و اعداد مربوط به هر فرد به طور جداگانه در جدول مربوطه ثبت گردید و در نهایت بر اساس اهداف و سؤالات پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    در دانشجویان پسر میانگین بیشترین مقدار Fمربوط به واکه /æ/، 767 هرتز و 2F مربوط به واکه /i/، 2244 هرتز و 3F مربوط به واکه /i/، 3129 هرتز و کمترین مقدار 1F مربوط به واکه /i/، 255 هرتز و 2F مربوط به واکه/u/، 734 هرتز و 3F مربوط به واکه /u/، 2317 هرتز به دست آمد.
    در دانشجویان دختر میانگین بیشترین مقدار 1F مربوط به واکه /æ/، 876 هرتز و 2F مربوط به واکه /i/، 2688 هرتز و 3F مربوط به واکه /i/، 3339 هرتز و کمترین مقدار 1F مربوط به واکه /u/، 376 هرتز و 2F مربوط به واکه /u/، 731 هرتز و 3F مربوط به واکه /u/، 2412 هرتز به دست آمد.
    بحث: واکه های /i/ و /u/ بسته و واکه های /æ/ و/a/ باز هستند و دو واکه /e/ و /o/ بین این دو گروه قرار گرفتند. واکه های /i/، /e/ و /æ/ پیشین و واکه های /a/،/o/ و /u/ پسین هستند. واکه های /i/ و /æ/ گسترده و واکه /e/ نیمه گسترده می باشد. واکه های /a/ و /u/ گرد و /o/ نیم گرد است.
    کلید واژگان: واکه, سازه, واکههای زبان فارسی, ساختار سازهای, نرم افزار دکتر اسپیچ, دستگاه اسپیچ استودیو
    F. Salehi, A. Bahrami, F. Nouri, H. Ghanbari, T. Baranzehi
    Introduction
    This study aimed to investigate first three formants of Persian language among 18-24 years old university students.
    Material And Methods
    In a descriptive and cross-sectional study, 60 students (30 males and 30 females) aged 18-24 years were selected from school of Persian language and Isfahan University of Medical Sciences. The data were gathered directly by the interviewer; and the Persian vowel producing test was performed on the samples. Then first, second, and third formants of every six vowels were obtained by the Real analysis program of Dr. Speech software and Speech Studio, and their scores were recorded in the table, and investigated finally based on the goals and questions of the study.
    Results
    The greatest mean amount of F1, F2, and F3 were for vowel /æ/ 767 Hz, vowel /i/ 2244 Hz, and vowel /i/ 3129 Hz, respectively; and the least amount was for vowel /i/ 255 Hz, /u/ 734 Hz, and /u/ 2317 Hz, respectively, among the male students.The greatest mean amount of F1, F2, and F3 was for vowel /æ/ 876 Hz, vowel /i/ 2688 Hz, and vowel /i/ 3339 Hz, respectively; the least amount was for vowel /u/ 376 Hz, /u/ 731 Hz, and /u/ 2412 Hz, respectively, among the female students.
    Conclusion
    The vowels /i/ and /u/ are close and the vowels /æ/ and /a/ are open and two vowels /o/ and /e/ are located between these two groups. The vowels /i/, /e/, and /æ/ are anterior and vowels /a/, /o/, and /u/ are posterior. The vowels /i/, /æ/ are expanded and the vowel /e/ is semi-expanded. The vowels /a/ and /u/ are circular and the vowel /o/ is semi-circular.
  • وحید صادقی*
    این مقاله به بررسی آوایی کاهش واکه ای در زبان فارسی می پردازد. کاهش دیرش و کیفیت واکه های زبان فارسی در موضع فاقد تکیه با بررسی الگوی تغییرات دیرش و فرکانس سازه های F1 و F2 در بافت های همخوانی مختلف مورد برسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دیرش واکه های تکیه بر به طور منظم و مستقل از نوع واکه و بافت همخوانی نسبت به واکه های بدون تکیه بیشتر است. اما تغییرات فرکانس سازه ها تا حد زیادی وابسته به نوع واکه است. بیشتر واکه ها تغییرات فرکانسی کمی دارند و جهت گیری تغییرات آن ها به سمت مرکز فضای واکه ای صورت نمی گیرد. اما واکه تغییرات بیشتری داشته و جهت تغییرات آن نیز به سمت مرکز است. این نتایج هیچ یک از دو فرضیه تولیدی «مرکزی شدگی» و «کاهش بافتی» را در ارتباط با کاهش کیفیت واکه در زبان فارسی تایید نمی کند و بالعکس، نظریه «پراکندگی شنیداری درک گفتار» را تایید می کند. بر اساس این نظریه، توزیع یا بازتوزیع عناصر واجی در فضای آوایی یک زبان به گونه ای صورت می گیرد که تقابل شنیداری آن ها با یکدیگر به حداکثر میزان ممکن برسد.
    کلید واژگان: کاهش واکه ای, فضای واکه ای, مرکزی شدگی, کاهش بافتی, تقابل شنیداری
    Vahid Sadeghi*
    This paper studies the phonetic aspects of vowel reduction in Persian. Vowel reduction was examined in unstressed syllables using duration and F1 and F2 spectral values across different consonantal contexts. Results showed a strong effect of stress on duration across all consonantal contexts, but the results for F1 and F2 frequencies varied with vowel type as well as consonantal context. Most vowels had non-significant formant changes in unstressed condition as compared to stressed condition; however, the vowel /a/ had significant spatial reduction in the direction of the center of the vowel space. The results support neither of the two known articulatory hypotheses concerning vowel reduction, namely, centralization (in unstressed position) by target undershoot, and reduction due to co-articulation with the consonant context. Instead, the results lend support to the dispersion theory of speech perception which argues that vowel systems cross languages tend to utilize the available acoustic vowel space so that maximal auditory contrast is maintained. It is further argued that the position of vowels in the acoustic vowel space is influenced by this dynamical repelling force which has come to be called adaptive dispersion.
    Keywords: vowel reduction, vowel space, Centralization, contextual reduction
  • سید آیت حسینی*
    زبان فارسی دارای دو واکه ی افتاده، یکی پسین (/ɒ/) و دیگری پیشین (/a/) است، درحالی که زبان ژاپنی تنها یک واکه ی افتاده دارد که به لحاظ واجی پسین و به لحاظ آوایی مرکزی محسوب می شود. پرسش پژوهش حاضر آن است که آیا زبان آموزان زبان فارسی که زبان اول آن ها ژاپنی است، قادر به تولید دو واکه ی افتاده پیشین و پسین زبان فارسی به صورت متمایز و مجزا از یکدیگر هستند یا خیر. به این منظور، در آزمایشی از زبان آموزان ژاپنی زبان خواسته شد تا واکه ی افتاده ی زبان مادری خود و همچنین واکه های افتاده ی فارسی را در کلمات مثال تولید کنند. همچنین گویشوران بومی زبان فارسی نیز همان کلمات فارسی را تولید کردند. پس از ضبط این داده ها، بسامد سازه ی اول (F1) و سازه ی دوم (F2) تمامی واکه های افتاده اندازه گیری شد و بسامد سازه های اول و دوم واکه های فارسی تولید شده توسط زبان آموزان ژاپنی زبان با بسامد سازه های واکه های تولید شده توسط گویشوران بومی زبان فارسی مقایسه و تحلیل آماری شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که زبان آموزان ژاپنی دو واکه ی افتاده فارسی را بدون تفاوت معنادار با یکدیگر و تقریبا مشابه با واکه ی افتاده ژاپنی تولید می کنند.
    کلید واژگان: واکه ی افتاده, آموزش زبان فارسی, زبان ژاپنی, سازه ی اول, سازه ی دوم, آزفا
    Seyed Ayat Hosseini *
    Persian has two low vowels, namely, the front vowel /a/ and the back vowel /ɒ/, while Japanese has only one low vowel which is phonologically a back vowel, but phonetically a central one. In the present study, the research question is whether Japanese learners of Persian language are able to produce the Persian front and back low vowels distinctively or not. In order to answer this question, Japanese learners of Persian language were asked to produce Persian and Japanese low vowels in the target words. Native speakers of Persian also produced the same Persian words. Then, the frequency of the first and the second formants (F1 and F2) of low vowels were measured.Thefrequency of the first and the second formants of Persian low vowels in the Japanese learners’ production were compared to that of the Persian native speakers. The statistical analyses revealed that Japanese learners produce the two Persian low vowels without a significant difference and almost similar to the Japanese low vowel. Extended abstractPersian has two low vowels, namely, the front vowel /a/ and the back vowel /ɒ/, while Japanese has only one low vowel which according to (Labrune, 2012) and (Kubozono, 2015) is phonologically a back vowel, but phonetically a central one. When Japanese native speakers learn Persian as a foreign language, they tend to map the high and the mid vowels of their language onto the high and the mid vowels of the target language due to the similarity between the number and the quality of these vowels. However, producing Persian low vowels is potentially problematic for Japanese native speakers since Japanese has only one low vowel while there are two low vowels in Persian. In the present study, the main research question was whether Japanese learners of Persian language are able to produce the Persian front and back low vowels distinctively or not. This study also tried to reveal the acoustic characteristics of the Persian low vowels produced by learners with Japanese L1. The findings of this research can be used in teaching Persian as a foreign language to native speakers of Japanese and specially in designing specific pronunciation drills for them. In order to answer the above questions, a production test was designed and conducted in which learners of Persian language with Japanese L1 produced Persian and Japanese words containing low vowels. Native speakers of Persian also produced the same Persian words. The vowels of both languages were presented in an unstressed position in disyllabic or trisyllabic words. In this experiment 12 participants (six Japanese speakers and six Persian speakers) took part. Persian speakers were learners of Japanese language in Iran, and had studied the language for two years in the university. Their age ranged from 20 to 22, with the average of 20.6 years. They were all classmates, and none of them had ever been to Japan. Japanese speakers had been studying Persian for at least two, and at most three years in Japanese universities. Their age ranged from 21 to 30 with the average of 24.5 years. They all had a 1-3 month stay in Iran. The utterances were recorded at a sampling frequency of 44,100 Hz in a phonetic laboratory and were analyzed using the phonetics software Praat (Boersma&Weenink, David, 2019).  Next, the frequency of the first and the second formants (F1 and F2) of Persian low vowels produced by Japanese learners was measured based on the method explained in (Bijankhan, 2013, pp. 149-150) and was compared to the F1 and F2 of Persian low vowels produced by native speakers. The results of the measurements which are presented in the form of tables and graphs in the paper, suggest that although Persian native speakers produce the front and the back low vowels distinctly, Japanese learners of Persian produce the two Persian low vowels with a similar quality, i.e., with similar F2 amounts. In statistical analyses, first a Cronbach's alpha test was used to determine the internal consistency of the data. Then, a paired dependent samples t-test was used to determine if there were significant mean differences in F1 and F2 in subject groups. The inferential statistical analyses of the test results revealed that there is no significant difference between the F1 of Japanese and Persian low vowels produced by native speakers and language learners which was not surprising because all the vowels in question were low vowel. However, on the other hand, native speakers of Persian produced Persian low vowels with significantly different F2, while there was no significant difference between the F2 of Persian low front vowel and low back vowel produced by Japanese learners. In other words, when Japanese learners produce Persian low vowels, there is an overlap between the spaces of these two vowels. Comparisons between the F2 of Persian vowels produced by Japanese learners with the F2 of the Japanese low vowel showed that in fact, Japanese learners tend to produce both Persian low vowels similar to the low vowel in Japanese. In order to train the language learners in Japan to produce Persian low vowels distinctly, both traditional methods such as drills utilizing minimal pairs and new computer-assisted comparative methods such as sound visualization can be used.
    Keywords: low vowel, teaching Persian, Japanese language, first formant, second formant, TPSOL
نکته:
  • از آنجا که گزینه «جستجوی دقیق» غیرفعال است همه کلمات به تنهایی جستجو و سپس با الگوهای استاندارد، رتبه‌ای بر حسب کلمات مورد نظر شما به هر نتیجه اختصاص داده شده‌است‌.
  • نتایج بر اساس میزان ارتباط مرتب شده‌اند و انتظار می‌رود نتایج اولیه به موضوع مورد نظر شما بیشتر نزدیک باشند. تغییر ترتیب نمایش به تاریخ در جستجوی چندکلمه چندان کاربردی نیست!
  • جستجوی عادی ابزار ساده‌ای است تا با درج هر کلمه یا عبارت، مرتبط ترین مطلب به شما نمایش داده‌شود. اگر هر شرطی برای جستجوی خود در نظر دارید لازم است از جستجوی پیشرفته استفاده کنید. برای نمونه اگر به دنبال نوشته‌های نویسنده خاصی هستید، یا می‌خواهید کلمات فقط در عنوان مطلب جستجو شود یا دوره زمانی خاصی مدنظر شماست حتما از جستجوی پیشرفته استفاده کنید تا نتایج مطلوب را ببینید.
در صورت تمایل نتایج را فیلتر کنید:
* با توجه به بالا بودن تعداد نتایج یافت‌شده، آمار تفکیکی نمایش داده نمی‌شود. بهتراست برای بهینه‌کردن نتایج، شرایط جستجو را تغییر دهید یا از فیلترهای زیر استفاده کنید.
* ممکن است برخی از فیلترهای زیر دربردارنده هیچ نتیجه‌ای نباشند.
نوع نشریه
اعتبار نشریه
زبان مطلب
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال